tag:blogger.com,1999:blog-2153906345920125672024-03-12T18:17:00.066-07:00Furiosus - eMagazineΟι Δημοκρατίες κι ο Καπιταλισμός έχουν αποτύχει. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει υπαρξιακού τύπου διλήμματα. Στην Ελλάδα, τα αυτονόητα είναι μονίμως ζητούμενα. Οι πολίτες απεκδύονται των ευθυνών τους υπνωτισμένοι από την τρομακτική "πλύση εγκεφάλου" των ΜΜΕ. Η πολιτική υπηρετεί "λίγους". Το ιστολόγιο αυτό οφείλει την ύπαρξή του σε δύο συναισθήματα που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει τον κατάλληλο τρόπο να τα εξωτερικεύσουμε: οργή, θυμός.
[furiosus* furia (λατινικά): οργισμένος, θυμωμένος, φουριόζος]Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-36618076628988482512023-05-20T00:46:00.009-07:002023-05-20T00:49:58.726-07:00Πώς αντέχεις να τους ξαναψηφίσεις; <div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><b> <table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQ9SGdJ6XDjq2x9hjcNQ97_9WLj18b_GraGiRMdbQkg8UV9j0OENeLjvUG-ooZ1Qd6DFJyaRMr26mJagKvl-PqAQULDoj_ds4jjyrSgteNtUu7Qg8VgmnWD2TGbOPnsqw4UZB6SLZEtlOCQheGEkDcgJ6oTj5Iu-ANGTBGqhMoCWKgbS3s943Vh8/s550/blue-sheeps.webp" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="301" data-original-width="550" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQ9SGdJ6XDjq2x9hjcNQ97_9WLj18b_GraGiRMdbQkg8UV9j0OENeLjvUG-ooZ1Qd6DFJyaRMr26mJagKvl-PqAQULDoj_ds4jjyrSgteNtUu7Qg8VgmnWD2TGbOPnsqw4UZB6SLZEtlOCQheGEkDcgJ6oTj5Iu-ANGTBGqhMoCWKgbS3s943Vh8/s320/blue-sheeps.webp" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table><br /> Πρώτο</b> αντικειμενικό δεδομένο: θεμελιώδες κρηπίδωμα της δημοκρατίας είναι η αρχή της πλειοψηφίας. <b>Δεύτερο</b> αντικειμενικό δεδομένο: η απλή αναλογική ευνοεί τη διαμόρφωση των κοινοβουλευτικών εδρών βάσει της πραγματικής εκπεφρασμένης λαϊκής βούλησης. <b>Τρίτο</b> αντικειμενικό δεδομένο: τα υπόλοιπα εφαρμοσμένα εκλογικά συστήματα, ιδίως αυτό της ενισχυμένης αναλογικής, παράγουν μεν ισχυρές κυβερνήσεις, αλλά τούτο εξασφαλίζεται διά της υφαρπαγής ψήφων.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Ως αποτέλεσμα, ένα κόμμα που κέρδισε τις εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής μπορεί να συνιστά πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά ν’ αποτελεί την εσχάτη μειοψηφία του εκλογικού ή και του κοινωνικού σώματος βάσει της εκπεφρασμένης λαϊκής ετυμηγορίας. </div></div><div style="text-align: justify;"><span></span><span><a name='more'></a></span> </div><div style="text-align: justify;"> Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι το δημοκρατικό πολίτευμα τρόπον τινά νοθεύεται, εφ’ όσον καταργείται η αρχή της πλειοψηφίας και σχηματίζεται κυβέρνηση από ένα κόμμα, το οποίο αντιπροσωπεύει μικρό ποσοστό του λαού. <b>Εν ολίγοις, η διακυβέρνηση ενός κράτους με δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί να ασκείται μέσω της κατίσχυσης της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας.</b> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <b><u>Στο σημείο αυτό ο Ορθός Λόγος, ενιστάμενος, κανονικά διακόπτει την παραφροσύνη.</u></b> Πάρα ταύτα, σε πολλά κράτη του κόσμου, μεταξύ των οποίων και στο ελληνικό, η εν λόγω παραφροσύνη, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αφ’ ενός ισχύει κι εφαρμόζεται υπό διαφορετικές εκδοχές κι αφ’ ετέρου διαθέτει ευρύ, αυτοεξυπηρετικό οπλοστάσιο δικαιολόγησης της εδραίωσής της. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Από τη μεταπολίτευση ως το 2012 δύο ελληνικά κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αθροιστικά αντιπροσώπευαν σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος. Η κρίση και τα μνημόνια οδήγησαν στην καθίζηση των δύο κομμάτων, που νέμονταν τη διακυβέρνηση της χώρας για περίπου τρεις δεκαετίες. Από το 2012 άρχεται η πολιτική περίοδος, η οποία επεφύλασσε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τη διακυβέρνηση των ετών 2015-2019. <b><u>Έπειτα, το κράτος εγένετο καθεστώς Μητσοτάκη.</u></b> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Οι εκλογές της 21ης Μαΐου του έτους 2023 πρόκειται να διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου σχεδόν άπαντα τα κόμματα επιμελήθηκαν μεθοδικά και προεξόφλησαν το «κάψιμο», κατά την πολιτική αργκό, του εκλογικού συστήματος που δυνητικά εξασφαλίζει το σχηματισμό κυβέρνησης βάσει της αληθούς κι ανόθευτης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Ως τακτική επιδέχεται πολυποίκιλες ερμηνείες, απτόμενες των πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων. Ως γεγονός σε συνδυασμό με τον τηλεοπτικό - κατ’ επίφαση - διάλογο (debate) και την ενδεχόμενη μετεκλογική επιβεβαίωσή του μαρτυρεί τα θηριώδη ελαττώματα του εγχώριου δημοκρατικού πολιτισμού και την απουσία σοβαρού πολιτικού βιόκοσμου. Θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα και διαφορετικές οι συνθήκες; Συνελόντι ειπείν, δύσκολα θα αποφεύγαμε την αρνητική απάντηση. Η χώρα είναι παραδομένη σε παράκεντρα εξουσίας και σε ποικίλα δίκτυα συμφερόντων. Τέτοιες τοποθετήσεις δεν βρίθουν υποκειμενισμού – όποιος ενημερώνεται επαρκώς αδυνατεί να εθελοτυφλεί. Οδεύουμε σε εκλογές, οι οποίες για εκατοντάδες αιτίες θα έπρεπε να είναι ιδιαιτέρως θορυβώδεις. Αντ’ αυτού, βιώσαμε την προεκλογική περίοδο υπό το πέπλο τεχνητής σιωπής – πρόκειται για υποκειμενική αίσθηση ερειδόμενη στην εμπειρική και ζώσα πραγματικότητα. Ο πολιτικός θόρυβος εντοπίστηκε, κυρίως, σε ορισμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <b>Επιχειρώντας κάποιος να δει το δάσος,</b> μελετώντας και ερευνώντας περί τούτου, διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι έχουν απολέσει σε σημαντικό βαθμό την κοινωνική και πολιτική τους υπόσταση. Έχουν αφεθεί στα κράτη και σε πολυεθνικά δίκτυα χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, τα οποία ρυθμίζουν τη ζωή τους μέσω της εξουσιαστικής μηχανικής της παραγωγής χρεών. Η κατασκευή απελπισμένων ανθρώπων, οικονομικά κατεστραμμένων πολιτών, ευνοεί την εφαρμογή της βιοπολιτικής των συνεχών κρίσεων, η οποία με τη σειρά της εξασφαλίζει τη σύγχυση και το κενό, συνθήκες δηλαδή στις οποίες επενδύουν οι κάθε λογής εξουσίες και τα γιγαντιαία συμφέροντα, προκειμένου οι κοινωνίες και οι άνθρωποι ν’ απομακρύνονται απ’ την πολιτική, να παραμένουν ναρκωμένοι αφ’ ενός απ’ τη ματαιότητα κάθε συλλογικού αγώνα και αφ’ ετέρου από την ανάγκη διαρκούς πάλης στον ατομικό μικρόκοσμό τους, προκειμένου να επιβιώσουν ή να βελτιστοποιήσουν το προσωπικό τους επίπεδο διαβίωσης. Ο απλός πολίτης δεν έχει ιδέα πόσοι πόροι δαπανώνται και τι βεληνεκούς τεχνικές μάρκετινγκ χρησιμοποιούνται με σκοπό τον έλεγχο των σκέψεών του, των πράξεών του, ιδίως δε με στόχο τη χειραγώγηση της ψήφου του. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <b>Το επίκαιρο ζήτημα όμως αφορά στο δέντρο.</b> Τη δεδομένη ιστορική πολιτική στιγμή στο ελλαδαντές οι επικείμενες εκλογές, ανεξάρτητα από τη μεγάλη εικόνα για την πορεία των κοινωνιών, έπειτα από τη μεσολάβηση της διακυβέρνησης των ετών 2019-2023 απ’ το κόμμα της ΝΔ, φέρουν ως <b>βασική διακύβευση την απαλλαγή της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας απ’ το καθεστώς Μητσοτάκη.</b> Πριν τις εκλογές, χρήσιμη είναι πάντα η σοβαρή αναδρομή στα πεπραγμένα της τελευταίας κυβέρνησης. Στα ελληνικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης δεν έλαβε χώρα τέτοια αναδρομή. Η σοβαρή αναδρομή είναι εν μέρει υποκειμενική, καθώς δύναται κάποιος να εστιάσει, για παράδειγμα, σε ορισμένα θετικά στοιχεία και να ωραιοποιήσει ή να δικαιολογήσει τα αρνητικά, παρ’ όλο που μ’ αυτόν το τρόπο κινδυνεύει να εκτεθεί έναντι της Λογικής, της πραγματικότητας και της Ηθικής. <u>Ποια είναι τα πεπραγμένα του καθεστώτος Μητσοτάκη στο ελλαδαντές για τα έτη 2019-2023;</u> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Πρωτίστως, δολοφόνησε πενήντα επτά ανθρώπους στη σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη. «Διαχειρίστηκε» τη δολοφονία με περισσότερη απανθρωπιά απ’ όση μπορεί ν’ αντέξει ένας άνθρωπος ως άτομο και μία κοινωνία συνολικά. Χειρίστηκε την πανδημία των περίπου τριάντα επτά χιλιάδων νεκρών μέχρι και σήμερα με εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις, οι οποίες κόστισαν ανθρώπινες ζωές και εξυπηρέτησαν ίδια οφέλη. Ενορχήστρωσε δίκτυο παράνομων υποκλοπών με χρήση κακόβουλων λογισμικών σε βάρος πολιτικών αντιπάλων, επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, δημοσιογράφων και οποιουδήποτε προσώπου-στόχου του καθεστώτος. Αν η δημοκρατία δεν γραφόταν απλώς ως έννοια στο Σύνταγμα, με αυτά και μόνο τα πεπραγμένα το καθεστώς Μητσοτάκη θα έπρεπε ήδη να έχει λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη – πράγμα φυσικά αδύνατο να συμβεί στο πλαίσιο της ελληνικής δικαιοσύνης. Εξαγόρασε, διανέμοντας εκατομμύρια, σχεδόν το σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, επιβάλλοντας τοιουτοτρόπως την προνομιακή ασυλία απ’ την κριτική και τον έλεγχο της τέταρτης εξουσίας – η αλήθεια είναι ότι τα εξαγορασμένα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως συναυτουργοί του καθεστώτος Μητσοτάκη με ηθικούς αυτουργούς τα εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Κονιορτοποίησε κάθε δημοκρατικό θεσμό που είχε απομείνει στο ελλαδαντές, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις άπασες οι συνταγματικές εξουσίες λειτούργησαν ως φερέφωνα του καθεστώτος. Επέδειξε πρωτοφανή αυταρχισμό, δέρνοντας αναίτια πολίτες και επιτρέποντας την ασύδοτη άσκηση αστυνομικής βίας (Ινδαρές, Νέα Σμύρνη, Λόφος του Στρέφη, δολοφονία Σαμπάνη... – ατέλειωτη λίστα). Παρουσίασε στη χώρα τη Ντογιάκειο δικαιοσύνη, τη δικαιοσύνη των «αδιευκρίνιστων» της Novartis, τη δικαιοσύνη των περιπτώσεων Τζανερίκου και του «Ινδιάνου». Πριμοδότησε την «αριστεία» των αγορασμένων ή ανύπαρκτων πτυχίων. Κανονικοποίησε τις πυρκαγιές, επειδή το κάψιμο ασύλληπτου μεγέθους εκτάσεων παρουσιάσθηκε ως φυσιολογική συνθήκη, εφ’ όσον το 112 φρόντισε να εκκενωθούν περιοχές ακόμη και στην άλλη άκρη της χώρας. Ισοπέδωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, μοιράζοντας προνόμια σε κλινικάρχες, ωθώντας τους πολίτες στον ιδιωτικό τομέα και πυροδοτώντας κύματα παραιτήσεων ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Υποβάθμισε συνολικά την Παιδεία, για να έχει τη μοίρα του ΕΣΥ, διαπράττοντας τη μία αστοχία μετά την άλλη (π.χ. ελάχιστη βάση εισαγωγής) και με αποκορύφωμα τη θέσπιση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τους χρεωμένους και κατεστραμμένους οικονομικά ανθρώπους μ’ έναν Πτωχευτικό Κώδικα κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των funds. Διασπάθισε πακτωλούς δημοσίου χρήματος με απευθείας αναθέσεις σε καθεστωτικούς και ημέτερους. Αντιμετώπισε την πληθωριστική και ενεργειακή κρίση με ληστρικά επιδόματα, εξαθλιώνοντας τους πολίτες. Πραγματοποίησε ολοκληρωτική κυβίστηση σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αλλοίωσε ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και υπερεθνικού χαρακτήρα με την τσιμεντοποίηση της Ακρόπολης. Επιεικώς «αμέλησε» στην υπόθεση κατοχύρωσης του «Turkaegean» από τους γείτονες. Γελοιοποίησε την έννοια του «επιτελικού κράτους», ιδίως στο χιονιά-εγκλωβισμό της Αττικής Οδού. Υπερασπίστηκε τις σχέσεις του καθεστώτος με κάθε είδους Λιγνάδηδες και Μίχους. Απογυμνώθηκε εντελώς στην υπόθεση των διαπλεκόμενων σχέσεων του καθεστώτος με το Μένιο Φουρθιώτη. Χάρισε αμέτρητες στιγμές «επιτελικής» διακυβέρνησης με τα voucher «Σκόιλ Ελικίκου». Στοχοποίησε τους καλλιτέχνες με αποκορύφωμα την υποβάθμιση των πτυχίων τους, αποδεικνύοντας την ασχεσία του καθεστώτος με τον πολιτισμό. Στο Ελληνικό οι μπουλντόζες φράκαραν! Έθεσε τις βάσεις ιδιωτικοποίησης του Νερού. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Εύκολα διαπιστώνει κάποιος ότι, όσο σκέφτεται, ψάχνει, θυμάται, η αναδρομή στα πεπραγμένα του καθεστώτος Μητσοτάκη κατά τα έτη 2019-2023 επιφέρει πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό έρεβος. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη συνέβαλε τα μέγιστα στη γενίκευση της μαζικής παρακμής του ελλαδαντές. Τα πάντα μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημά τους. Οι έννοιες, οι σταθερές αξίες έχουν διαστρεβλωθεί και στραγγαλιστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε κυριαρχεί η αίσθηση πως πρέπει να εφεύρουμε νέο λεξιλόγιο για να περιγράψουμε τη ζημιά του καθεστώτος Μητσοτάκη. Το καθεστώς φρόντισε με το δημόσιο λόγο του ν’ απαξιώσει την εγγενή σημασία των όρων. Βομβάρδισε τους ανθρώπους με κακοποίηση των θεσμών και αλλεπάλληλα χτυπήματα στη Λογική και στο Δίκαιο. Η εμπειρική πραγματικότητα αναδεικνύει την τεράστια σύγχυση των ανθρώπων. Φονεύτηκαν η συν-εννόηση, η συν-ύπαρξη, η συν-εργασία. Οι άνθρωποι μιλούν για την πολιτική με όρους οπαδικής κατίσχυσης και μέσω φθηνών αφηγημάτων για απαίδευτους. Παρά τα πεπραγμένα του καθεστώτος Μητσοτάκη, υπάρχουν πολίτες, οι οποίοι θα το ξαναψηφίσουν. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Έχει χαθεί η δυνατότητα υπαγωγής της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο κοινώς αποδεκτό νοηματικό πλαίσιο και στα αυτονόητα ερμηνευτικά όρια – κάθε τενεκές δίνει ένα βολικό νόημα στην πράξη του, το ξεστομίζει, το παπαγαλίζουν οι όμοιοί τους και ουδείς διαμαρτύρεται για το βιασμό της λογικής, την ασέλγεια επί της αλήθειας και τη δολοφονία της σκέψης. Δεν υπάρχουν συνειδήσεις για να λογοδοτήσουν σ’ αυτές οι ψηφοφόροι του καθεστώτος Μητσοτάκη. Βρίσκονται σε άρνηση. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <b>Κι όπως γενικά συμβαίνει με τους ανθρώπους, αρνούνται να αλλάξουν, γιατί η αλλαγή απαιτεί εσωτερική δύναμη, θάρρος, πνεύμα ακμαίο, ηθική στιβαρή και συνεπώς θέλει κόπο και χρόνο. Το να μένεις ίδιος, να παραποιείς τις ανθρώπινες αρετές, να νοθεύεις τις αξίες, να εκτοξεύεις τερατώδη ψεύδη, να αντιστρέφεις την αλήθεια, να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο βάσει της στενόμυαλης αμορφωσιάς σου, να μέμφεσαι το διαφορετικό, να οπαδοποιείς την πολιτική αντιπαράθεση και να ψέγεις τον ποιοτικότερα ενημερωμένο πολίτη και τον πιο υπεύθυνο άνθρωπο, όλα ταύτα είναι εύκολα και ταιριάζουν στους χειραγωγημένους και τηλεκπαιδευμένους μητσοτακέλληνες – ταιριάζουν εν γένει στους φορείς της φθήνιας και στους ακαλλιέργητους. </b></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Το βασικό σύμπτωμα αυτών των ανθρώπων, απ’ το οποίο διαγιγνώσκεται το πρόβλημά τους, είναι το εξής: αν διαβάσουν τα παραπάνω και πιστέψουν ότι αυτός που τα γράφει είναι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ ή κομμούνι, τότε η καμπάνα χτυπάει γι’ αυτούς. Τούτο, επειδή σημαίνει πως η σκέψη τους έχει μολυνθεί βαριά κι η εγκεφαλική τους λοίμωξη κατέφαγε συθέμελα όλα τα κύτταρα της λογικής και της ανθρωπιάς τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκεφαλικά νεκροί, αλλά νομίζουν ότι ζουν. Νεκροί σημαίνει ότι βλάπτουν τους άλλους χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Πλανώνται ότι έχουν ανθρώπους γύρω τους, αλλά δεν είναι παρά όμοιοί τους. Γι’ αυτό, οτιδήποτε κι αν λένε στον εαυτό τους, είναι μόνοι τους. Αυτή η μειοψηφία ψηφοφόρων του καθεστώτος Μητσοτάκη, που βλέπει το ελλαδαντές σαν ιδιόκτητο περιουσιακό στοιχείο και αντιλαμβάνεται τη ζωή με μπασταρδεμένους και σαλαμοποιημένους τους γραπτούς και άγραφους όρους της συλλογικής συμβίωσης, αυτή η μειοψηφία θα παραμείνει το ουσιωδέστερο πρόβλημα του τόπου. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> <u><i>Πώς αντέχεις να τους ξαναψηφίσεις;</i></u> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: right;"><b>Φοίβος Γ. Ξενάκης
</b></div>Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-87782132579100920282022-12-31T08:24:00.000-08:002022-12-31T08:24:15.326-08:00Καλή ΑΣΚΗΤΙΚΗ χρονιά<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi39yVcdQ_jg6BvQMcMzKlh7DWRXV7lRdqJMfcDTkjrdoIvclvPknmBmPVrXcOuKRaNyAgBqAZOjxTCYV-I3qaEMBuM9ddmobAuWTnTYz0Ssr7CAi9vaAxA-ZBwmyaFk7U2rH_rplPW7x-zSpIeL7RVvOZ0u0-Z1Z1BNM9HMgagON1xiAPvZIC6daM/s730/111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="256" data-original-width="730" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi39yVcdQ_jg6BvQMcMzKlh7DWRXV7lRdqJMfcDTkjrdoIvclvPknmBmPVrXcOuKRaNyAgBqAZOjxTCYV-I3qaEMBuM9ddmobAuWTnTYz0Ssr7CAi9vaAxA-ZBwmyaFk7U2rH_rplPW7x-zSpIeL7RVvOZ0u0-Z1Z1BNM9HMgagON1xiAPvZIC6daM/w314-h208/111.jpg" width="314" /></a></div>Κάθε χρόνο η ίδια αστείρευτη ανάγκη. Να κάνουμε έναν απολογισμό, να ευχηθούμε κάτι στον εαυτό μας και στους άλλους. Από κοντά κι οι κακές μας συνήθειες, ν’ αγοράσουμε, να καταναλώσουμε, να τηρήσουμε έθιμα. Κάθε Πρωτοχρονιά διατηρεί την ανάγκη να ξεφύγουμε απ’ τη ζώσα πραγματικότητα. Αυτή η τελευταία δε χαμπαριάζει, στιγμή δε σ’ αφήνει να γαληνέψεις, παραμένει εκεί κι επιστρέφει θορυβωδώς με το που αφήσεις τη σκέψη ν’ αναλογιστεί το αύριο. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Δεν θα υπάρξει μαγεία ξανά, έχασες το προνόμιο της νιότης. Μακάριοι οι αντάρτες τούτης της συνθηκολόγησης. Εκείνοι ζουν τη ζωή, όσοι συνθηκολόγησαν τη σκέφτονται. </div><div style="text-align: justify;"><span><a name='more'></a></span> </div><div style="text-align: justify;"> Ζούμε καιρούς μελαγχολικούς, ακραίους, απειλητικούς. Το τέρας κατάφερε να σακατέψει τις κοινωνίες και να προωθήσει τα άτομα. Το καλό και το κακό της κοσμικής μας ύπαρξης, η αποδοχή, η άρνηση κι η αμφισβήτηση, ο ρομαντισμός, η θλίψη, τα άσβεστα όνειρα, οι κουτσές ελπίδες, το θάρρος της χαράς, όλο το πλέγμα τούτο φωλιάζει στο νου σου, καθώς επιδίδεσαι στις προσταγές της μετάβασης στο νέο χρόνο. Καθ’ ένας έχει το καταφύγιό του από τη ματαιότητα του βίου. Αν οι ευχές ήταν θρησκεία, θα δήλωνα άπιστος. Στον ενάρετο άνθρωπο πιστεύω. Μια ευχή μπορεί να περικλείει νόημα και δεν είναι άλλη: γεροί να είμαστε. Να’ χουμε υγεία, για να παλεύουμε με θεούς και δαίμονες, χάνουμε ή νικάμε να μην έχει πολύ σημασία, να βρίσκουμε νόημα στην εμπειρία κι έτσι, άλλοτε ικανοποιημένοι άλλοτε χαστουκισμένοι απ’ τα βάσανα και τον πόνο, να προχωρούμε ζωντανοί προς το νόημα. Αν δεν υπάρχει, αν δεν το ανακαλύψουμε, τουλάχιστον ας το συλλογιόμαστε. Δολοφόνησαν παστρικά τη σκέψη μας για να μην ψάχνουμε νόημα. Ανθρωπιά, καλλιέργεια, αγάπη. Ας ψάξουμε αυτά, ν’ αναστήσουμε τη σκέψη. Για το νόημα, ας δώσει ο χρόνος.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Υ.Γ. Οι λέξεις είναι η πυξίδα μας. Τα παρακάτω αποσπάσματα, από την ΑΣΚΗΤΙΚΗ* του Νίκου Καζαντζάκη, είθε να προκαλέσουν στον καθ’ ένα σας ψάξιμο, δουλειά στο νου και στην ψυχή, για να’ ναι κάθε μέρα που ζείτε χρόνος άξιος. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> «<i>Αγάπα τον κίντυνο. Τί είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Η ουσία του Θεού μας είναι ο ΑΓΩΝΑΣ. Μέσα στον αγώνα τούτον ξετυλίγουνται και δουλεύουν αιώνια ο πόνος, η χαρά κι η ελπίδα. Το ανηφόρισμα, ο πόλεμος με το αντίδρομο ρέμα, γεννάει τον πόνο. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή, ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, δεν τη διαλέξαμε. [...] Ας δεχτούμε παλικαρίσια την ανάγκη. [...] Ας πιάσουμε τη θέση μας στη μάχη! [...] Σήμερα, άρτιος, ενάρετος άνθρωπος είναι μονάχα ο πολεμιστής. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Όλοι είμαστε ένα! Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι συ. Αγάπα τα ζώα και τα φυτά, γιατί ήσουνα συ, και τώρα σε ακλουθούν πιστοί συνεργάτες και δούλοι. Αγάπα το σώμα σου – μονάχα με αυτό στη γης ετούτη μπορείς να παλέψεις και να πνεματώσεις την ύλη. Αγάπα την ύλη – απάνω της πιάνεται ο θεός και πολεμάει. Πολέμα μαζί του. </i></div><div style="text-align: justify;"><i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα. Η ανώτατη αρετή δεν είναι να’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία. Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!</i>»<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">*Νίκος
Καζαντζάκης, ΑΣΚΗΤΙΚΗ, Νέα Αναθεωρημένη Σύγχρονη Έκδοση, εκδόσεις Καζαντζάκη,
Αθήνα 2014.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;"> </span></div><div style="text-align: right;"><b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b></div><div style="text-align: right;"><b> </b></div><div style="text-align: right;"><b> </b><br /></div>Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-57960662114851623522020-12-30T09:37:00.003-08:002020-12-30T09:40:21.109-08:00Η πανδημία και το σύστημα απουσίας εναλλακτικών<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NDPJ3UR2GdQ/X-y6kNAkPdI/AAAAAAAAAOs/BzUJE497rfMRDdLcFMK0NO5KyKGYZ5XCgCLcBGAsYHQ/s938/270.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="938" src="https://1.bp.blogspot.com/-NDPJ3UR2GdQ/X-y6kNAkPdI/AAAAAAAAAOs/BzUJE497rfMRDdLcFMK0NO5KyKGYZ5XCgCLcBGAsYHQ/s320/270.jpg" width="320" /></a></div>Τον κόσμο δεν κυβερνά η λογική. Τη χώρα μας, ειδικότερα, την κυβερνούν, μεταξύ άλλων, ο παραλογισμός, η διαπλοκή και οι ανισότητες. Ο εθνικισμός των εμβολίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και ο ακμάζων ελληνικός κυβερνητικός ημετερισμός μετά των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών συνιστούν σοβαρές απειλές σε βάρος της ζωής των πολιτών. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Ο δε βίος μας, εξ ορισμού, βρίθει στερεοτύπων και κλισέ. Η αναπόδραστη αυτή συνθήκη οδηγεί στη διατύπωση της προφανούς θέσης για το απερχόμενο έτος, κατά την οποία η χρονιά που αφήνουμε πίσω θα μας σημαδέψει για πάντα. </div><div style="text-align: justify;"><span><a name='more'></a></span> </div><div style="text-align: justify;"> Ανεξάρτητα από τις πρακτικές προεκτάσεις της εν λόγω άποψης στον καθημερινό βίο, υφίστανται εγγενώς δυνατότητες φιλοσοφικού στοχασμού και πνευματικής διαύγασης σε μια ακραία, έκτακτη και παγκοσμιοποιημένη συνθήκη, όπως της τωρινής πανδημίας. Αυτές οι δυνατότητες επιχειρείται να διερευνηθούν στις παρούσες γραμμές αναφορικά με την πολιτική, οικονομική κοινωνική ζωή και την ατομική μας υπόσταση εντός αυτής. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Η παγκοσμιοποίηση, στην περίπτωση της εξάπλωσης του ιού που ταλανίζει σήμερα την ανθρωπότητα, ανέδειξε με τον χειρότερο τρόπο την έννοια του «παγκόσμιου χωριού». Σήμερα, ελάχιστα πράγματα μπορεί να αποφασίσει ένα κράτος και να μην επηρεαστούν άμεσα ή έμμεσα δεκάδες θεσμοί και παράγοντες του ανθρώπινου βίου σε κάποιο άλλο κράτος του πλανήτη ή και σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι είναι αρκετά νωρίς για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, αλλά η πανδημία φαίνεται να θύμισε σε πολλούς πως τα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης δεν θα είναι ποτέ αρκετά, ώστε να λησμονηθούν εντελώς ο αγώνας των πολυεθνικών για υπεραξίες και υπερκέρδη, η εργαλειοποίηση της πραγματικότητας για την εφαρμογή των καπιταλιστικών δογμάτων από τις κυβερνήσεις, η θυσία αγαθών και της φύσης στο βωμό του χρήματος, η τεχνητή αύξηση των αναγκών και κατ’ επέκταση της κατανάλωσης καθώς και πολλά ακόμη «ανθρωποφαγικά» φαινόμενα της υλικής προόδου. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Ζούμε στο καθεστώς της Δικτατορίας της απουσίας εναλλακτικών επιλογών σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις του βίου μας. Παρενθετικά, ο προβληματισμός, σχετικά με το αν η καταστροφή της ανθρωπότητας στο μέλλον θα ήταν καλή εξέλιξη δεδομένης της απαλλαγής του υπόλοιπου κόσμου από αμέτρητο πόνο, φαντάζει αρκετά εποικοδομητικός στην παρούσα συγκυρία για τον τρόπο που συμβιώνουμε με τα υπόλοιπα είδη στον πλανήτη. Η δικτατορία της απουσίας εναλλακτικών είναι το σύστημα διακυβέρνησης αρκετών χωρών και ασφαλώς της Ελλάδας. Είναι υπεύθυνη για την τρομακτική αποχή μεγάλου μέρους των πολιτών από τη συμμετοχή στα κοινά με την ευρεία έννοια, συμπεριλαμβανομένων και όσων αρκούνται στην εκάστοτε κλήση για παροχή ψήφου και στην απλή ανάγνωση τίτλων σχετικά με την επικαιρότητα, καθώς το σύστημα αυτό έχει καταστήσει σαφές ότι είναι κλειστό, έχει προδιαγεγραμμένο και διεκπεραιωτικό ρόλο, δεν ανέχεται τους εισβολείς με διαφορετικά από τα προκατασκευασμένα σχέδια, κατέχει το μονοπώλιο της νόμιμης «υπερβίας» και εκμεταλλεύεται όλα τα μέσα και όλους τους θεσμούς για την ευόδωση των σκοπών του και την εμπέδωση του ψευδοϊδεολογικού πυρήνα του, δηλαδή την απουσία εναλλακτικών επιλογών. Ως αποτέλεσμα, οι κοινωνίες μετατρέπονται σε απέραντα χρηματιστήρια και οι πολίτες σε αθύρματα ενός μανιώδους υπερκαταναλωτισμού, ο οποίος είναι ο μεγάλος τροφοδότης του σημερινού σχεδόν παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Σ’ αυτό το σύστημα, τα ΜΜΕ, οι Τράπεζες, η Θρησκεία, οι Κυβερνήσεις, η Δικαιοσύνη και κάθε λογής εκκοινωνισμένοι θεσμοί της Δικτατορίας της απουσίας εναλλακτικών διαδραματίζουν το ρόλο που έχει σχεδιαστεί να επιτελούν από το ίδιο το σύστημα και τους συνεργάτες του. Ειρήσθω εν παρόδω, το σύστημα είναι ανοικτό σε πολλές και διαφορετικές ονοματοδοσίες και η πορεία του στην Ιστορία έχει φανερώσει ότι στον 21ο αιώνα δεν χρειάζεται απαραιτήτως να έχει όνομα, αρκεί που υπάρχει και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα υπό την εκάστοτε ωραιοποιημένη συγκάλυψή του διά των ευφυολογημάτων της δημοκρατίας, της προόδου, της αλλαγής. Εξ άλλου, ο κόσμος μάς κληρονόμησε στον παρόντα αιώνα τη γνώση συστημάτων, όπως ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, για τα οποία διαθέτουμε αρκετές πληροφορίες είτε μέσω της καταστατικής είτε μέσω της ιστορικής και ενίοτε της στρεβλωτικής υπόστασης και ρυθμιστικής εφαρμογής τους, ώστε είμαστε σε θέση, με ευνοϊκότερους όρους από τις προηγούμενες γενιές λόγω του ιστορικού παραδείγματος, να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι κυβερνώνται σήμερα μέσω πολιτικών και εκείνης της κοινωνικής μηχανικής, που τους καθιστούν δέσμιους της τραγικής πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία, ενώ υπάρχουν υπερβολικά περισσότεροι τρόποι και περισσότερες δυνατότητες απ’ ό,τι στο παρελθόν για να διεκδικήσουν την ευτυχία και την ευζωία, μ’ όλα ταύτα υφίσταται ένα αόρατο σύστημα, ανεξαρτήτως της ονοματοδοσίας του, που περιορίζει ή εκμηδενίζει αυτές τις επιλογές. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Οι άνθρωποι, σήμερα, έχουν «επιλέξει» να είναι ή να νομίζουν ότι είναι ευτυχισμένοι ανάλογα με το επίπεδο δυνητικής κατανάλωσης που διαθέτουν. Τα μετράνε όλα σε χρήμα και έχουν εγκαταλείψει παραδοσιακές αξίες που τους έκαναν πιο ανθρώπινους στον καθημερινό τους βίο. Η αλληλεγγύη είναι ζητούμενο ακόμη και στις πιο έκτακτες ανθρώπινες τραγωδίες, όσο κι αν τα ΜΜΕ για λόγους «οικονομίας της προσοχής» αρέσκονται να παρουσιάζουν «κύματα συμπαράστασης» σε ορισμένες περιπτώσεις. Ο σημερινός άνθρωπος μοιάζει να έχει παραδόξως βαλτώσει στην πρόοδο της τεχνολογίας και να καταναλώνει χωρίς μέτρο ό,τι του σερβίρουν. Τί απασχολεί το μέσο σύγχρονο άνθρωπο; Η αέναη απόκτηση έξυπνων συσκευών, η εφήμερη διασημότητα και η επιδειξιμανία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή διαφορετικά «να’ χει το αμάξι του, το σπιτάκι του, τη δουλίτσα του, τις διακοπές του, το γάμο του», όπως του έμαθαν να θέλει οι στερημένοι από τις κακουχίες γονείς του. Όλα έτοιμα, προκάτ, για τα καταναλωτικά ανθρωπόμορφα ρομπότ του 21ου αιώνα. Η κουλτούρα του εύκολου, της θυσίας της ουσίας για την επιφάνεια, μια ζωή σπαρμένη με τα ιδανικά της κατανάλωσης και του χρήματος ως αυταξίας. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Έχει φροντίσει το σύστημα για την καθεστωτική αυτή πραγματικότητα. Όπως φρόντισε το αγαθό της υγείας να είναι εντελώς εμπορευματοποιημένο γιατί το κέρδος δεν ορρωδεί προ ουδενός, με τον ίδιο τρόπο η παιδεία έπρεπε να τιθασευτεί, καθώς δύναται να διαμορφώνει συνειδήσεις πολιτών με δημοκρατικές και ουμανιστικές απαιτήσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, «πλήρωσε» και «πληρώνει το μάρμαρο» της οικονομικής κρίσης η μεσαία τάξη ευρισκόμενη στο στόχαστρο του συστήματος, καθ’ ότι πρέπει να διαλυθεί οριστικά και να γίνει από μεσαία χαμηλή. Ο λόγος είναι ο κίνδυνος να εξακολουθήσει να μπορεί να προσφέρει στα παιδιά την παιδεία που δεν τα καθιστά άβουλα πιόνια στην υπηρεσία του συστήματος διακυβέρνησης του κόσμου. Όπως είναι γνωστό, η προσφορά από το σύστημα μιας απαξιωμένης και ανεπαρκούς εκπαίδευσης σε συνδυασμό με το τάισμα τηλεσκουπιδιών από τα ΜΜΕ ως κυρίαρχων μορφών ετεροκατεύθυνσης χαρίζουν στο σύστημα τους πολίτες που επιθυμεί να κυβερνά, τουτ’ έστιν ανίκανους να σκεφτούν, αδιάφορους και παθητικούς ανθρώπους που υπακούουν στα κελεύσματα της δικτατορίας της απουσίας εναλλακτικών. Στην Ελλάδα ιδίως, το σύστημα τα έχει καταφέρει περίφημα, αν αναλογιστεί κάποιος οποιαδήποτε πτυχή της καθημερινής ζωής των πολιτών – δεν χρειάζεται πολύ φαιά ουσία, αρκεί να σκεφτείτε την ποιότητα της μιντιακής ενημέρωσης του Έλληνα πολίτη! Όχι μόνο δεν έχουν την πολυτέλεια να σκεφτούν, αλλά δεν διανοούνται να αντιδράσουν οι πληροφορημένοι από τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης Έλληνες πολίτες – φεύ, όλα βαίνουν καλώς όσο έχουμε στην εξουσία τους «νόμιμους διαχειριστές» της (ωστόσο, αρκετή ευθύνη πνίγει την Αριστερά εν γένει, παρ’ όλο που το τσουβάλιασμα προξενεί αδικίες και φαινομενικά μια τουλάχιστον αμφισβητήσιμη ταύτιση). </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Στις ανωτέρω σκέψεις τίθενται έννοιες και ζητήματα που δυνητικά απαιτούν σημασιολογική οριοθέτηση και ανάλυση για να κατανοηθούν σωστά, αλλά τέτοια απόπειρα θα ξεπερνούσε το σκοπό του κειμένου. Η πανδημία δύναται να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων ως γεγονός που αγγίζει πολλαπλές πλευρές του βίου. Πολλοί ανακάλυψαν το διάβασμα – η ευχή είναι να μην εμπεδωθεί ως δραστηριότητα ψυχαγωγίας, κατά την οποία η μελέτη είναι υποκατάστατο άλλων δραστηριοτήτων που εξαντλείται στην εφήμερη ανάγνωση μιας ιστοριούλας και το βιβλίο καταχωνιάζεται στο τέλος, αλλά να αναδειχθεί το διάβασμα ως εκπαιδευτικός εξατομικευμένος θεσμός που οδηγεί τον άνθρωπο στην πνευματική ανάταση με την ανάγκη να γυρνάει ξανά και ξανά στο βιβλίο, για να το συμβουλευτεί. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Η επιβίωση του ανθρώπου και ο επανακαθορισμός του ως ενεργού πολίτη διέρχεται την εξύψωση και την αποκάλυψη της ανθρωπιάς του. Οι κοινωνίες μπορούν να διεκδικήσουν μία νέα αντισυστημική πραγματικότητα βασισμένη σε δημοκρατικές θεσμικές δοκιμασίες. Το μέλλον που ευαγγελιζόταν η παγκοσμιοποίηση, τελικά εδραίωσε το σύστημα της απουσίας εναλλακτικών. Ίσως, για να γίνει αυτό, οι πολίτες χρειάζεται να συλλογιστούν τον βίο τους «έξω απ’ το κουτί» της προδιαγεγραμμένης πορείας των πραγμάτων και να διαμορφώσουν τη ζωή τους εκτός των κληρονομημένων «ευκαιριών» που τους φυλακίζουν στη δικτατορία της απουσίας εναλλακτικών επιλογών. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: right;"><b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b><br /></div>Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-43702691063085968752020-11-30T01:19:00.000-08:002020-11-30T01:19:18.680-08:00Καμία έκπληξη<div style="text-align: justify;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ezwgGABiLHE/X8S3_ca3hdI/AAAAAAAAAOA/ZyGyoc5LrhIO-fQ29RFpVCTcFq-THP9OACLcBGAsYHQ/s1024/koronoios-ektakti-syskepsi-maximou-1024x623.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-n5ZABF4ay88/X8S4VmxLVjI/AAAAAAAAAOM/xOD3XgO52tEnJdG0c2JuSIRDWcUfxKPAACLcBGAsYHQ/s1024/koronoios-ektakti-syskepsi-maximou-1024x623.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="1024" height="195" src="https://1.bp.blogspot.com/-n5ZABF4ay88/X8S4VmxLVjI/AAAAAAAAAOM/xOD3XgO52tEnJdG0c2JuSIRDWcUfxKPAACLcBGAsYHQ/w260-h195/koronoios-ektakti-syskepsi-maximou-1024x623.jpg" width="260" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ο βίος μας έχει φυλακιστεί στις συνθήκες «πολέμου». Η πανδημία αναδεικνύεται αρκούντως ικανοποιητικός παράγοντας για τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου, όσο η παρούσα κυβέρνηση νέμεται την εξουσία. Από την πρώτη στιγμή, εργαλειοποιήθηκαν οι «πολεμικές συνθήκες» και ενίοτε η ίδια η επιστημονική κοινότητα υπό ευρεία έννοια, για να εξοφληθούν πολιτικά γραμμάτια εντός των αρμών της εξουσίας, να ψηφιστούν αντιδημοκρατικά και αντικοινωνικά νομοθετήματα και να ευοδωθούν οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες ενός χρεοκοπημένου κόμματος. </div></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Κάθε προσδοκία των πολιτών για εγκατάλειψη της συνηθισμένης άσκησης της πολιτικής λόγω της έκτακτης κατάστασης διαψεύστηκε άμα τη γενέσει της. Είναι κοινωνικώς άδικο, πολιτικά άσκοπο και κυρίως κατά της λογικής να χρεώσει κάποιος στην παρούσα κυβέρνηση πολιτική αδράνεια ή οποιαδήποτε αιτίαση για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός όντως δεν είναι ο Μωυσής και η κυβέρνηση δε νίκησε την πανδημία. </div><div style="text-align: justify;"><span><a name='more'></a></span> </div><div style="text-align: justify;"> Η κυβέρνηση δουλεύει και κοπιάζει. Απλώς οι περισσότερες ενέργειές της εχθρεύονται το δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας, την κοινωνική αφύπνιση και το συμφέρον των πολλών. Αντιθέτως, εφαρμόζεται με πίστη και σκληρότητα το ιδεοληπτικό οπλοστάσιο της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, ήτοι δεν μπορεί να ενισχυθεί το ΕΣΥ ή να μεταρρυθμιστεί θετικώς η εκπαίδευση και να βελτιωθεί η κατάσταση στα ΜΜΜ (γιατί ο σκοπός είναι η χρόνια απαξίωση, ώστε η μετάβαση στο ιδιωτικό καθεστώς παροχής και λειτουργίας των Αγαθών αυτών να έρθει ομαλώς). Ποιός από τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» απορεί για το καθεστώς στα μέσα ενημέρωσης ή για την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού ή την ακραία κρατική βία και αστυνομική αυθαιρεσία; Κι απ’ το μέτωπο της πανδημίας, είναι ανάξιες σχολιασμού οι αντιφατικές και επιεικώς πρόχειρες πολιτικές – ενδεικτικά, οι μάσκες δεν προστάτευαν όταν δεν τις είχαμε, τεστ στο δημόσιο νοσοκομείο γίνονται μόνο αν έχεις έντονα συμπτώματα, στα ΜΜΜ δεν μεταδίδεται ο ιός όταν είναι όρθιοι οι πολίτες αλλά μόνο όταν κάθονται, οι μαθητές δεν κολλούσαν όσο δεν υπήρχαν καθηγητές για ολιγομελείς τάξεις και σύμφωνα με τον κ. Γεραπετρίτη, οι ΜΕΘ σκοτώνουν, γι’ αυτό δεν έχουμε περισσότερες. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Επί παντός θέματος που άπτεται της εξουσίας, ακόμη και στις συνθήκες πρωτοφανούς υγειονομικού κινδύνου που διανύουμε, η διαχείριση της παρούσας κυβέρνησης δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Είναι ανάλογη του αναστήματος του πολιτικού προσωπικού και του συστήματος διακυβέρνησης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται καθημερινά υπό διωγμό. Η δημοκρατία έχει πάψει εδώ και καιρό να λειτουργεί με επίκεντρο τους λαούς και τον άνθρωπο. Η εξουσία έχει παραχωρηθεί στην εν γένει επιχειρηματική και οικονομική ελίτ, στην τραπεζοκρατία και ιδίως στην Ελλάδα, στο πιο κακώς εννοούμενο «κεφάλαιο» - η ύπαρξη καλώς εννοούμενου «κεφαλαίου» τουλάχιστον μπορεί να αμφισβητηθεί. Η έσχατη ελπίδα του πολίτη στον 21ο αιώνα παραμένει η Δικαιοσύνη – ωστόσο, πλην της καταδίκης της Χρυσής Αυγής, πότε ήταν η τελευταία φορά που οι δημοκρατικοί πολίτες ένιωσαν ότι το Σύνταγμα τούς προστατεύει; Στην πρόσφατη επέτειο του Πολυτεχνείου, στην «τύχη» των μεγάλων σκανδάλων (Novartis, Siemens, …), στην διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών το 2012 ή στην έως τώρα πορεία της υπόθεσης του Ζακ Κωστόπουλου (εντελώς ενδεικτική αναφορά των παραπάνω); </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Δυστυχώς, η πανδημία εμφανίστηκε σε μια περίοδο που η όξυνση των ανισοτήτων φαίνεται να εδραιώνεται παγκοσμίως, αλλά η χώρα μας είναι ταυτόχρονα αρκετά διχασμένη ως απόρροια της μνημονιακής δεκαετίας μεταξύ άλλων παραγόντων. Τα μαζικά κινήματα διεκδίκησης έχουν απολέσει τη δυναμική των προηγούμενων ετών, γιατί η εξουσία «φροντίζει» να καλλιεργείται η ματαιότητα κάθε ριζοσπαστικοποίησης και ο φόβος διεκδίκησης αλλά και γιατί οι απλοί πολίτες που κατά καιρούς υποστήριζαν τις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις προσδίδοντας τον χαρακτήρα του «μαζικού» και όχι «παραταξιακού» μετώπου είναι τρομακτικά απογοητευμένοι, ιδίως μετά τη «διαχείριση» της εξουσίας που επεφύλασσε η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση στην Ιστορία. </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> Οι άνθρωποι δέχονται επίθεση από την πανδημία του νέου ιού. Πιθανόν, δεν θα’ ναι η τελευταία που θα αντιμετωπίσουν οι σημερινές νέες γενιές, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες. Ας επιστρατεύσουμε τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την προστασία μας βάσει του συμπιλήματος όσων μαθαίνουμε, ακούμε και βλέπουμε. Ωστόσο, οι πολίτες αυτής της χώρας δέχονται επίθεση από την κυβέρνησή τους. Με πολλαπλούς και σκληρούς τρόπους. Αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί. Είναι καθήκον όλων των πιστών στη δημοκρατία πολιτών να θυμούνται ότι ψηφίζουμε και για τη διαχείριση απρόβλεπτων γεγονότων και ιδίως για το ποιοι θα θέλαμε να μας κυβερνούν, αν συμβούν φυσικές ή άλλες καταστροφές. Δεν πρέπει να πάψουμε να μαχόμαστε ενάντια στο «There Is No Alternative». </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: right;"> Φοίβος Γ. Ξενάκης<br /></div>Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-45024342867784595852020-04-12T06:18:00.001-07:002020-11-07T03:54:01.049-08:00Πανδημία: η νέα κρίση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-GinLSunvgCQ/XpMT_SElz9I/AAAAAAAAALY/Ay3-MwgDhgUxRC6SImdPwlTbMScf95ibQCLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="725" height="178" src="https://1.bp.blogspot.com/-GinLSunvgCQ/XpMT_SElz9I/AAAAAAAAALY/Ay3-MwgDhgUxRC6SImdPwlTbMScf95ibQCLcBGAsYHQ/s320/%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Στην πολιτική, οι λέξεις δεν επιλέγονται τυχαία. Αρκετοί ηγέτες ανά τον κόσμο χρησιμοποίησαν τον όρο «πόλεμος», για να απευθυνθούν στους πολίτες. Η πανδημία του κορονοϊού είναι η νέα κρίση. Η υγειονομική πτυχή αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης είναι μεν η σοβαρότερη, αλλά οι επιπτώσεις αγγίζουν εν γένει τον ανθρώπινο βίο. Ο κόσμος εισήλθε ξαφνικά σε αχαρτογράφητα νερά.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υποβάλλονται σε δοκιμασία άπαντα τα ανθρώπινα συστήματα και παρ’ ότι το «ταμείο» θα αργήσει να γίνει κι η εξαγωγή συμπερασμάτων είναι επισφαλής, η «επόμενη μέρα» ήδη πρέπει να απασχολεί τους ανθρώπους, γιατί έχει ξεκινήσει. Δεν υπάρχει ταύτιση, πιθανόν ούτε κοινή προσέγγιση, στον στόχο για την επόμενη μέρα μήτε μεταξύ κρατών μήτε μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και σε καταστάσεις μερικής και σχετικής κατάργησης του κοινωνικού δαρβινισμού, όπως η παρούσα πανδημία, η ανθρωπότητα βρίσκει τρόπους να συντηρεί τις ανισότητες. Η πανδημία εκτείνεται στην αντικειμενική της υπόσταση, τα κρούσματα και τους θανάτους, και την υποκειμενική, τον τρόπο διαχείρισης και αντιμετώπισής της. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα, για τα οποία <b>ουρλιάζουν</b> εδώ και πολύ καιρό <b>περιβαλλοντολόγοι</b>, <b>επιδημιολόγοι</b>, <b>ανθρωπολόγοι</b>. Η καταστροφή του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων με τα πολλαπλά μηνύματα της Φύσης προς τον άνθρωπο να έχουν ήδη «αποσταλεί», η αποψίλωση των τροπικών και των παρθένων δασών, η κλιματική κρίση εν γένει σχετίζονται αρκετά και με την πανδημία του κορονοϊού. Η ανθρωπότητα έχει προειδοποιηθεί εγκαίρως ότι «παίζει με την φωτιά». Υποστηρίζουν ότι ένας απλός τρόπος για τη διασπορά μιας νόσου μπορεί να είναι και μόνη η επαφή με τα υγρά των σωμάτων των άγριων ζώων, τα οποία σε ορισμένες αγορές σφαγιάζονται, γδέρνονται, κομματιάζονται μπροστά στους πελάτες, αφού έχουν απεκκρίνει διάφορους παθογόνους μικροοργανισμούς κατά την πολύωρη μεταφορά τους σε στενά κλουβιά. Εν ολίγοις, επισημαίνουν ότι στα οικοσυστήματα που ποικιλοτρόπως καταστρέφει η ανθρωπότητα (δάση, άγρια φύση, ζώα, φυτά) ζουν και άγνωστοι ιοί, οι οποίοι βρίσκουν το νέο τους «σπίτι» στους ανθρώπους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Όπως αποδεικνύει η σκληρή πραγματικότητα,<b> τα περισσότερα κράτη ήταν εντελώς απροετοίμαστα για μια υγειονομική κρίση του μεγέθους του νέου κορονοϊού </b>και, δυστυχώς για τους πολίτες, ορισμένοι<b> ηγέτες δεν είναι μόνο κατώτεροι των περιστάσεων</b>. Ο Ντόναλντ Τραμπ ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική κατάσταση στις ΗΠΑ, όπου μιλούν για ομαδικούς τάφους, καταμετρούν φέρετρα και θρηνούν καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους. Ο πλανητάρχης δεν υποτίμησε απλώς την κατάσταση ασχολούμενος με θεωρίες "ανοσίας", αλλά συνεχίζει να αντιμετωπίζει τον ιό είτε ως «κινεζικό» ζήτημα είτε με τη λογική του αναγκαίου κακού. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η υπερδύναμη, ιδίως επί της πανδημίας η Κίνα επιδεικνύει διά της αντιμετώπισης της κατάστασης ότι μπορεί να στηρίξει τον εαυτό της αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο. Στη Μ. Βρετανία, η «ανοσία της αγέλης» του Μπόρις Τζόνσον στοιχίζει την προσωπική του περιπέτεια και ήδη πολλές ανθρώπινες ζωές. Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, «σκάβει τον λάκκο» της περισσότερο από ποτέ. Αναγνωρίζει ως οικονομική ζημία από την πανδημία ένα ορισμένο ποσό και προσφέρει για την αντιμετώπισή της το ένα τρίτο αυτού του ποσού. Παράλληλα, γιγαντώνει την απόσταση ανάμεσα στα κράτη του Βορρά και του Νότου απαιτώντας νέα μνημόνια για περαιτέρω οικονομική βοήθεια στα αδύναμα μέλη της, ενώ αρνείται ακόμη μία φορά στην Ιστορία την έμπρακτη εφαρμογή των ιδρυτικών της αρχών και αξιών δηλώνοντας πίστη μόνο στην φαύλη «δημοσιονομική σταθερότητα». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Τί είδους κίνδυνοι αναδεικνύονται για τη δημοκρατία;</b> Πρωτίστως, ο <b>εθισμός</b> στο <b>δίκαιο έκτακτης ανάγκης</b>. Παρατηρείται διεθνώς ότι τα κράτη επιβάλλουν ακραία αυταρχικές πολιτικές, οι οποίες καταπατούν τα ατομικά δικαιώματα και χειρίζονται την πανδημία με έντονα πατερναλιστικό λόγο. Η ανησυχία δεν στρέφεται κατά της τωρινής συνθήκης – η πιθανή «μονιμότητα» μιας αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης μετά την κρίση, ωστόσο, είναι ένας ορατός κίνδυνος, ιδίως αν συνυπολογιστεί ο βομβαρδισμός των ΜΜΕ για την καταλληλότητα των μέτρων που λαμβάνονται. Η πολυτέλεια της «ψυχραιμίας» σε τέτοια θεμελιώδη ζητήματα δεν υφίσταται για τους πολίτες – επιβάλλεται επαγρύπνηση, ώστε το καθεστώς «εξαίρεσης» να παραμείνει ως τέτοιο και μόνο στη συλλογική συνείδηση. Το <b>κοινωνικό συμβόλαιο πρέπει να προφυλαχθεί από τον ιό του εθισμού στην «απόκλιση»</b> - η ευθύνη είναι συλλογική. Επιπλέον, οι πολίτες δεν πρέπει να συναινέσουν σε κανενός είδους «φακέλωμα» που συνιστά βιολογική κατασκοπεία με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού. Ήδη απεργάζονται διάφορα κέντρα αποφάσεων σχέδια κοινωνικής παρακολούθησης με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας υγείας μέσω εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης και σχετικών μηχανισμών πληροφοριών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο Ελλαδιστάν, το <b>δόγμα του νεομητσοτακισμού </b>επέβαλε εξ αρχής το καθεστώς «εξαίρεσης» και η χώρα κυβερνάται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς ουσιαστική λειτουργία της κοινοβουλευτικής αρχής. Η ψευδονεοφιλελεύθερη τακτική της Κυβέρνησης ρίχνει το βάρος στην «ατομική ευθύνη». Ο λόγος μιας τέτοιας πολιτικής απόφασης είναι ο προφανής: ο νεομητσοτακισμός επιθυμεί να απομακρύνει ορισμένες «καυτές πατάτες», όπως η κρατική μέριμνα, οι υποδομές, το ανθρώπινο δυναμικό, οι οποίες βαραίνουν εξ ορισμού μια Κυβέρνηση. Βεβαίως, δεν θα απαιτούσε κανείς παρά μόνο τα στοιχειώδη από μια νεοεκλεγμένη Κυβέρνηση (όχι να διορθώσει λάθη δεκαετιών), αλλά ο νεομητσοτακισμός προτιμά να διαθέσει πόρους στα μέσα της κατ’ επίφαση ενημέρωσης για επικοινωνιακή εκστρατεία παρ’ όλο που τα τελευταία είναι υποχρεωμένα προβάλουν δωρεάν σχετικά σποτ ενημέρωσης. Ακόμη μια φορά, λοιπόν, το βάρος μιας τραγικής κατάστασης καλούνται να σηκώσουν όλοι εκείνοι που ο νεομητσοτακισμός εχθρεύεται ως δημοσιονομικά «βαρίδια» σε κανονικές συνθήκες – οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι πολίτες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Τί επιβάλλει ο νεομητσοτακισμός στις μέρες της πανδημίας; </b>Να μην κάνεις κριτική, γιατί είναι στιγμές εθνικής ομοψυχίας. Να λαμβάνονται μέτρα για την κοινωνία χωρίς διαβούλευση. Να εκδίδονται «διαταγές» κοινωνικής πειθάρχησης αλλά να μην διώκεται η αισχροκέρδεια ορισμένων που πλουτίζουν πάνω σε πτώματα. Να επιστρατεύονται επιστήμονες, οι ειδικοί, οι οποίοι προβάλλονται ως πηγή των λαμβανόμενων μέτρων, ώστε αν η διαχείριση της κρίσης αποδειχθεί «μοιραία», θα φταίνε οι ειδικοί, αν όμως κριθεί αποτελεσματική η αντιμετώπιση της πανδημίας, οφείλεται στην Κυβέρνηση (σενάριο που βολεύει και για προκήρυξη εκλογών...). Να επιδίδονται τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στο χτίσιμο της αγιογραφίας του Πρωθυπουργού, την ώρα που η κατάσταση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι επιεικώς άσχημη. Να παρουσιάζεται το μαύρο ως γκρι, αν όχι άσπρο. Να δείχνει η ολιγαρχία τα δόντια της ακόμη και εν μέσω πανδημίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή την περίοδο, <b>οι προσωπικές σκέψεις </b>είναι αμέτρητες και τα ερωτήματα αποτελούν ένα συμπίλημα αρνητικών συναισθημάτων και λογικής. Ως πότε θα αδιαφορούμε για τη συλλογική διαχείριση της ζωής μας ή θα αποδεχόμαστε τα εγκλήματα μιας κοινωνίας σε ύπνωση; Ως πότε θα γινόμαστε συνένοχοι σε ό,τι συντελείται εις βάρος μας καθημερινά; Ως πότε θα λοιδορούμε τις ιδέες, τις ανησυχίες και τα όνειρα εκείνων που αντέχουν να ασχολούνται ακόμα με το κοινό καλό; Ως πότε θα αντέχουμε να ακούμε ανέκδοτα, όπως το ότι η κρίση είναι ευκαιρία να κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος (αυτός που απλώς επιλέγει ποιο κόμμα θα τον καταστρέψει και δεν επιλέγει να μην καταστραφεί) εσωτερική εμβάθυνση; Ως πότε θα ευχόμαστε και θα ελπίζουμε να αλλάξει ο κόσμος, ενώ βλέπουμε τι δεν πρέπει να κάνουμε και μετά επιλέγουμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που δεν πρέπει; Ως πότε θα αποφασίζουμε για τις ζωές μας με το κριτήριο «there is no alternative»; Ως πότε θα περιμένουμε να γίνει μόδα η αλληλεγγύη για να γίνουμε μέτοχοί της και θα απαξιώνουμε την αλληλεγγύη σε καιρούς κοινωνικής «ηρεμίας» επειδή προέρχεται από τα Εξάρχεια; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Οι μέρες της πανδημίας</b>, λοιπόν, <b>ας κυλήσουν σε ρυθμούς νεομητσοτακικής «καραντίνας»</b>. Ξέρετε εσείς... Μείνετε σπίτι και δείξτε αλληλεγγύη από τα social media. Μείνετε σπίτι και μην κάνετε κριτική στις κυβερνητικές αποφάσεις, γιατί δεν θα είστε εθνικά ομόψυχοι. Μείνετε σπίτι, θυσιάστε τα πάντα και μην έχετε πρόβλημα που οι «λίγοι» κάνουν μπίζνες και θησαυρίζουν πάνω στα πτώματα των συμπολιτών μας. Μείνετε σπίτι και μην ενοχλείστε που το σύστημα Υγείας έχει παραδοθεί από το νεοφιλελευθερισμό στους ιδιώτες, οι οποίοι θέλουν διπλάσιο νοίκι για να σας νοσηλεύσουν και δεν σας κάνουν τεστ, ενώ ο ΕΟΔΥ σας λέει «πεθάνετε στο σπίτι σας». Μείνετε σπίτι, παρακολουθείστε τα κανάλια και θαυμάστε τη διαχείριση της πανδημίας από το νεομητσοτακισμό, είναι εξαιρετική, όπως η διαχείριση όλων των κρίσεων από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν. Μείνετε σπίτι, για να κάνουν «χρυσές δουλειές» στις πλάτες σας οι ξεπουλημένοι στρατιώτες της διαπλοκής. Μείνετε σπίτι και δείτε όσα γίνονται με το άγχος να μη νοσήσετε. Μέχρι εκεί φτάνει το άγχος. Το #θαλογαριαστούμεμετά θα ξεχαστεί. Απλώς θα επιλέξουμε ποιο κόμμα θα μας καταστρέψει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε πώς θα εξελιχτεί η νέα κρίση ούτε την έκταση των επιπτώσεων στις ζωές μας. Εντούτοις, η χρήση της λέξης "πόλεμος" αναφορικά με την πανδημία προοιωνίζεται συνέπειες πολέμου μετά το πέρας της. Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ακόμα. Το πόσα θα μάθουμε από την πανδημία είναι ένας κρίσιμος στόχος. Προς το παρόν, ας μην παραδώσουμε το πνεύμα μας στην «καραντίνα». </b></div>
<br />
<div style="text-align: right;">Φοίβος Γ. Ξενάκης<br /></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-8362498507154375702019-07-30T01:03:00.003-07:002020-11-07T03:55:08.231-08:00Πολιτική «αλλαγή» αλά ΝΔ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Ix0TmzPxpMo/XT_2BcInaeI/AAAAAAAAAJ8/tU4qnPQa3SIC6nRQWWWN4ooOyObb-3NwwCLcBGAs/s1600/1111111111111111111111111111.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="696" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-Ix0TmzPxpMo/XT_2BcInaeI/AAAAAAAAAJ8/tU4qnPQa3SIC6nRQWWWN4ooOyObb-3NwwCLcBGAs/s320/1111111111111111111111111111.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το μετεκλογικό τοπίο της χώρας είναι θερμό. Από άποψη ποιότητας και ποσότητας εξελίξεων είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο και πυκνό αντιστοίχως. Η πολιτική αλλαγή εννοιολογικά επήλθε, αλλά η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει ούτε τις προσδοκίες των ψηφοφόρων της ΝΔ. Η σπουδή της νεοεκλεγμένης Κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εφαρμογή του σχεδίου της επιτρέπει την κριτική αποτίμηση όχι μόνο «δειγμάτων γραφής», αλλά των εν γένει προθέσεών της. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε λιγότερο από έναν μήνα στην εξουσία η νέα κυβέρνηση έχει προκαλέσει αμφισβήτηση για μια σειρά επιλογών της. Ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε τη διαδρομή της πρωθυπουργικής του θητείας συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του τον έλεγχο της ΕΥΠ, της ΕΡΤ και του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε προσλάβει την Βασιλική Θάνου (πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου) ως άμισθη σύμβουλό του μετά τη συνταξιοδότησή της ο <u>Κ. Μητσοτάκης</u> είχε κάνει λόγο για <i>«θεσμική εκτροπή»</i> - η Κυβέρνησή του, σήμερα, έχει Αντιπρόεδρό της και Υφυπουργό Δικαιοσύνης δύο πρώην Αρεοπαγίτες, τους Π. Πικραμμένο και Δ. Κράνη αντίστοιχα.
Ο <b>Υφυπουργός Δημήτρης Οικονόμου</b> ήταν ένας εκ των εκπροσώπων του Ομίλου Λάτση σε σύσκεψη για το Ελληνικό (υπηρετούσε τα συμφέροντα του επιχειρηματία) και τώρα βρίσκεται από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον… Παράλληλα, οι σημερινοί αρμόδιοι για την <b>επένδυση στο Ελληνικό</b>, που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για «αλλεργία», άρχισαν να αναδιπλώνονται αντιλαμβανόμενοι την πολυπλοκότητα του σχεδίου. <b>Ελεγκτής</b> των υπουργείων της Κυβέρνησης Μητσοτάκη τοποθετήθηκε ο <u>Α. Σκέρτσος,</u> ο άνθρωπος που πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε Χρυσοχοΐδη και Στουρνάρα και διετέλεσε διευθυντής του ΣΕΒ. <b>Στην αντιπολίτευση ο κ. Μητσοτάκης</b> μιλούσε για <i>μικρό κυβερνητικό σχήμα χωρίς αναπληρωτές</i> και κατέληξε σε μεγάλο υπουργικό συμβούλιο με αναπληρωτές και υφυπουργούς και με ελάχιστες γυναίκες. Η ΝΔ βάσισε μεγάλο κομμάτι της προεκλογικής της εκστρατείας στην εθνική μειοδοσία και προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ διά της <b>Συμφωνίας των Πρεσπών</b>, αλλά <u>η ίδια Συμφωνία μετεκλογικά</u> έγινε «ικανή να λύσει πολιτικά προβλήματα» και «με μέλλον» διά των στομάτων των κυρίων Παναγιωτόπουλου και Βαρβιτσιώτη, ενώ ο Ποταμίσιος «προδότης» Μαυρωτάς έγινε γενικός γραμματέας υπουργείου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Πρωθυπουργός <b>κατήργησε το ΣΔΟΕ</b> και οι αρμοδιότητές του διατηρήθηκαν στη Γενική Γραμματεία Φορολογικής Πολιτικής – ο κ. Μητσοτάκης είχε καταγραφεί από το Open να λέει σε επιχειρηματία ότι <i>«το κράτος δεν πρέπει να στέλνει το ΣΔΟΕ, αλλά να δείχνει κατανόηση σε επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται με πολύ αυξημένο κόστος»</i>. <b>Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη</b> έγινε ο <b>κ. Τσουβάλας</b>, ο οποίος δήλωνε <i>περήφανος</i> τον Ιούλιο του 2018 για τις υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με την φονική πυρκαγιά στο Μάτι – <u>τότε η ΝΔ είχε εκδώσει ανακοίνωση</u> μιλώντας για <i>«οργή, θράσος, ανικανότητα».</i> Επιπλέον, οι έκτακτες κρίσεις στα <b>Σώματα Ασφαλείας</b> που αφορούσαν σε τοποθετήσεις αντιστράτηγων και υποστρατήγων στην Ελληνική Αστυνομία χαρακτηρίστηκαν από την αντιπολίτευση ως «επιθέσεις στην αξιοκρατία» και «πολιτική μεθόδευση». Η νέα Κυβέρνηση <b>κατήργησε και το ΣΕΠΕ</b> δίνοντας αμφίσημες διαβεβαιώσεις περί «αναβάθμισης», αλλά το μόνο που ουσιαστικά έδωσε είναι το μήνυμα ανοχής στην εργασιακή παραβατικότητα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το σύστημα ελέγχου του κυβερνητικού έργου από <b>«τεχνοκράτες»</b> και η στελέχωση των υπουργείων με <b>γενικούς και ειδικούς γραμματείς του στενού γαλάζιου πυρήνα</b> καθώς και το ξήλωμα των επικεφαλής γραμματειών και διοικητικών τομέων είναι ένα ξεχωριστό μήνυμα, το οποίο δικαιώνει τις φωνές για «εταιρική διακυβέρνηση», «ιδιότυπο συνονθύλευμα ανθρώπων απ’ όλες τις κομματικές πτέρυγες» και «τοποθέτηση εμπίστων σε καίριες θέσεις» -<u> προεκλογικά η «αποκομματικοποίηση» ήταν η σημαία της ΝΔ! </u>
Η κατακραυγή της Ισραηλιτικής Κοινότητας σε βάρος της υπουργοποίησης του <b>ακροδεξιού Βορίδη</b> αλλά και του Ισραήλ που ζητούσε την εκδήλωση μετανοίας για το αντισημιτικό παρελθόν του, οδήγησε τον ίδιο σε αναδίπλωση και τον υπέβαλε στη διαδικασία επίσκεψης του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδας. Περαιτέρω, η νέα Κυβέρνηση, εκτός από τον «υπό ξέπλυμα» ακροδεξιό Βορίδη και τον ήδη «ξεπλυμένο Άδωνη», διαθέτει ως <b>νέο γενικό γραμματέα Τουρισμού τον Κ. Λούλη</b>, έναν υμνητή της Χούντας και «εντυπωσιασμένο» από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, όπως εξομολογείται στο βιβλίο του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ΝΔ επέλεξε στις πρώτες εβδομάδες κυβερνησιμότητας να διώξει τον πρώην Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας,<b> κ. Πολάκη,</b> ο οποίος συνδέθηκε με την ανάδειξη δύο πολύκροτων σκανδάλων «μαύρου χρήματος» <b>(ΚΕΕΛΠΝΟ, Novartis) </b>και μάλιστα αίροντας την ασυλία που του παρέχει το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Την ίδια στιγμή προωθείται η κατάργηση του <b><u>πανεπιστημιακού ασύλου</u></b> και η επαναφορά του <b>ν+2</b>, μέτρα που αμφισβητούνται εντόνως ως προς τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους, καθώς ούτε το άσυλο ούτε οι αιώνιοι φοιτητές έχουν αποδειχθεί σοβαρές αιτίες των παθογενειών των πανεπιστημίων. Κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έγινε σαφές και το σχέδιο για τη <u><b>ΔΕΗ</b></u>: καθημερινή απαξίωση, τη σώζουμε, την ξεπουλάμε σε στρατηγικό επενδυτή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>«Ένοχη σιωπή»</b> εντοπίζεται σε μια σειρά θεμάτων, όπως η 13η σύνταξη, τα επιδόματα, η μείωση αφορολογήτου, η εισφορά αλληλεγγύης, η προκαταβολή φόρου και κυρίως η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» διά της εισόδου ιδιωτών σε επικουρικές και κύριες συντάξεις – σιωπή που ενισχύει τις υποψίες «κρυφής ατζέντας». Έντονη σπουδή δείχνει η ΝΔ για την <b>αλλαγή των νέων ποινικών κωδίκων</b>, τη στιγμή που η νομική κοινότητα είναι διχασμένη για ορισμένα ζητήματα αλλά συμφωνεί στο να «δοκιμαστούν οι κώδικες πριν κριθούν», καθώς και για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, ζήτημα για το οποίο έχει τοποθετηθεί δογματικά υπέρ της <b>κατάργησης της απλής αναλογικής</b>. Το δε νομοσχέδιο για το <b>«επιτελικό κράτος»</b> δεν μπορεί να αναγνωστεί, ει μη μόνον ως προσπάθεια πλήρους ελέγχου της κρατικής μηχανής. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα τα παραπάνω <b>δεν είναι μόνο δείγματα γραφής,</b> αλλά οι προθέσεις της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Επίδειξη μεγαλόπνοου παλαιοκομματισμού, παλινόρθωση της γνωστής νεοφιλελεύθερης συνταγής, εκδήλωση πολιτικού ρεβανσισμού, υλοποίηση σχεδίου πολιτικών διώξεων ενοχλητικών συριζαίων, επιστράτευση όλου του μιντιακού στρατού προπαγάνδας για θέματα-ταμπού, «νόμος και τάξη» είναι <b>μερικά συμπεράσματα για τις πρώτες ημέρες της ΝΔ στην κυβέρνηση</b>. Η σπουδή να γίνουν αρκετά από τα παραπάνω την τρέχουσα καλοκαιρινή περίοδο αποδεικνύει ότι η ΝΔ βιάζεται να περάσει ορισμένα δύσκολα νομοσχέδια, για να δημιουργήσει τετελεσμένα και να εκμεταλλευτεί την κεκτημένη συναίνεση που αποκόμισε στις εκλογές. Σε οποιονδήποτε αντικειμενικό κριτή, <u>η έως τώρα πορεία του νικητή των εκλογών φαντάζει απειλητική. </u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να εδραιώθηκε ως αντίπαλο δέος της Δεξιάς στην Ελλάδα και να άντεξε πολιτικά τις επιπτώσεις της κυβερνητικής του θητείας, αλλά έγινε φανερό ότι <b>το να κερδίσει σε νέα εκλογική μάχη απαιτεί τεκτονικές αλλαγές</b>, οι οποίες είναι αμφίβολο αν θα διατηρήσουν τον ιδεολογικό πυρήνα του κόμματος του 4% με ό,τι συνεπάγεται η εξέλιξη αυτή για την πορεία του. <b>Οποιοδήποτε δε «άνοιγμα στην κοινωνία» θα είναι δύσκολο να σβήσει τις μνήμες των κυβιστήσεων </b>του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ.<b> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Η υπόλοιπη Αριστερά</u>, το ΚΚΕ και τα εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα, έχει έρθει η ώρα να αναγνωρίσει <u>το πολιτικό της σταυροδρόμι,</u> καθώς μεσολάβησαν πολιτικές συνθήκες που δικαίωσαν αρκετές θέσεις τους, αλλά <i>οι πολίτες δείχνουν να απλώς να μην ακούν</i> – <b>είναι καθήκον αυτής της Αριστεράς να επαναπροσδιορίσει τον αγώνα της στο πολιτικό σύμπαν του 21ου αιώνα. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η <i>Ελλάδα</i> απέκτησε ένα νέο δικομματικό πολιτικό σύστημα. Η εφαρμογή της <i>νεοφιλελεύθερης συνταγής </i>φαίνεται ότι θα είναι αμείλικτη. <u>Κανείς δεν ξέρει αν θα γεννηθεί η πρέπουσα αντίσταση.</u> Η αλλαγή είναι <b>ζητούμενο</b> για όλα τα πολιτικά κόμματα, καθώς η <b>απειλή</b> είναι είτε αφανισμός για μερικά απ’ αυτά είτε οριστική απαξίωση για κάποια άλλα. <i>Οι πολίτες</i> έχουν χρέος να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την πολιτική και να επιδιώξουν την <b>πολιτική</b> τους <b>καλλιέργεια </b>με νέους όρους για τον αγώνα της επιβίωσης αλλά και τη μάχη της επαναφοράς του ανθρώπου στο κέντρο της πολιτικής. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.1</b> Κατά τα λοιπά, αρκετοί απλοί πολίτες της χώρας βίωσαν την «πολιτική αλλαγή αλά ΝΔ» με όρους ποδοσφαιρικής ρεβάνς, καθώς πλημμύρισαν τα social media με αναρτήσεις από όλο το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ακόμα κι από τους «δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά» όσο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Οι λοιποί ξιπασμένοι, νεοαμόρφωτοι, βλαχομενουμεευρωπηδες, που αδημονούσαν για την επαναφορά της ναιμεναλλάδικης σαπίλας απλώς βγήκαν από το καβούκι της ανυπόμονης πορείας προς την «αριστεία» της ΝΔ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.2</b> Η ήττα της Χρυσής Αυγής είναι μοναδική πηγή χαράς από τις εκλογές, αλλά ο φασισμός δεν ηττάται μόνο στην κάλπη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.3</b> Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει άλλη μία ευκαιρία… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.4 </b>Περί Βελόπουλου και ΚΙΝ.ΑΛ. ουδέν σχόλιον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Γεώργιος - Φοίβος Ξενάκης</b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-6312729978586141982019-01-11T07:36:00.000-08:002019-01-11T07:36:35.445-08:00Η «μοναξιά» του Δικηγόρου: η έρευνα, το ζήτημα κι ένα σχόλιο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-7gEQctm_3Us/XDiq5zmfxxI/AAAAAAAAAH0/bTNt9JV7T0IIjMWw362x8kKCqrerWClwgCEwYBhgL/s1600/monaxia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="332" data-original-width="500" height="212" src="https://2.bp.blogspot.com/-7gEQctm_3Us/XDiq5zmfxxI/AAAAAAAAAH0/bTNt9JV7T0IIjMWw362x8kKCqrerWClwgCEwYBhgL/s320/monaxia.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Τίποτα δεν αξίζει εκτός Κοινωνίας</b></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η γνώση, η παιδεία, η «ωφέλιμη» κοινωνική υπόσταση είναι αξίες, οι οποίες στην εποχή της ολιστικής κρίσης που βιώνουμε τείνουν να εκτιμώνται με όρους<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"></span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"> «</span></span>αγοράς<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">»</span>, τουτέστιν αξιολογούνται βάσει της εργασιακής θέσης και των οικονομικών μας απολαβών. Δεν αναγνωρίζονται ως ανώτερα ιδανικά μετουσίωσης της Αρετής στην ανθρώπινη υπόσταση, αλλά μετατρέπονται σε πόλους έλξης γλοιώδους ειρωνείας και αιτιάσεων ονειροπόλησης ή κομπορρημοσύνης. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, η αναγνώριση της προσπάθειας μερικών ανθρώπων γύρω μας να προσεγγίζουν τις αξίες της γνώσης, της παιδείας, της «ωφέλιμης» κοινωνικής υπόστασης, αν και συνήθως δεν είναι ζητούμενη, μπορεί να μην ευοδωθεί ποτέ. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<u>Σύμφωνα με έρευνα* </u>που εσχάτως δημοσιεύθηκε στην <b>Washington Post</b> σχετικά με τη <b>μοναχικότητα</b> που βιώνουν διάφοροι επαγγελματίες, οι <b>δικηγόροι</b> και οι<b> γιατροί</b> αναδεικνύονται <b>πρωταθλητές</b>. Ειδικότερα, οι δικηγόροι σε ποσοστό 60% κατατάσσονται πάνω από το μέσο όρο στην <u>«κλίμακα μοναξιάς»</u>, ενώ η ίδια μελέτη διαπιστώνει ότι το <u>υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης</u> και η κατοχή <u>μεταπτυχιακού τίτλου</u> επηρεάζουν σημαντικά τη μοναχικότητα των συγκεκριμένων επαγγελματιών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην ίδια έρευνα, η κλίμακα μέτρησης υπολογίζει τα συναισθήματα της μοναξιάς <b>ζητώντας από τους ερωτηθέντες να υποδείξουν πόσο συχνά βιώνουν τα συναισθήματα που περιγράφονται σε εκφράσεις, όπως</b>: «δεν έχω κανένα να μιλήσω», «έχω την αίσθηση ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει πραγματικά», «αισθάνομαι στην απέξω», «κανείς δεν με γνωρίζει καλά», «νιώθω απομονωμένος από τους άλλους», «είναι δύσκολο για μένα να κάνω φίλους», «αισθάνομαι αποκλεισμένος από τους άλλους». ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΕΔΩ: <a href="http://www.legalnews24.gr/2019/01/blog-post_5.html" target="_blank">http://www.legalnews24.gr/2019/01/blog-post_5.html</a> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συχνά, <b>αν ρωτήσεις έναν δικηγόρο για τη ζωή του πέρα από τη δουλειά με όλα όσα αυτή περιλαμβάνει</b>,<u> περιγράφει τα συναισθήματά του ως εξής</u>:<i> «μετά από πτυχία, τίτλους, διδακτορικό και επαγγελματικές εμπειρίες συνειδητοποιώ ότι όλη αυτή η γνώση μ’ έχει κάνει να βρίσκω ανιαρή οποιαδήποτε κοινωνική επαφή δεν μου προσφέρει κάτι, φαίνονται όλα τόσο επιφανειακά, δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι οι άνθρωποι ζούνε σε τέτοιο σκοτάδι και περνάνε τη ζωή τους απλώς χαρούμενοι ή λυπημένοι κι αυτό είναι όλο. Αν επιχειρήσω να παραθέσω ενώπιον φίλων και γνωστών εμπεριστατωμένη άποψη επί ενός θέματος συζήτησης, με περιφρονούν ή με αντιμετωπίζουν με ειρωνικά σχόλια, όπως “νομίζεις ότι επειδή διαβάζεις δυο βιβλία είσαι ανώτερος”. Φοβάμαι πλέον να δείχνω στους ανθρώπους ποιος είμαι, προτιμώ να φαίνεται ότι ξέρω όσα ξέρουν όλοι. Πάντως, στην πλειονότητα των κοινωνικών μου συναναστροφών διαπιστώνω ότι υποκρίνομαι τον ανίδεο ακόμα και για γνωστά σε μένα πράγματα, επειδή δεν θέλω να προσβάλω το συνομιλητή μου. Απ’ την άλλη, ακόμα και σε μια ομήγυρη που κάποιοι τυχαίνει να μιλάνε φύσει και θέσει εμπεριστατωμένα για ένα ζήτημα και κατ’ επέκταση νιώθω «στα νερά μου», απογοητεύομαι, γιατί χάνεται το μέτρο και μετατρέπεται κάθε κουβέντα σε ακαδημαϊκή διάλεξη».</i> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο περιθώριο πρόσφατης νομικής εκδήλωσης, συνομιλούσα με έναν υψηλόβαθμο <b>Δικαστικό Λειτουργό</b> για τη Δικαιοσύνη και με παρρησία μου είπε μεταξύ άλλων: <i>«τυχαίνει το δείγμα εκατόν πενήντα περίπου Δικαστών που βρίσκονται γύρω μας να μου είναι γνωστό ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο και την επαγγελματική κατάρτισή του και με λύπη σε πληροφορώ, νεαρέ μου, ότι οι δέκα περίπου από αυτούς είναι όπως πρέπει να είναι ο Δικαστής σύμφωνα με το Σύνταγμα και το Νόμο». </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εγείρονται διάφορα ζητήματα από θέσεις σαν τις ανωτέρω, αλλά είναι πρακτικά αδύνατο να αναλυθούν όλα στις γραμμές αυτές. Ωστόσο, μπορούμε να επιχειρήσουμε μερικές παρατηρήσεις και ορισμένα σχόλια βάσει των ερευνητικών και εμπειρικών δεδομένων που αναφέρονται παραπάνω. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Στη μία πλευρά του νομίσματος</u> υπάρχει η εύκολη κριτική που, χωρίς δεύτερη σκέψη, ανιχνεύει <b>αλαζονεία</b> στα συναισθήματα ενός δικηγόρου. Είναι επιλήψιμο να πάσχει από <b>σύνδρομο ανωτερότητας</b> ένας δικηγόρος ή οποιοσδήποτε επαγγελματίας λόγω του εκπαιδευτικού του υποβάθρου ή της γενικότερης μόρφωσής του. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι, αν η εκπαίδευση διευρύνει τους επαγγελματικούς σου ορίζοντες αλλά σε καθιστά αντικοινωνικό και σου προξενεί συναισθήματα πλήξης και ανίας, είναι εύλογος ο προβληματισμός για την ίδια την αξία της επιμόρφωσης. Γιατί να μην αρκούμαστε στη βασική εκπαίδευση, όπως αυτή νοείται σε κάθε επάγγελμα, αν πρόκειται να δυστυχήσουμε κυνηγώντας την ειδική κατάρτιση και την εις βάθος καλλιέργεια; Επιπλέον, <b>δεν φαίνεται «φυσιολογικό» η καλλιέργεια και η επέκταση της παιδείας ενός ανθρώπου-επαγγελματία να τον οδηγεί σε μοναξιά.</b> Ίσως, διαφαίνεται κάποιου βαθμού παθολογία σε τέτοιες στάσεις ζωής ορισμένων επαγγελματιών. Παράλληλα, αν επιχειρούσαμε μια επισταμένη μελέτη του ζητήματος της μοναχικότητας των δικηγόρων ή των Δικαστών συγκεκριμένα, μπορεί να διαπιστώναμε <b>ρίζες του προβλήματος στο ίδιο το «σύστημα» που περιβάλλει αυτά τα επαγγέλματα</b>. Θα είχε ενδιαφέρον μια <u>έρευνα</u> που θα αναδείκνυε τη <b><u>σχέση</u></b> που υφίσταται <u><b>μεταξύ </b></u>των <b>συναισθημάτων μοναξιάς</b> λόγω υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης σε Δικηγόρους ή Δικαστές και της<b> κοσμοθεωρίας που μεταλαμπαδεύουν σε αυτούς τους ανθρώπους </b>σε πρώτο στάδιο τα οικεία εκπαιδευτικά τους ιδρύματα και αντιστοίχως ο Δικηγορικός Επιστημονικός Σύλλογος και η Εθνική Σχολή Δικαστών σε δεύτερο στάδιο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Στην άλλη πλευρά του νομίσματος</u>, καταβάλλεται προσπάθεια συνήθως από τους ίδιους τους δικηγόρους, τους γιατρούς ή τους δικαστές <b>να δικαιολογηθεί η μοναχικότητα</b> που συνοδεύει τον τρόπο ζωής τους. Υποστηρίζεται η άποψη ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους στον βαθμό και με τον τρόπο που επιθυμούν, ώστε να αισθάνονται πληρότητα από τις κοινωνικές επαφές τους και να νιώθουν ότι αναγνωρίζεται και εκτιμάται η υψηλή εκπαιδευτική τους κατάρτιση. Ορισμένοι θεωρούν φυσιολογικό να <b>επιδιώκουν κοινωνικές συναναστροφές μόνο με άτομα που προέρχονται από τον ίδιο τομέα επαγγελματικής δραστηριοποίησης</b>. Συχνά, επικαλούνται τη ζήλια ως αιτία απομόνωσής τους από άτομα που αισθάνονται μειονεκτικά απέναντί τους. Εξαιτίας της γενικότερης μόρφωσης και των επαγγελματικών εμπειριών τους είναι σε θέση να <b>αξιολογούν τις περισσότερες κοινωνικές επαφές τους ως υπερβολικά προβλέψιμες</b>, καθώς αντιλαμβάνονται αμέσως τι πρόκειται να ακούσουν από το συνομιλητή τους, φαντάζονται εκ των προτέρων το περιεχόμενο των συζητήσεων που θα λάβουν χώρα σε μια παρέα και επιβεβαιώνονται, ενώ η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό τους - αποδεικνύονται «σωτήριες» στη δουλειά τους – τούς καθιστά διαρκώς αγχωμένους και επιφυλακτικούς και στην κοινωνική τους ζωή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι σκέψεις, οι διαπιστώσεις, οι υποθέσεις και τα σχόλια που βασίζονται στα ευρήματα της μνημονευθείσας μελέτης για τη μοναχικότητα των συγκεκριμένων επαγγελματιών αποτελούν πρωταρχικές όψεις ενός υπαρκτού αλλά ελάχιστα πεφωτισμένου κοινωνικού ζητήματος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ωστόσο, η <u>καταληκτική εκτίμηση του γράφοντος</u> είναι πως η γνώση, η παιδεία και η «ωφέλιμη» κοινωνική μας υπόσταση είναι αξίες φύσει συνυφασμένες με την αρμονική συνύπαρξη εντός του κοινωνικού συνόλου που διαβιούμε και αναφορικά με τις κοινωνικές διακρίσεις και τις</b><b><b> παντός είδους</b> ανθρώπινες «ταμπέλες», πρόκειται για αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη. Με άλλα λόγια, όση περισσότερη γνώση και παιδεία κατακτάμε, τόσο λιγότερες διακρίσεις πρέπει να κάνουμε και τόσο λιγότερες ταμπέλες να τοποθετούμε στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Ειδάλλως, η «ωφέλιμη» κοινωνική μας υπόσταση γίνεται εργαλείο αυτοαναφορικής ματαιοδοξίας, αλλοτρίωσης και απανθρωπιάς. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>*πηγή αξιοποιούμενης έρευνας: legalnews24.gr </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.1: Η γνώση θέλει διαχείριση, τίποτα δεν έχει αξία μακριά απ’ την κοινωνία και τους ανθρώπους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.2: Υπολογίστε πάντα τον απλό άνθρωπο και τη σοφία που ενυπάρχει σε πεζές αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.3: Μην περιμένετε να παραδεχθεί ένας δικηγόρος ή ένας γιατρός ή άλλος επαγγελματίας ότι εμπίπτει στις παραπάνω διαπιστώσεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.4: Οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν ό,τι χειρότερο αφορά άλλους, αλλά θα φροντίσουν να μην προβληματιστούν καθόλου σχετικά με το αν η καμπάνα χτυπάει για τον εαυτό τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.5: Η αξιοποίηση των αναφερόμενων ερευνητικών στοιχείων γίνεται προς υποστήριξη των εμπειρικών εκτιμήσεων και διαπιστώσεων του γράφοντος και μόνο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης
</b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-58908767487107513112018-11-07T09:03:00.001-08:002023-05-19T23:24:19.379-07:00Απ' αυτό(ν) που είσαι φτιαγμένος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRY8-a4Dix44EQaa6oECMW3CqU0paWm33TROBnxOVaS-uH489hFbR4qHFjGCcbEwxlIrBwwXiejI81Y2UxH8cEfOQo0H1xy-RrFBHTwGvoSr3UbE4V2jYNz5Ah4BR3VSVGGXYbwmO0kilCACJRy7gTOyAMDg7DduufjDDgSEjEoDgn1qg0HNdlbEU/s640/%CE%A6%CE%A3%CE%A6%CE%A3%CE%A6%CE%A3%CE%94.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRY8-a4Dix44EQaa6oECMW3CqU0paWm33TROBnxOVaS-uH489hFbR4qHFjGCcbEwxlIrBwwXiejI81Y2UxH8cEfOQo0H1xy-RrFBHTwGvoSr3UbE4V2jYNz5Ah4BR3VSVGGXYbwmO0kilCACJRy7gTOyAMDg7DduufjDDgSEjEoDgn1qg0HNdlbEU/w320-h214/%CE%A6%CE%A3%CE%A6%CE%A3%CE%A6%CE%A3%CE%94.jpg" width="320" /></a></div>Θέλει πολύ θάρρος να είσαι ο εαυτός σου, να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή της προσωπικότητάς σου και να καταφέρνεις να κρίνεις ο ίδιος τον εαυτό σου με αντικειμενικότητα. Απαιτεί ατέλειωτες ώρες περισυλλογής, αρκετό χρόνο αυτομόρφωσης και συστηματική ενδοσκόπηση στα πιο βαθιά συναισθήματα και τις πιο μύχιες σκέψεις σου. </b></div>
<div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι έργο εύκολο. Είναι διαδικασία επώδυνη.<b> </b>Συχνά, προξενεί πληγές, προκαλεί αναταραχή του είναι σου, προϋποθέτει να δεις εξ αποστάσεως όλες τις συμπεριφορές σου απέναντι σε ανθρώπους που συναναστρέφεσαι και καταστάσεις που βιώνεις. <br /></div><div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a>Δεν είναι κάτι που κάνεις μια στο τόσο και ξεμπερδεύεις, είναι <b>αγώνας αδιάκοπος και χρειάζονται αποθέματα ωριμότητας και γνώσης</b>. Πρωτίστως, είναι σύγκρουση με όλους και με όλα<span style="font-family: inherit;">. </span><span style="font-family: inherit;">Θα μπορούσα να τα συνοψίσω όλα αυτά με μία λέξη, <u><b>πρόοδος</b></u>. Μπορεί να αρνηθεί κανείς με έλλογα επιχειρήματα ότι η παραπάνω διαδικασία είναι σχεδόν ο ορισμός της προόδου; Σκέφτομαι συχνά ότι, αν αυτή η πρόοδος μπορούσε να αξιολογηθεί αριθμητικά με κάποιον τρόπο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα φτάναμε ούτε τη βάση μιας υποθετικής κλίμακας μέτρησης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στους καιρούς που ζούμε, <b>πρόοδος θεωρείται ό,τι μπορεί να μετρηθεί ή να έχει κάποιο ορατό αποτέλεσμα ή κάποιο συγκεκριμένο όφελος.</b> <u>Βασικό παράδειγμα</u> της διάβρωσης της προόδου αποτελεί η <u>παιδεία</u>, η οποία για τους περισσότερους ανθρώπους μαρτυρείται από τίτλους σπουδών, εργασιακές θέσεις ή ακόμη και από τα χρήματα και τα υλικά αγαθά που κάποιος διαθέτει. Οι ελεεινοί υπάνθρωποι γύρω μας έχουν ταυτίσει την πρόοδο με τον εξωτερικό πλούτο, την ξιπασμένη ασυδοσία και το γελοίο «φαίνεσθαι». <b>Θεωρούν την πρόοδο συνάρτηση της υλικής ευημερίας, της φθηνής διασκέδασης και της ανόητης επιδειξιομανίας.</b> Κοιτούν το είδωλό τους και βλέπουν το φαντασιακό ον της ύπαρξής τους. Δεν αναγνωρίζουν την ιταμότητα της αυτογελοιοποίησής τους ενώπιον των αληθινών αξιών που περιβάλλουν την ανθρώπινη πρόοδο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, πρόοδος δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. <i>Δέχομαι</i> <b>ως κοινωνό της προόδου τον άνθρωπο που παλεύει</b> από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την ώρα που ξεκουράζεται <b>να είναι ο εαυτός του</b>. Εκείνον που μάχεται με νύχια και με δόντια να παραμένει αυστηρά προσηλωμένος στην αρχή της <b><u>ειλικρίνειας</u></b>. Εννοώ τον άνθρωπο που αντιμετωπίζει με ευθύτητα τα προτερήματα και τις αδυναμίες του, αναγνωρίζει κατά τη διάρκεια της ημέρας τα λάθη του και τα διορθώνει με θάρρος, εφαρμόζει διαρκώς τον κώδικα των προσωπικών του αρχών είτε βρίσκεται στον χώρο εργασίας είτε στο σπίτι του ή σε μη οικείο περιβάλλον. Διότι, όταν είσαι ο εαυτός σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα και κανέναν. Ξέρεις τι να πεις και πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνεις οτιδήποτε, δεν σε πιάνει αδιάβαστο κανείς. Δεν εκτίθεσαι, όσο κι αν είναι δύσκολη μια κατάσταση ή μη ασφαλές το περιβάλλον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Βεβαίως, κανείς δεν θα σε χειροκροτήσει,</b> δεν θα σε ανταμείψει, δεν θα σε ενθαρρύνει, δεν θα σε προτρέψει να είσαι ο εαυτός σου γιατί τάχα αυτό είναι πρόοδος! Γι’ αυτό, <u><b>το να είσαι ο εαυτός σου και να αντιλαμβάνεσαι αυτό ως τη μόνη αληθινή πρόοδο είναι έργο δύσκολο</b></u>. Οι άνθρωποι έχουν εφεύρει χιλιάδες τρόπους να μην φέρονται όπως πραγματικά θέλουν, να μην λένε αυτό που στ’ αλήθεια σκέφτονται, να μην εκδηλώνουν τον εαυτό τους με τα καλά και τα κακά του. Για ανεξήγητο λόγο, προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από μοναδικής έμπνευσης δικαιολογίες για κάθε απόπειρα να είμαστε ο εαυτός μας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έρχονται αβίαστα να ουρλιάξουν ότι φταίνε σε μεγάλο βαθμό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><u>«Κάθε τι που καταφέρνω μού δείχνει πόσο τεμπέλης και αδύναμος είμαι».</u></b></i> Η κοσμοθεωρία αυτή θα μπορούσε να βρίσκεται δίπλα στη λέξη πρόοδος σ’ ένα λεξικό ανθρωπιστικών όρων. Μπορείτε να αναλογιστείτε την απόσταση αλήθειας που υπάρχει μεταξύ αυτού του ύμνου στην αέναη αυτοβελτίωση και της επιφανειακής προσέγγισης της προόδου, όπως εκτέθηκε παραπάνω; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόοδος ακόμα είναι η καλλιέργεια της ικανότητας να προσαρμοζόμαστε στην αλλαγή.</b> Είναι πανθομολογούμενο ότι το μόνο σταθερό πράγμα στον κόσμο είναι η αλλαγή. Και δεν υπάρχει πιο δικαιωμένο κλισέ από αυτό. <b>Ο άνθρωπος που</b> δεν θέλει να του ταράζουν τα νερά, που δυσκολεύεται να βιώσει εσωτερικές ή εξωτερικές αλλαγές ωφέλιμες για τη ζωή του, που μένει αγκυλωμένος σε όσα ανέκαθεν πίστευε, που δεν κάνει θαρραλέα βήματα, αυτός που δεν ρισκάρει να κάνει λάθος, που πίσω από κάθε νέα ιδέα βλέπει έναν παντοδύναμο εχθρό και πιστεύει ότι ο δικός του τρόπος σκέψης είναι ο κατάλληλος για κάθε τι, εκείνος ακόμα που ανησυχεί κάθε φορά που κάποιος γύρω του τολμά και επιδίδεται σε μια ψευδεπίγραφη αυτοκριτική της κακιάς ώρας υποκρύπτουσα μανιώδη κομπασμό, δεν έχει προοδεύσει στη διαδρομή της ζωής που έχει διανύσει, ακόμα κι αν έχει αποκτήσει τα πάντα. <u>Είναι απόλυτα στάσιμος</u>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αντιθέτως</b>, <b><u>προοδεύει</u></b> χωρίς αμφιβολία εκείνος που παραδέχεται ότι αρμενίζει στραβά και αλλάζει πορεία. Προοδεύει, ανεπιφύλακτα, αυτός που κάνει λάθη που στοιχίζουν αλλά μαθαίνει από αυτά, που βλέπει τον εαυτό του ως υπεύθυνο για κάθε καλό και κακό που συμβαίνει γύρω του, εκείνος που αντιμετωπίζει με νηφαλιότητα και ψυχραιμία όσα τον ενοχλούν, που δεν στεναχωριέται για τα πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει στη ζωή, που σέβεται κάθε τι που αξίζει σεβασμό, που προσαρμόζεται σε κάθε νέο δεδομένο <b>κι όταν ακούει μια νέα ιδέα ελπίζει να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο.</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να προοδεύει.</u> Γι’ αυτό, είναι τεράστιο <b>ψέμα</b> και φοβερή <b>δικαιολογία</b> το δόγμα «ο άνθρωπος δεν αλλάζει». Είναι το <b>άλλοθι</b> εκείνων που δεν αντέχουν τον εαυτό τους, για να μην κοπιάσουν να αλλάξουν. Είναι εκείνοι που στις συζητήσεις σας θα αποφύγουν οποιαδήποτε ευθύνη φωνάζοντας «σ’ όποιον αρέσω…»! Τί εγωπαθέστατη στάση ζωής! Πόσο πιο μακριά από την πρόοδο μπορεί να βρίσκεται κάποιος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αν δεν πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουν και ότι η πρόοδος απέχει απείρως απ’ τον ατομικό υλικό ευδαιμονισμό και από κάθε λογής ανθρώπινη παθογένεια του σήμερα, τότε στ’ αλήθεια πώς περιμένουμε να επιβιώσουμε και να προσεγγίσουμε την ευτυχία σ’ έναν κόσμο που μόνο αλλάζει και σ’ έναν πλανήτη που εσχάτως προειδοποιεί αισθητά ότι εξαιτίας της «προόδου» μας τείνει να καταστεί αφιλόξενος;</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.</b><i> Ας είμαι ο εαυτός μου κι ας εξομολογηθώ τα εξής: γράφω όλα αυτά, γιατί με βοηθούν να βελτιώνομαι και γιατί μού δημιουργούν μια δύναμη δέσμευσης απέναντι στις σκέψεις μου, να μην τις εγκαταλείπω επειδή μεγαλώνω, επειδή έχω κι άλλες δουλειές, επειδή ξοδεύω χρόνο, επειδή…
Ελπίζω οι γραμμές που διαβάζετε να σας προβληματίζουν. </i></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/OtY2PMJTP8k/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/OtY2PMJTP8k?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; line-height: 150%;">«να
αφήνεις τη στεριά, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; line-height: 150%;">πάνω
στο νερό δεμένος</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; line-height: 150%;">και
να φτάνεις πιο μακριά</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 14pt; line-height: 150%;">απ’
αυτό(ν) που είσαι φτιαγμένος»</span></div>
</div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-48137539527796958452018-07-31T01:18:00.000-07:002018-07-31T01:18:53.641-07:00Τακτοποίηση Αυθαιρέτων και Ανθρώπινη Απληστία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-jUOd87wZ_Rg/W2AXaN2w5DI/AAAAAAAAAGE/yKQCBiE7P_Uzf3ErijrqBE4IaRn5NxN_QCEwYBhgL/s1600/1111111111111111111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1200" height="160" src="https://3.bp.blogspot.com/-jUOd87wZ_Rg/W2AXaN2w5DI/AAAAAAAAAGE/yKQCBiE7P_Uzf3ErijrqBE4IaRn5NxN_QCEwYBhgL/s320/1111111111111111111.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>ΤΡΑΓΩΔΙΑ - ΑΝΘΡΩΠΙΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ</b></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr>
</tbody></table>
<b><b>«Η φωτιά διένυε μέτρα στον αέρα, πετούσε από πάνω μας, δεν εμποδίστηκε σε κανένα σημείο, αν δεν έβρισκε θάλασσα, δεν θα είχε σταματήσει». Με τέτοια λόγια περιέγραψαν τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική όσοι έζησαν από κοντά την τραγωδία. Δεκάδες νεκροί, αγνοούμενοι, ισοπέδωση οικισμών, ολική καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων γης, φρικιαστικές μαρτυρίες είναι ο θλιβερός απολογισμός.</b></b><br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οποιαδήποτε αναφορά στο ελληνικό κράτος για την αντιμετώπιση της τραγωδίας συνιστά προσβολή σε βάρος των θυμάτων. Μοναδική εξαίρεση νύξης στο κράτος αξίζει η έκφραση ευγνωμοσύνης σε πυροσβέστες και αστυνομικούς εξατομικευμένα, όχι δηλαδή στους ιθύνοντες των σωμάτων, για την αυταπάρνηση που επέδειξαν την ώρα του καθήκοντος σώζοντας εκατοντάδες πολίτες. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Το Μάτι ήταν ο οικισμός-μικρογραφία της Ελλάδας.</b> Καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων, μπαζώσεις ρεμάτων, εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων, οικειοποίηση αιγιαλού-παραλίας, ανύπαρκτος σχεδιασμός εκκένωσης της περιοχής, στενά δρομάκια εξαιτίας ανεξέλεγκτης δόμησης, δημοτική αδιαφορία, ανθρώπινη ασυδοσία και κυρίως εγκληματική απρονοησία. Οι ειδικοί είναι κατηγορηματικοί: <i>«οι άνθρωποι ζούσαν σε περιοχή-τέλειο θύμα πυρκαγιάς που επιεικώς χαρακτηρίζεται πυριτιδαποθήκη και ήταν θέμα χρόνου να αντιμετωπίσει τέτοιο φαινόμενο». «Τα πεύκα σε μια πυρκαγιά λειτουργούν σαν μπαρούτι. Όποιος έχει χτίσει σε πευκοδάσος, έχει 80-90% πιθανότητες να δει την φωτιά στην πόρτα του σε βάθος 20-25 ετών». «Τρία στα δέκα σπίτια που χτίζονται στην επικράτεια είναι αυθαίρετα».</i> (πηγή: εφημερίδα documento, τεύχος 89). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Την ώρα που υπόδικοι βουλευτές της νεοναζιστικής οργάνωσης του Κοινοβουλίου έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τον εφιάλτη των ανθρώπων για μικροπολιτικούς λόγους, <b>πρόσφυγες</b> στήθηκαν σε ουρές νοσοκομείων <b>να προσφέρουν αίμα </b>για τους τραυματίες των πυρκαγιών. Την ώρα που τα κόμματα σιώπησαν προσωρινά και δεν καπηλεύτηκαν την τραγωδία για πολιτικά οφέλη, <b>μέσα ενημέρωσης</b> φιλικά προσκείμενα στην ευρύτερη αντιπολίτευση <b>δεν μπόρεσαν να υποδυθούν τους δημοσιογράφους </b>ούτε είκοσι τέσσερις ώρες βομβαρδίζοντας το κοινό με ψεύτικες και στημένες ειδήσεις. <b><i>Με το πέρας του τριήμερου εθνικού πένθους,</i></b> τα κόμματα, οι φορείς και τα μέσα ενημέρωσης έθεσαν σε εφαρμογή τη συστημική διαχείριση μίας ακόμα ανείπωτης ελληνικής τραγωδίας. Άρνηση ευθυνών, επίρριψη ευθυνών, συνωμοσίες, διχόνοια, οτιδήποτε συντελεί στη διατήρηση του καθεστώτος ατιμωρησίας και εγκλωβισμού της κοινής γνώμης σε επικοινωνιακά τερτίπια των διδακτόρων της διαπλεκόμενης άσκησης της πολιτικής. <b>Στον αντίποδα,</b> το ανθρωπιστικό κύμα βοήθειας και συνδρομής δείχνει πως υπάρχει μια ισχυρή πλειοψηφία πολιτών, οι οποίοι σε κάθε τραγωδία αναγνωρίζουν πως «θα μπορούσαν να είναι οι ίδιοι στη θέση των θυμάτων». <u>Τα ανακλαστικά αυτών των ανθρώπων είναι μοναδική χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον. </u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Στην Ελλάδα</b> <b>οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι σε περίπτωση σεισμού, πυρκαγιάς, πλημμύρας ή οποιουδήποτε φυσικού ή άλλου κινδύνου</b> <b>είμαστε μόνοι.</b> Δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα μας σώσει κάποιος, αλλά να φερόμαστε σα να είμαστε εντελώς αβοήθητοι, προκειμένου να έχουμε ελπίδες να γλιτώσουμε. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα που αποδέχομαι και αναγνωρίζω σε περίπου τρεις δεκαετίες που ζω στην Ελλάδα. Ακόμη, αναγνωρίζω, χωρίς να αποδέχομαι, ότι η πραγματικότητα αυτή δεν θα αλλάξει σύντομα. Δυστυχώς, κινδυνεύουμε με μαθηματική ακρίβεια να θρηνήσουμε <i>επόμενα θύματα μεταξύ των 100.000 στρεμμάτων δάσους «οικιστικής πύκνωσης», όπως έχουν βαφτιστεί δεκάδες οικισμοί στην Αττική</i> αποτελούμενοι από οικοδομικά και περιβαλλοντικά εκτρώματα. Η <b>«Τακτοποίηση Αυθαιρέτων»</b> είναι <b>πάγιο έγκλημα</b> πολλών κυβερνήσεων αυτού του τόπου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> <u>Το σχόλιο για την τωρινή κυβέρνηση είναι το εξής:</u></b> <b>σαφώς φέρει ευθύνη για την ανύπαρκτη διαχείριση της τραγωδίας.</b> Αναντίρρητα φέρει πολιτική ευθύνη αλλά και ποινικές ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων δεν αποκλείονται. <b>Το διδακτορικό «επικοινωνιακής αντιμετώπισης συμφορών» που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κρίνεται απάνθρωπο.</b> Τα δε μέτρα ανακούφισης των πληγέντων είναι το ελάχιστο καθήκον της Πολιτείας. Ωστόσο, <i>αναρωτηθείτε:</i> υπάρχει λογική ή ηθική αξία και κοινωνικό όφελος στην εξαγγελία οικοδομικής ανέγερσης του οικισμού που ισοπεδώθηκε ακριβώς επειδή κατασκευάστηκε εν τη απουσία χωροταξικού και πολεοδομικού ορθολογισμού; Ομολογώ ότι δεν περίμενα να κάνει καμία τομή αυτή η κυβέρνηση πάνω στα συντρίμμια της τραγωδίας. <i><u>Δηλαδή, θα ξαναχτίσουν τα αυθαίρετα μέσα στα πεύκα και θα ξανακλείσουν τις διόδους προς τη θάλασσα! </u></i><b>Το απλό είναι πολύ δύσκολο όταν δεν ασκείς πολιτική αλλά διαχειρίζεσαι ένα status quo ικανοποιώντας συμφέροντα και φροντίζοντας να επανεκλεγείς.</b> Το απλό είναι η κυβέρνηση να έχτιζε στο Μάτι ένα μνημείο της ανθρώπινης τραγωδίας και να κήρυσσε την περιοχή αναδασωτέα με παράλληλη εξασφάλιση στέγης και εργασίας στους κατοίκους σε άλλη περιοχή, όπως προτείνουν οι αρμόδιοι φορείς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b> Για την τραγωδία βαρύνεται εξίσου η ανθρώπινη απληστία.</b> Τα αυθαίρετα χτίζονται, επειδή οι πολίτες το επιδιώκουν. Συνεπώς, και σ’ αυτή την τραγωδία <b>τίθεται θέμα συλλογικής παιδείας και νοοτροπίας.</b> Ωστόσο, ξεκαθαρίζω πως <b>στις συναλλαγές κράτους-πολιτών</b> που χαρακτηρίζονται από αμοιβαία ωφέλεια, νομιμοφάνεια, εκδούλευση, ιδιοτέλεια, διαπλοκή,<i><b> η ευθύνη γέρνει ανεπιφύλακτα προς το κράτος.</b></i> Συγκεκριμένα, η ευθύνη βαρύνει το πρόσωπο εκείνο που λόγω της εξουσίας του, αντί να υπηρετήσει με ανιδιοτέλεια το συλλογικό συμφέρον, εκμεταλλεύεται τη θεσμική του δύναμη για την ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η λύπη είναι φοβερή για όσους ανθρώπους έχουν συνείδηση και δεν είναι ανάγκη να επιδεικνύεται. Οι άνθρωποι που βιώνουν μια τραγωδία συνειδητά και όχι ερμηνεύοντας επιφανειακά τέτοια κοινωνικά φαινόμενα γνωρίζουν ότι το καθεστώς μπορεί να αλλάξει εφ’ όσον οι ίδιοι διεκδικήσουν τα αυτονόητα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i> <u>Κάποια μέρα, οι πολίτες αυτής της χώρας θα ανακαλύψουν έναν νέο τρόπο διαμαρτυρίας, προσαρμοσμένο στον 21ο αιώνα. Διά της ειρήνης, της συλλογικής παιδείας και των συνταγματικών δυνατοτήτων τους, οι πολίτες της Ελλάδας θα διεκδικήσουν την αειφόρο ανάπτυξη και την αναγκαία όσο ποτέ πολιτική αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος.</u></i></b></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-48331827929233276842018-05-16T02:49:00.002-07:002018-05-16T02:53:25.473-07:00Φιλίες με φίδια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-z6sqmWVFmvs/Wvv7D63QPEI/AAAAAAAAAFw/LcKKFcQgoKYURZVqzAPcQo6Uy0-3CxRRQCEwYBhgL/s1600/filoi-fidia-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="236" data-original-width="315" src="https://1.bp.blogspot.com/-z6sqmWVFmvs/Wvv7D63QPEI/AAAAAAAAAFw/LcKKFcQgoKYURZVqzAPcQo6Uy0-3CxRRQCEwYBhgL/s1600/filoi-fidia-1-315x236.jpg" /></a></div>
<b>Αυτά που πιστεύεις ότι δεν θα συμβούν σε σένα. Οι άνθρωποι που νομίζεις ότι δεν έχεις στη ζωή σου. Οι καταστάσεις που εσένα δεν σου έχουν τύχει. Όλα είναι μακρινά μέχρι να σου συμβούν. Όλα γίνονται, αλλά στις ζωές των άλλων μέχρι να τα βιώσεις κι εσύ. Αυτά που θεωρούμε σταθερά κι αναλλοίωτα χρειάζεται μόνο μία στιγμή για να ανατραπούν. Κάθε φορά που αισθάνεσαι ασφάλεια, έρχεται μια απογοήτευση να σου υπενθυμίσει πόσο ρευστά είναι όλα. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και στην φιλία. </b><br />
<br />
<br />
Δεν είχα φανταστεί ότι θα ερχόταν η στιγμή να γράψω αυτές τις γραμμές.<b> </b>Ήξερα ότι συμβαίνουν αυτά, αλλά μακριά από μένα. Στους φίλους επενδύουμε περισσότερα απ’ όσα ενδεχομένως σε μία ερωτική σχέση. Ίσως, ελλείπει ο παραλογισμός που ενυπάρχει στον έρωτα. Η φιλία δεν τυφλώνει. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Επικρατεί η λογική κατά τη σύναψη μιας φιλικής σχέσης και διαλέγεις να κάνεις κάποιον φίλο με ορθότερα κριτήρια, εν αντιθέσει με την επιλογή ερωτικού συντρόφου κατά την οποία ενδέχεται να ολισθήσεις σε καθαρά συναισθηματική απόφαση.
Το κακό με τους φίλους που σε απογοητεύουν είναι ότι ενεργοποιούν <b>μηχανισμούς άμυνας και σε καθιστούν καχύποπτο</b> στις επόμενες φιλίες. Αυτό μπορεί να μην είναι αμιγώς αρνητικό, καθώς <b>οι επιφυλάξεις στις σχέσεις με τους ανθρώπους ενίοτε σε γλιτώνουν από συμφορές. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η φιλία σου με έναν άνθρωπο είναι υπεραρκετός λόγος για να κάνεις γι’ αυτόν ό,τι θα έκανες για την οικογένειά σου. <b>Ορμώμενος από αυτό το δεδομένο έχεις στηρίξει έναν φίλο να φτιάξει τη ζωή του. </b>Τί μπορεί να σημαίνει αυτό; Όταν έχασε τη δουλειά του, εσύ ανέλαβες μανιωδώς και χωρίς να στο ζητήσει να του βρεις εργασία αμέσως για να τον γλιτώσεις από τα δεινά της ανεργίας. Όσο είχε δουλειά, μεσολάβησες ή μπήκες μπροστά ρισκάροντας προσωπικά, για να πάρει αύξηση και να ανελιχθεί στον χώρο εργασίας του. Σε κάθε στραβή της ζωής του, είτε επαγγελματική είτε προσωπική, εσύ πρόβαλες ασπίδα και κάλυψες τον φίλο σου για να μην εκτεθεί αυτός. Όταν είχε ανάγκη, του δάνεισες. Όταν τον πείραξαν, τον υπερασπίστηκες. Όταν πονούσε και χρειαζόταν στήριξη, ήσουν δίπλα του. Μίλησες για τον φίλο σου σε ανθρώπους, ώστε να του δώσουν ευκαιρίες και υποχρεώθηκες εσύ απέναντι σε τρίτους. Προτίμησες να εκτεθείς σε διάφορες καταστάσεις με προσωπικό κίνδυνο, για να διευκολύνεις τη ζωή του φίλου σου. Έκανες ό,τι μπορούσες για να στεριώσει στη ζωή του. <u><b>Δεν περιμένεις αντάλλαγμα. Είναι φίλος.</b></u> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Θεωρητικά, αυτός ο άνθρωπος το μόνο που οφείλει σε σένα είναι ευγνωμοσύνη, να πει «ευχαριστώ». Και να πίνει νερό στο όνομά σου.</b></i> Εσύ που έκανες όλα αυτά για τον φίλο σου δεν μπορείς να διανοηθείς ότι αυτός ο άνθρωπος θα τολμούσε να σε βλάψει.
Κι όμως η στιγμή έφτασε. Συμβαίνει σε σένα αυτό που δεν φαντάστηκες ποτέ. Ανακαλύπτεις πως αυτός ο άνθρωπος, που ωφελήθηκε πολλαπλώς από εσένα, σκάβει έναν τεράστιο λάκο και με χειρουργική μεθοδικότητα παλεύει να σε χώσει βαθιά μέσα του. Καθώς εσύ προοδεύεις, αυτός σε υπονομεύει και δρα σε βάρος σου. Μακάρι να ζήλευε απλώς την ευτυχία σου (βλ. σχετικά εδώ:<b> <a href="https://furiosus-magazine.blogspot.gr/2018/02/blog-post_23.html#more" target="_blank">Δεν είσαι καλός άνθρωπος, είσαι σκατόψυχος</a></b>). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνήθως, πρόκειται για σκοτεινότερα κίνητρα και για τερατόμορφους ανθρώπους. <b>Είναι οι φίλοι-φίδια.</b> Άτομα τοξικά που δεν περίμενες ότι είναι πιθανό να σε βλάψουν. Ωστόσο, όλα τα κλισέ έρχεται η στιγμή να επιβεβαιωθούν. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Κανένα ψέμα δεν κατάφερε να γεράσει. Οι μάσκες πέφτουν. <b>Οι φίλοι-φίδια είναι φοβεροί υποκριτές. </b>Μπορούν για καιρό να μένουν δίπλα σου, να σε θαυμάζουν και να φέρονται με καλοσύνη. Να ευεργετούνται από σένα και να υποδύονται ότι σε έχουν ψηλά. Στην πραγματικότητα, οι φίλοι-φίδια δεν σε ευχαριστούν που τους βοηθάς. Εκμεταλλεύονται τη στήριξή σου, αλλά νιώθουν μειονεκτικά που βρίσκονται στην ανάγκη σου και μπορεί να σκέφτονται «ποιος είναι αυτός που θα βοηθήσει εμένα». Είναι οι τερατόμορφοι άνθρωποι που έχουν μεγάλη ιδέα για το είδωλό τους και μηδενική παιδεία για να συγκρατήσουν το Εγώ τους από την κατιούσα.<b> Επίσης, οι φίλοι-φίδια είναι μεγάλοι γλείφτες. </b>Σου μιλάνε με θαυμάσια λόγια. Σε ανεβάζουν και σε κάνουν να αισθάνεσαι σπουδαίος και τυχερός. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να σε σαμποτάρουν, να μιλήσουν ενώπιον τρίτων με τα χειρότερα λόγια αποκαλύπτοντας τις αδυναμίες σου. Είναι αυτοί που σε κριτικάρουν με όχημα ένα αστείο ή αυτοί που σε υποβιβάζουν και ύστερα το ρίχνουν στην πλάκα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Είναι από τις περιπτώσεις που δεν ωφελεί η εκδίκηση. Αν ζητούμενο είναι η εσωτερική νηνεμία, δεν χρειάζεται ούτε να απογοητευτείς. Ίσως, η σοφότερη επιλογή είναι να εντάξεις το σοκ στις εμπειρίες της ζωής και να αναγνωρίσεις την ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου να διαλέγεις στο μέλλον τους φίλους με αυστηρότερα κριτήρια.</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.1: <i>Οι φίλοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού, οι άνθρωποι για παρέα είναι αμέτρητοι.</i><br />
Υ.Γ.2: <i>Η κρίση ευνοεί ένα ειλικρινές ξεκαθάρισμα στις ανθρώπινες σχέσεις.</i> </div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.3: <i>Καθένας παίρνει στη ζωή ό,τι του αξίζει. Έχετε υπομονή να δείτε να συμβαίνει αυτό και με τους φίλους-φίδια. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b><u>Φοίβος Γ. Ξενάκης</u> </b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-50550402564334241632018-02-23T02:49:00.000-08:002018-10-12T02:30:38.722-07:00Δεν είσαι καλός άνθρωπος, είσαι σκατόψυχος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-j5vRBSvLCpQ/W8BpaVHsraI/AAAAAAAAAGM/NPRUokKPyysXIOCTRWeod_WXHno0aD1mwCLcBGAs/s1600/11111.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="600" height="268" src="https://1.bp.blogspot.com/-j5vRBSvLCpQ/W8BpaVHsraI/AAAAAAAAAGM/NPRUokKPyysXIOCTRWeod_WXHno0aD1mwCLcBGAs/s320/11111.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Η βλακεία είναι ανίκητη. Το ίδιο και η μιζέρια, η μικροψυχία, η έλλειψη παιδείας, η απουσία κριτικής σκέψης, η πνευματική σύγχυση, το αυθαίρετο τσουβάλιασμα. Όλα αυτά είναι ανίκητα. Η λογική δεν καταφέρνει ποτέ να πείσει τους ανθρώπους για την ποταπότητα και το ανώφελο των συναισθημάτων και των καταστάσεων αυτών. Αν δε μπορεί η λογική, εικάζω πως ούτε ο Θεός θα έμπαινε στον κόπο. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εσχάτως, η μαζική τάση στοχοποίησης της ευτυχίας λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Σε δαχτυλοδείχνουν, επειδή περνάς καλά.<br />
<br />
<a name='more'></a>Σε κοιτάνε με μισό μάτι, επειδή ζεις πιο άνετα από άλλους ανθρώπους, επειδή χαμογελάς περισσότερο, επειδή πας ένα ταξίδι, επειδή τρως σε ένα εστιατόριο, επειδή φοράς ακριβή κολώνια, επειδή… </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Συναντάς έναν φίλο. Καθώς συνομιλείτε, διατυπώνονται οι εξής θέσεις: <b>«ρε φίλε με τα λεφτά που ξόδεψες στο εστιατόριο τρώνε πενήντα πρόσφυγες»</b> ή <b>«και τι έγινε που δεν πήγες διακοπές τα Χριστούγεννα, εγώ έχω πέντε χρόνια να πάω διακοπές οποιαδήποτε εποχή»</b> ή <b>«ναι ρε φίλε, παίρνουν το σπίτι του κυρ Παναγιώτη κι εσύ πας σαββατοκύριακο για σκι».</b> Ακούγονται πολύ χειρότερα σε αυτό το μοτίβο σκέψης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι <b>φρικιαστική σκατοψυχιά</b> η προσπάθεια πρόκλησης ενοχών σε κάποιον, επειδή περνάει καλά. Δεν μιλάμε απλώς για μιζέρια, τσουβάλιασμα, σύγχυση και ανοησία. Είναι <b>τρομακτική και ανεκδιήγητη ανθρώπινη μούχλα</b> να προξενείς τύψεις σε κάποιον επειδή καλοπερνάει. Πόθεν πώς συμπεραίνουν αυτοί οι άνθρωποι ότι είσαι κοινωνικά αναίσθητος επειδή προτιμάς να ξοδέψεις το μισθό σου σε μια εκδρομή; Ξέρουν αυτοί τι κάνει ο καθένας για τις ανισότητες που υπάρχουν γύρω τους; Πόθεν πώς μετράνε την αλληλεγγύη; Με τι κριτήρια σε καταδικάζουν σήμερα μερικοί για κοινωνική αναλγησία; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u><b>Δεν γράφω αυτές τις γραμμές για να «ξεπλύνω» τους ανθρώπους που ζουν σε έναν κόσμο επίπλαστης ευμάρειας χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες και επιδεικνύουν την καλοπέρασή τους αγνοώντας την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση.</b></u> (δείτε σχετικά εδώ: <a href="https://furiosus-magazine.blogspot.gr/2018/01/costa-navarino.html" target="_blank">Μύκονος και Costa Navarino - Διάγνωση: κενότητα</a>). Σε αυτούς δεν δίνω κανένα συγχωροχάρτι και καμία άφεση αμαρτιών, αν και σέβομαι απόλυτα το ατομικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους. <i>Ούτε γράφω τις γραμμές αυτές γιατί ασπάζομαι τα εγωπαθή επιχειρήματα</i> «δουλεύω και τα λεφτά μου τα χαλάω όπου γουστάρω» ή «είναι δουλειά του κράτους να φάνε οι πρόσφυγες». Αυτές οι απόψεις μαρτυρούν χειρότερη παθολογία από αυτή που περιγράφω. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η νοοτροπία, λοιπόν, «δεν πρέπει να περνάς καλά γιατί θα μπορούσαν με τα λεφτά σου να φάνε κάποιοι άλλοι, να ντυθούν μερικοί άλλοι και να θεραπευτούν ορισμένοι άλλοι» είναι ισοπεδωτική. Με την ίδια αφέλεια θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος ότι «αν με τα λεφτά μου φάνε, ντυθούν και θεραπευθούν άλλοι, στο τέλος δεν θα φάω, δεν θα ντυθώ και δεν θα θεραπευθώ εγώ κι η οικογένειά μου».
<b>Σοβαρά, έχει χαθεί το μέτρο προ πολλού. Οι ανισότητες υπάρχουν από καταβολής κόσμου. Αυτή η μόδα, ωστόσο, να φοβάσαι να πεις σε μια παρέα ότι περνάς καλά, </b>ότι πήγες ταξιδάκι, έφαγες σε ένα καλό μαγαζί, αγόρασες ένα ακριβό αξεσουάρ ή πήρες ένα καλό δώρο στη γυναίκα σου ξεπερνά τα όρια της ανοχής στην ηλιθιότητα, τη μιζέρια και την αμορφωσιά.
Οι άνθρωποι που στάθηκαν τυχεροί ή πάλεψαν και κατάφεραν να έχουν τα αυτονόητα στη ζωή τους, δηλαδή υγεία, δουλειά, εισόδημα, οικογένεια και φίλους, έχουν δικαίωμα να αξιοποιούν και να εκμεταλλεύονται την τύχη τους ή τον κόπο τους καλοπερνώντας. Τί πιο αυτονόητο να πει κανείς; <b>Όχι μόνο δεν έχουν κανένα μα κανένα λόγο να αισθάνονται τύψεις, αλλά οφείλουν να είναι περήφανοι για την τύχη τους ή τον εαυτό τους.</b> <i>Το αν κάποιοι είναι επιδειξιομανή ανθρωπόζωα χωρίς κοινωνική ευσυνειδησία είναι τελείως άλλο πράγμα.<b> </b></i><b>Αλλά η καταδίκη και το τσουβάλιασμα μαζί με αυτούς των ανθρώπων που απλώς περνάνε καλά στη ζωή τους, επειδή είναι τυχεροί ή επειδή κοπιάζουν γι’ αυτό, αποτελούν μεγίστη σκατοψυχιά. </b>Αν ακολουθήσει κανείς την άποψή τους, καταλήγει στο συμπέρασμα πως κανείς δεν πρέπει να περνάει καλά στη ζωή του, πράγμα που δεν επιδέχεται κριτική. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u><b>Εσύ που σκέφτεσαι έτσι και δαχτυλοδείχνεις κάποιον επειδή περνάει καλά, πρόσεξε. </b></u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι παρανοϊκή αμορφωσιά να μοχθείς κάποιον, επειδή περνάει καλύτερα από σένα στη ζωή του. Μπορεί να μην φταις εσύ που δεν περνάς το ίδιο καλά, μπορεί η ζωή να μην σου χαμογέλασε όπως στον άλλον, μπορεί… Σημασία έχει ότι παραμένεις αρχιτέκτονας της τύχης σου. Είναι ανώφελο να βγάζεις χολή. Η σκατοψυχιά σου κι η μιζέρια σου σε κρατάνε κάτω. Η νοοτροπία σου δεν σε κάνει καλό άνθρωπο ακόμη κι αν χαρίζεις όλο σου το βιος σε άστεγους ή σε πρόσφυγες. Αν ήσουν ανθρωπιστής, πίστεψέ με, δεν θα είχες κανένα πρόβλημα με τους ευτυχισμένους ανθρώπους δίπλα σου, που έχουν μια κανονική ζωή και δεν θα είχες την απαίτηση να μην περνάνε καλά, επειδή με τα λεφτά μιας εκδρομής τρώνε πενήντα πρόσφυγες. Δεν είσαι ανθρωπιστής, είσαι σκατόψυχος. Αν ήσουν ανθρωπιστής, θα σεβόσουν την ανθρώπινη ελευθερία. Θα κατέκρινες τις συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στην κοινωνική ευθύνη που όλοι έχουμε, αλλά θα σεβόσουν την κοσμοαντίληψη των άλλων. Θα πάλευες αθόρυβα για το κοινό καλό. Θα έκανες το καθήκον που αισθάνεσαι ότι έχεις για τον συνάνθρωπο, θα προσπαθούσες να κινητοποιήσεις και άλλους στον αγώνα σου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα προξενούσες ενοχές σε κάποιον επειδή περνάει καλά. Δεν είσαι όμως ανθρωπιστής, είσαι σκατόψυχος. Θέλεις να είναι μίζεροι όλοι, επειδή είσαι εσύ. Είσαι κομπλεξικός και συμπλεγματικός. Πιθανόν να είσαι και υπεύθυνος γκρινιάρης. Από αυτούς που δίνουν ένα ευρώ στον επαίτη – έμπορο και κατακρίνουν τον διπλανό τους που δεν έδωσε κι αυτός λεφτά στον επαίτη – έμπορο. Όπως και να’ χει, δεν σέβεσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πιθανόν να μην τα ξέρεις κιόλας, να επέλεξες ποια θα ξέρεις και θα επικαλείσαι, για να καλύπτεις το κενό μέσα σου. Το κενό που δημιουργείται όταν δεν κάνεις καλό από ανθρωπιά αλλά για σκοτεινούς λόγους. Επειδή στο σκοτάδι ζεις και δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε καλά, αλλά δεν γουστάρουν να διαφημίζουν την ανθρωπιά τους, επειδή δεν έχουν κενό μέσα τους. Νομίζεις ότι ο καλός άνθρωπος είναι ο μίζερος, που δεν κάνει ταξίδια, δεν τρώει σε εστιατόρια και δεν φοράει κολώνια. Είσαι τόσο σκατόψυχος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ίσως και η σκατοψυχιά είναι ανίκητη.</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b>
<b>Υ.Γ.1:</b> Το κείμενο αφιερώνεται στον Θανάση, που τόλμησε να δηλώσει ευτυχισμένος σε μια παρέα σκατόψυχων. <br />
<b>Υ.Γ.2:</b> Ούτε γω θα απαντούσα, φίλε, η σκατοψυχιά είναι σίγουρα ανίκητη.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b></div>
</div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-47376083682800084572018-02-07T00:23:00.003-08:002018-02-07T00:23:14.946-08:00Ο Μίκης ήταν εκεί, η Ρωμιοσύνη όχι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-ktxEMbZFrp8/WnqzT8k6fUI/AAAAAAAAAEk/jtxhYgU_Fg4wCpmgoJu2bZiFfMNZ_epVQCLcBGAs/s1600/mikis%2Btheodorakis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1062" data-original-width="1600" height="212" src="https://4.bp.blogspot.com/-ktxEMbZFrp8/WnqzT8k6fUI/AAAAAAAAAEk/jtxhYgU_Fg4wCpmgoJu2bZiFfMNZ_epVQCLcBGAs/s320/mikis%2Btheodorakis.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η καθημερινότητα, η ιστορία, τα έθιμα, ολόκληρη η ζωή του ελληνικού λαού είναι πάντα γεμάτη αντιθέσεις, συνεχείς συγκρούσεις του άσπρου με το μαύρο χωρίς ποτέ να προκύπτει το γκρι. Ένας λαός οπλισμένος με παθιασμένη και μανιχαϊστική αντίληψη των πραγμάτων ακόμη και για τα πιο ευαίσθητα ζητήματα. Εύκολα μοιάζει να διχάζεται και να ενώνεται, εύκολα δείχνει να παραπλανάται, να ξεχνάει, να αποκαθηλώνει.</b><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η αλήθεια διαφέρει πολύ. Ο λαός ζει μέσα στους δρόμους που ξετυλίγεται η πραγματική ζωή και αφουγκράζεται τη βουή και τον αντίλαλο που αφήνει στο πέρασμα της η ιστορία. Τρίβεται με τα γεγονότα, τα βιώνει σε όλο τους το μεγαλείο, αφού εκπορεύονται από αυτόν και καταλήγουν σ’ αυτόν. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Τα παραπάνω οδηγούν σε δυο κύρια <b>συμπεράσματα.</b> <b>Πρώτον,</b> ο λαός δεν γίνεται να ξεχάσει και <b>δεύτερον,</b> σωστό και νόμο της ιστορίας αποτελεί το δίκιο του λαού και με βάση αυτόν κρίνονται και αξιολογούνται αλάθητα όλοι. Ο νόμος αυτός δεν θα μπορούσε να μην ισχύει και για την αξιολόγηση του πολιτικού βίου του Μ. Θεοδωράκη. <b>Μια πράξη αμιγώς πολιτική ήταν και η παρουσία του</b> ως κεντρικού ομιλητή στο συλλαλητήριο για την ονομασία των Σκοπίων. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλήθεια, ωστόσο, εξυπηρετήθηκε το δίκιο του λαού στην συγκέντρωση αυτή;
Ακούγοντας την ομιλία του από την αρχή, χωρίς αρχικά να έχω σκοπό να την σχολιάσω, άφησα τον εαυτό μου να νιώσει αυθόρμητα τα συναισθήματα που θα έρχονταν. Η <b>κινηματογραφική εικόνα</b> που έχω φτιάξει στο μυαλό μου για τους αγώνες του στον εμφύλιο, για εκείνους κατά της χούντας, για το ανάστημά του στην ιστορία, μού δημιουργούσε την ακατανίκητη επιθυμία να ακούσω. <b>Έχω στο μυαλό μου εκείνον και το Ρίτσο το ‘47 σε ένα μικρό τραπέζι να συνωμοτούν κυνηγημένοι μεσ’ στη νύχτα, να βάζουν τις λέξεις σε τέτοια σειρά που να εκτοξεύουν το ηθικό τον αγωνιστών</b> και να κάνουν τα κανόνια του "δεξιόστροφου" και ξενοκίνητου φασισμού να μοιάζουν τιποτένια και ασήμαντα, όπως πράγματι ήταν μπροστά στις διεθνείς ανθρωπιστικές αξίες του αγώνα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα, να ‘μαι γεμάτος περιέργεια για το τι θα ακούσω να λέει ένας τέτοιος άνθρωπος σε ένα ανομοιογενές κοινό, έτοιμος να τον δω να ταπεινώνει τους φασίστες που βρήκαν ευκαιρία να δουν τον πολιτικό ήλιο της αποδοχής, έστω για μια μέρα, ντυμένοι ως πατριώτες. Αντ' αυτού, <b>μόνο θλίψη. Από τη μία η εμφανής φθορά του χρόνου κι από την άλλη ο απογοητευτικός λόγος σε εθνικιστικό φόντο συνέθεσαν ένα θλιβερό σκηνικό στα μάτια μου.</b> Ένας λόγος γεμάτος κλισέ και εμπάθεια να συνθέτουν την πολιτική θέση ενός τέτοιου βεληνεκούς αγωνιστή. Ένας λόγος που ούτε μια στιγμή δεν ξεχώρισε το λαό των Σκοπίων από τους εθνικιστές προπαγανδιστές τους, ούτε μια στιγμή δεν ανέδειξε τα κοινά που συνδέουν τους δυο λαούς, αλλά επικεντρώθηκε σε θέματα που εξυπηρετούν τη ρητορική διχασμού και πόλωσης. Ένας λόγος αποπροσανατολιστικός από τις αιτίες του προβλήματος και τον πραγματικό κίνδυνο, αφού, αντί να προωθεί την αποδόμηση του εκατέρωθεν σοβινισμού, αναλώθηκε σε εύπεπτα επιχειρήματα εγχώριας κατανάλωσης. Είτε ανακρίβεια λόγου, είτε σύγχυση νοημάτων ή λάθος κατεύθυνση σκέψης, αυτό το έργο ήταν κακογραμμένο και στενάχωρο. <b>Εδώ δεν ήταν φως αδερφικό που θα ήθελε ο ποιητής,</b> εδώ ήταν να είμαστε εμείς πάνω από τους άλλους και όλοι κάτω από τον εαυτό μας. Δεν ήταν ο Γιάννης Ρίτσος που έγραψε τους στίχους για αυτό το έργο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν τέλει ο Θεοδωράκης για αυτή τη μέρα έγινε, ακούσια εύχομαι, εργαλείο στην προπαγάνδα των εχθρών του λαού και αυτό είναι ασυγχώρητο.</b> Έγινε ο συνεκτικός κρίκος με τα "αδέρφια" του που τίποτα δεν τα ενώνει με το λαό. <b>Οι φασίστες δεν έχουν την ίδια πατρίδα με το λαό</b> και οφείλουμε να το θυμόμαστε αυτό για πάντα, για να αποφεύγονται λάθη του παρελθόντος και να μένουν τα φαντάσματα της ιστορίας εκεί που τους αρμόζει. Ο ρόλος τέτοιων ανθρώπων θα πρέπει να είναι καθοδηγητικός και συγκεκριμένος και όχι να ρίχνουν νερό στο μύλο της φασιστικής ρητορικής άθελα ή ηθελημένα. <b>Ο Θεοδωράκης έχει απεριόριστη προσωπική και ιστορική ευθύνη απέναντι στους νεκρούς των αγώνων της λευτεριάς να γεφυρώνει χάσματα με τους άλλους λαούς</b> έναντι των κοινών πραγματικών εχθρών, γιατί αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους ήταν από αίμα.
Νοσταλγοί της χούντας, νεοναζί, κρυφοί και φανεροί φασίστες έστησαν ένα πανηγύρι, στο οποίο δύο είναι τα πιθανά σενάρια: είτε αυτοί αποτελούσαν την πλειοψηφία είτε η πλειοψηφία απαρτιζόταν από ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα να συμβιώνουν μαζί τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως και να ‘χει, τέτοια πανηγύρια πρέπει να αναδεικνύονται στο πραγματικό τους μέγεθος και όχι να εξυψώνονται και να καθαγιάζονται από άτομα που έχουν τέτοια πορεία. Μια πορεία που πλέον έχει περάσει στη σφαίρα της συλλογικής κληρονομιάς, την οποία δεν μπορούν ούτε καν τα ίδια τα πρόσωπα να ευτελίσουν και να παραχαράξουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η εικόνα μου για τον Μίκυ θα παραμείνει η ίδια κινηματογραφική και ρομαντική εικόνα που είχα πάντα και την οποία έχω ανάγκη ως νέος άνθρωπος και θα του είμαι ευγνώμων που μου την προσέφερε. Γιατί αληθινή ιστορία είναι αυτή που χαράχτηκε ανεξίτηλα και δίκαια στην λαϊκή μνήμη. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Του Κωνσταντίνου Χριστόπουλου</b></div>
<div style="text-align: right;">
<b>(Φοιτητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς) </b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-60358798123720810022018-01-22T00:51:00.002-08:002018-01-22T00:51:26.760-08:00Μύκονος και Costa Navarino - Διάγνωση: Κενότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-BiXrdBHHzTY/WmWk6EHNgkI/AAAAAAAAAEU/7NKDhdJOc_goL_7lJrpiZxETJehmRdBDACLcBGAs/s1600/23232323.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1024" height="212" src="https://1.bp.blogspot.com/-BiXrdBHHzTY/WmWk6EHNgkI/AAAAAAAAAEU/7NKDhdJOc_goL_7lJrpiZxETJehmRdBDACLcBGAs/s320/23232323.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εάν το απόλυτο κενό έχει ονοματεπώνυμο, το όνομα είναι επίδειξη και το επώνυμο καταναλωτισμός. Συνάντησα το απόλυτο κενό σε μια πρόσφατη συνομιλία με γνωστή μου, η οποία μεταξύ άλλων είπε: «κάνω τα κουμάντα μου φέτος να πάω Μύκονο το καλοκαίρι και την άλλη εβδομάδα πάω Costa Navarino, μόνο με το check in στο facebook και τις φωτογραφίες στο instagram θα ανέβω κοινωνικά ρε παιδί μου, θα δουν όλοι σε τι μέρη διακοπάρω».</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας είναι δικαίωμα σεβαστό. Η ελευθερία έκφρασης είναι δικαίωμα εξίσου σεβαστό. Συνεπώς, άνθρωποι σαν τη γνωστή μου έχουν δικαίωμα να είναι αυτοί που είναι κι εγώ έχω δικαίωμα να σχολιάσω το ποιοι είναι. Τα λέει το Σύνταγμα. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Η λογική<b> «θα πάω κάπου, θα το δημοσιεύσω, θα ανέβω κοινωνικό level»</b> συμπυκνώνει επαρκώς την αρρώστια του επιδεικτικού καταναλωτισμού αγαθών και υπηρεσιών. Ένα κράμα παθολογίας, αμορφωσιάς, αλλοτρίωσης, ηλιθιότητας και εσωτερικής ρηχότητας. <i>Ο υπερκαταναλωτισμός είναι ηπιότερη μορφή της ίδιας αρρώστιας.</i> Διότι, η υπερβολική και υπέρ του δέοντος αγορά, χρήση και ανάλωση εμπορευμάτων από κάποιον που έχει την ευχέρεια να το κάνει δεν είναι κατακριτέα ούτε ενοχλεί. Δικαιολογείται επαρκώς για κάποιον που τα έχει και χαίρεται τα λεφτά του αναλώνοντας αγαθά ή υπηρεσίες. Μπράβο του, μαγκιά του, αν και πάλι θα υπήρχαν αντιρρήσεις για διάφορους λόγους! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η πρόσθετη συμπτωματολογία του επιδεικτικού καταναλωτισμού,</b> που τον καθιστά βαριάς μορφής ασθένεια, είναι ο <b>ανταγωνισμός γοήτρου.</b> Σκιαγραφώντας το προφίλ των ανθρώπων με επιδεικτικό καταναλωτισμό διακρίνει κανείς ότι πρόκειται για άτομα μικρού, μεσαίου ή ανύπαρκτου μορφωτικού επιπέδου (κριτήριο είναι η παιδεία συνολικά και όχι οι τίτλοι σπουδών ή το βιογραφικό). Ανθρωπάρια που θεωρούν τη στάση ζωής τους κοινά αποδεκτή και επιδίδονται στον καταναλωτικό ανταγωνισμό <b>για να εισπράξουν κοινωνική επιβεβαίωση (status),</b> η οποία ως επιβράβευση μορφοποιείται είτε με γνωριμίες παρόμοιων ηλιθίων του κύκλου τους είτε με συλλογή από «like» και σχολίων ενθουσιασμού στα μέσα δικτύωσης. Τα ανθρωπάρια αυτά ζουν υπό τον ζυγό μιας <b>ψευδεπίγραφης ευμάρειας,</b> η οποία διαφημίζεται μέσω του υπερκαταναλωτισμού και οδηγεί σε έναν αέναο κύκλο ιδιωτικής υπερχρέωσης. Πρόκειται για οίηση, τον ορισμό της εσωτερικής κενότητας και την απόδειξη ότι η ματαιοδοξία μπορεί να σε καταντήσει όχι απλώς ηλίθιο καταναλωτή αλλά κενό άνθρωπο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι ασθενείς του επιδεικτικού καταναλωτισμού <b>προσπαθούν να μιμηθούν τον τρόπο ζωής των celebrities</b> που θαυμάζουν κι έχουν είδωλά τους και να φθάσουν το βιοτικό τους επίπεδο και την επίπλαστη πλουτοζωή τους, αλλά το μόνο κοινό που καταφέρνουν να έχουν είναι η επιφανειακή προσέγγιση της ζωής, όπως επιεικώς φρονώ. Η νοοτροπία του <b>πλουτοκρατικού εφησυχασμού</b> προκαλεί αηδία σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο ον, γιατί δεν χαρακτηρίζει ανθρώπους που τα έχουν (τα φράγκα) και τα χαίρονται, αλλά <b>ανθρωπάρια που υποδύονται ότι τα έχουν</b> και διαφημίζουν έναν τρόπο ζωής που τούς ταιριάζει αλλά μόνο ως προς την ανυπαρξία εγκεφαλικής ισορροπίας και παιδείας. Γίνεται χειρότερο το πράγμα, αν σκεφτείτε ότι τα ανθρωπάρια με επιδεικτικό καταναλωτισμό συνήθως και όχι πάντα δεν έχουν ιδέα από την πραγματική αγορά εργασίας είτε επειδή εργάζονται στους μπαμπάδες τους είτε επειδή τα’ χουν με ποδοσφαιριστή! Βέβαια, κι αυτός που δουλεύει και έχει τα λεφτά του και τα κάνει ό,τι γουστάρει, κατά το προσφιλές λαϊκό επιχείρημα, δεν είναι μάγκας αν επιδεικνύει τον καταναλωτισμό του αλλά το ανθρωπάριο που περιγράφω. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο φετιχισμός του εμπορεύματος </b>στις μέρες μας ελάχιστα συρρικνώθηκε λόγω κρίσης. Οι νεοέλληνες απέδειξαν ότι δεν αρκούν ούτε τέσσερα μνημόνια για να απομυζήσουν την καταναλωτική τους επιδειξιομανία. Δεν είναι πλειοψηφία προφανώς, αλλά σημαντικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Ξεκαθαρίζω ακόμη μία φορά πως ενοχλεί η επίδειξη, όχι ο υπερκαταναλωτισμός παρόλο που δεν έχει τίποτα το υγιές ούτε ο τελευταίος. Μπορώ να συμφωνήσω στην επιεική κριτική που θέλει αυτά τα ανθρωπάρια που περιγράφω ως θύματα εκμετάλλευσης λόγω άγνοιας και αμάθειας. Ωστόσο, οι επίδοξοι ηλίθιοι της κατανάλωσης που είναι ικανοί να κινδυνεύουν να μείνουν με πέντε ευρώ για είκοσι μέρες, αλλά κανονίζουν Μύκονο, Αράχωβα και Costa Navarino απλώς για να διαφημίσουν ότι δήθεν μπορούν ή ακόμα πιο ρηχά για να ανέβουν κοινωνικό level όπως η γνωστή μου, αυτοί είναι για λύπηση αφενός και για γέλια αφετέρου, καθώς τυχαίνει οι φίλοι να ξέρουν το level τους… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Επίλογος: Ταπεινότις ταπεινοτήτων, τα πάντα ταπεινότις. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.1: Να με συγχωρέσουν φίλοι και γνωστοί που θα νιώσουν ότι απευθύνομαι σε αυτούς. </div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.2: Ξέρετε ποιοι… </div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ.3: Το κενό δεν κρύβεται με make-up (σύνθημα σε τοίχο).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-28961954763512176112017-12-19T01:12:00.002-08:002017-12-19T01:36:18.201-08:00Με τόσο Εγώ... Πώς να πετύχετε στη ζωή; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-uw39dgwESCk/WjjSsSt5eqI/AAAAAAAAAD0/kr9BNlWqx_Yv4p4BLBGKXKvI8UDlPhcrQCEwYBhgL/s1600/232345.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="366" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-uw39dgwESCk/WjjSsSt5eqI/AAAAAAAAAD0/kr9BNlWqx_Yv4p4BLBGKXKvI8UDlPhcrQCEwYBhgL/s320/232345.jpg" width="292" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>ΕΓΩ vs ΕΠΙΤΥΧΙΑ</b></td></tr>
</tbody></table>
<b>Είμαι στην ηλικία που μπορώ να στοχαστώ με σχετική ασφάλεια τι είναι «η επιτυχία στη ζωή». Γράφω τις ακόλουθες γραμμές με την ευχή, όσοι τις διαβάσουν, να προβληματιστούν ως προς το σκοπό και τον προορισμό που έχουν χαράξει στη ζωή τους, ώστε να ανακαλύψουν πού θέλουν να πάνε και κυρίως το πώς. Να καταλάβουν ότι το Εγώ είναι ο εχθρός της επιτυχίας.</b><br />
<br />
Οι άνθρωποι κυνηγάνε την επιτυχία στη ζωή. Συνειδητά ή όχι, από την ώρα που ξυπνάνε κάνουν πράγματα που συνθέτουν το παζλ αυτής της κατάστασης. Η ιδέα, ωστόσο, που έχουν οι περισσότεροι για την επιτυχία στη ζωή είναι διαστρεβλωμένη. Αυτό συμβαίνει για ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτικοοικονομικούς λόγους<b>.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Νομίζουμε ότι πρόκειται για ευθεία διαδρομή.</b> Η <u>μέθη των προσδοκιών</u><i><b> </b></i>μάς ναρκώνει το νου και δεν προετοιμαζόμαστε για τις στροφές, τις ανηφόρες, τις κατηφόρες και τις λακούβες που ενυπάρχουν σε κάθε μας βήμα. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε ή έχουμε μάθει είναι λανθασμένα ή ξεπερασμένα. Αυτή είναι μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στη ζωή.
<b>Είναι αστείο να υποδύεστε ότι έχετε αυτοπεποίθηση </b>επειδή μιλάτε εσείς ή κάποιος άλλος με καλά λόγια για τον εαυτό σας, γιατί πρώτον, νιώθετε έτσι μέχρι να έρθετε σε επαφή με κάποιον καλύτερο από εσάς και δεύτερον, αυτό που έχετε πετύχει μπορεί να μην σημαίνει απολύτως τίποτα για την ανθρωπότητα – η απεραντοσύνη του σύμπαντος είναι κριτήριο για όλα όσα κάνουμε στη ζωή. Ειλικρινά, <b>δεν είναι αυτοπεποίθηση, αλλά αυταπάτη.</b> Οφείλετε να αντιλαμβάνεστε τις ικανότητές σας και την αξία τους σε σύγκριση με τις ικανότητες των άλλων, διαφορετικά πλανάστε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Οι νέοι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα να είναι μαθητές.</b> Νιώθουν πολύ γρήγορα ότι ξέρουν αρκετά, δεν τους αρέσει να σκέφτονται ότι υπάρχουν καλύτεροι στον τομέα που δραστηριοποιούνται οι ίδιοι, παριστάνουν ότι είναι έτοιμοι. Ειδικά με τις ειδικεύσεις σήμερα… <b>όλοι έχουν κάνει μεταπτυχιακό εξειδίκευσης και νιώθουν ότι τέλειωσαν, είναι πια κορυφαίοι, αξίζουν παχυλό μισθό, αυτοκίνητο και σπίτι σε όμορφο προάστιο.</b> Η μέθη των προσδοκιών…
Η επιτυχία κάνει βουντού στους νέους ανθρώπους. Αποδίδουν στον εαυτό τους πολύ νωρίς ικανότητες που δεν έχουν. Καταδικάζουν το νου τους σε σκέψεις, όπως «είμαι καλύτερος όλων των συναδέλφων μου, ξεχωρίζω ήδη, τα βιώματά μου πια είναι διαφορετικά από αυτά των απλών ανθρώπων». Ακραία εγωπάθεια λέγεται αυτό. Το κακό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι βαφτίζονται «πολλά υποσχόμενοι» ως άτομα. Αν σας βαφτίσουν έτσι, να ξέρετε το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να καταστραφείτε. Επόμενα συμπτώματα παθολογικού εγωισμού είναι <b>η σύνδεση της εργασίας σας με την προσωπικότητά σας. </b>Μόλις αποτύχετε, αισθάνεστε ότι αυτό δείχνει κάτι άσχημο για τον χαρακτήρα σας και θα προκαλέσει αρνητικούς και επιθετικούς προσδιορισμούς για το άτομο σας, ενώ το μόνο που συνέβη είναι ότι κάνατε απλώς ένα λάθος στη δουλειά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν δύο πράγματα των οποίων ο συνδυασμός μαρτυρά ότι βρίσκεστε στον <b>κατήφορο</b> της ζωής: <b>ανασφάλεια και φιλοδοξία.</b> Όπου συνυπάρχουν, ακολουθεί σπουδαία άνοδος και ύστερα μια αυτοκρατορική πτώση. Όλη η ιστορία έχει γραφτεί από ανθρώπους ανασφαλείς και φιλόδοξους. Εννοείται ότι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπετε γύρω σας αποδέχονται μόνο το «φιλόδοξοι». Δυστυχώς, έχουν εφεύρει άπειρες δικαιολογίες για να κρύψουν την ανασφάλεια. Ας πούμε ότι είναι παθιασμένοι. Το πάθος, εντούτοις, υποκρύπτει αλαζονεία και κατ’ επέκταση ανασφάλεια. Είναι οι άνθρωποι που έχουν αρχίσει από τα είκοσί τους να νιώθουν σπουδαίοι, γι’ αυτό και η δημιουργικότητά τους σταματά νωρίς. Βέβαια, υ<b>πάρχουν και οι τύποι που σκέφτονται ότι είναι καλύτεροι από όλους ή ότι τους ζηλεύουν ή δεν μπορούν να τους φτάσουν οι άλλοι, αλλά δεν το δείχνουν ούτε το λένε.</b> Εξακολουθούν να είναι ανασφαλείς, δηλαδή, αλλά στα κρυφά. Κι αυτό αλαζονεία είναι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-AHayt6RD4yc/WjjXDOV_osI/AAAAAAAAAEE/g7Tc3ArMQfAfvObQJK1kKNzht4KOFp7uACEwYBhgL/s1600/6666666666.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="740" height="211" src="https://1.bp.blogspot.com/-AHayt6RD4yc/WjjXDOV_osI/AAAAAAAAAEE/g7Tc3ArMQfAfvObQJK1kKNzht4KOFp7uACEwYBhgL/s320/6666666666.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<u><b>Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τίποτα δεν συνιστά «επιτυχία στη ζωή», αν δεν έχεις αυτογνωσία, η οποία θα σε εφοδιάσει με τη μεγαλύτερη αρετή, την ταπεινότητα. </b></u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ιστορία, ευτυχώς, έχει γραφτεί και από ανθρώπους που έζησαν στην αφάνεια («λάθε βιώσας»), απέφυγαν τη δημοσιότητα, κατέπνιξαν το εγώ τους και υπερκέρασαν τη μανία για αναγνώριση. Οι πιο πετυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί των οποίων το όνομα ποτέ δεν μάθαμε, επειδή οι ίδιοι το θέλησαν, επειδή κατανόησαν την ανθρώπινη φύση και συνέδεσαν το όποιο κατόρθωμά τους με την απεραντοσύνη του σύμπαντος, για το οποίο το πέρασμά μας από τη ζωή δεν σημαίνει τίποτα. Στα βιβλία μπορείτε να ανακαλύψετε τέτοιους ανθρώπους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η <b>βάση του στοχασμού</b> μας είναι η ακόλουθη. <b>Δεν είστε ούτε κατά φαντασίαν τόσο καλοί ή τόσο σημαντικοί όσο πιστεύετε ότι είστε.</b> Οφείλετε να εγκαταλείψετε αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σας οριστικά. Είστε ο πιο ασήμαντος άνθρωπος στον χώρο που βρίσκεστε μέχρι να αποδείξετε το αντίθετο με τις πράξεις και τα αποτελέσματά σας. Να θυμάστε ότι για να φτάσετε ψηλά ή να πετύχετε οτιδήποτε, θα περάσετε από χαμηλά. Έχετε ελπίδες να πετύχετε στη ζωή, αν παραμείνετε αιώνιοι μαθητές. <b>Δεν πρέπει να επιθυμείτε με φθόνο αυτά που βλέπετε να έχουν άλλοι άνθρωποι. Αυτό είναι δουλεία και ανελευθερία.</b> Πρέπει να καταφέρετε να ορέγονται οι άλλοι αυτά που έχετε εσείς, γιατί τότε είστε ανεξάρτητοι. Η έπαρση έχει σκοτώσει κυριολεκτικά και μεταφορικά ανθρώπους «επιτυχημένους». Γιατί δεν ήταν ταπεινοί. Πίστεψαν ότι είναι θεοί. Νόμισαν ότι τους χρωστάει η ζωή. <b>Αν τα κατάφερες στη ζωή, η πραγματική αφήγηση είναι: <u>ονειρεύτηκα, μόχθησα, στάθηκα τυχερός</u>.
</b>Αναλογιστείτε πόσο χρόνο σπαταλάμε όλοι μας για να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν για ανθρώπους που δεν γουστάρουμε και με αντάλλαγμα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. Αυτό το βαφτίζουμε επιτυχία και είναι λυπηρό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο προχωράμε και ανεβαίνουμε τα σκαλιά της επιτυχίας, τόσο συχνότερα θα συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους <b>πιο έξυπνους και πιο επιτυχημένους από εμάς</b>, που θα μας κάνουν να νιώθουμε ασήμαντοι. Σ’ αυτό το σημείο, ο ανασφαλής άνθρωπος δυσανασχετεί, <i>ο ταπεινός προοδεύει</i>. Είναι τόσο ανώφελο να εκνευρίζεστε με τους καλύτερούς σας και να προσπαθείτε να ξεπερνάτε τους γύρω σας. Αυτός ο αγώνας είναι μάταιος και οδηγεί στον κατήφορο. Αντιθέτως, συμβιβαστείτε με τις πραγματικότητες της ζωής. Μπορεί να τύχει να σας φερθούν και άσχημα, να σας υποτιμήσουν, να σας επιβληθούν για ζητήματα που χειριστήκατε καλά. Τότε να μην ξεχάσετε ότι η άσχημη συμπεριφορά των άλλων απέναντί σας υποτιμά εκείνους, εσείς είστε ανώτεροι και αρκεί να το ξέρετε εσείς.
<b>Στη ζωή θα έρθουν στιγμές που θα πιάσουμε πάτο.</b> Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα χάσουμε, θα πέσουμε, θα ηττηθούμε. Στην πραγματικότητα, δεν έχει γίνει κάτι συνταρακτικό. Η αποτυχία και οι δυσκολίες είναι έννοιες που σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα μας. Αλλά συμφιλιωθείτε με την πραγματικότητα: είτε άπαξ είτε κατ’ επανάληψη <u><b>η ζωή θα μας ρίξει στα βράχια</b></u>. Όταν έρθουν αυτές οι δυσάρεστες στιγμές, οι ταπεινοί άνθρωποι οπλισμένοι με ανθεκτικότητα παραμένουν ευτυχείς και επιτυχημένοι γιατί μπορούν να ζουν χωρίς διαρκή επιβεβαίωση. Τις ίδιες στιγμές, οι εγωιστές παρακολουθούν την αυτοκαταστροφή τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα υπάρξουν, επίσης, στιγμές που θα έχουμε δουλέψει πολύ, θα έχουμε κάνει τα πάντα σωστά, θα νιώθουμε ότι έχουμε σβήσει κάθε πιθανότητα απογοήτευσης, αλλά παρ’ όλα αυτά θα φάμε στην κυριολεξία σφαλιάρα. Τουτέστιν, θα αποτύχουμε παρά την τέλεια προετοιμασία μας. Μπορεί το αφεντικό να σκίσει την πολυσέλιδη πρότασή μας, οι γονείς μας να γυρίσουν την πλάτη, η σύντροφός μας να αδιαφορήσει, οι φίλοι να μην χαρούν με την χαρά μας. Τότε, ο ταπεινός άνθρωπος είναι έτοιμος να ζήσει με αυτό και να προχωρήσει μπροστά. Ο εγωιστής πέφτει… σε δίνη αμφισβήτησης και αυτοκαταστροφής. Εν ολίγοις, σημασία έχει να κάνουμε σωστά αυτό που έχουμε να κάνουμε και να το κάνουμε όσο καλά μπορούμε. Κι αυτό να μας είναι αρκετό. Η αναγνώριση, ο θρίαμβος ή η δόξα, αν έρθουν, είναι απλώς πρόσθετη ικανοποίηση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η μόνη πραγματική αποτυχία στη ζωή, που είναι και άξια οιμωγής, είναι η καταπάτηση των αρχών μας. </b><i>Του προσωπικού κώδικα συμπεριφοράς και της βιοθεωρίας μας.</i> Τα υπόλοιπα χτυπήματα πρέπει να τα αντέχουμε. Αυτό απαιτεί <u>έναν κώδικα ζωής που θα μας υπαγορεύει να αντιμετωπίζουμε την επιτυχία και την αποτυχία με ταπεινότητα.</u> Για να είμαστε ανθεκτικοί. Γιατί θα χρειαστεί να είμαστε πολλές φορές.
Εξάλλου, το θέμα δεν είναι να βλέπουμε τους άλλους σαν εχθρούς. Μοναδικοί εχθροί είναι η ματαιοδοξία, η απληστία και η αχαριστία. Στο σύντομο διάστημα που περνάμε από τον κόσμο, δεν υπάρχει λόγος να αγωνιζόμαστε να νικήσουμε τους άλλους, να αποκτήσουμε περισσότερα και να τους ξεπεράσουμε ούτε να τρέχουμε για να αποδεικνύουμε συνεχώς τις ικανότητές μας. Το θέμα είναι να είμαστε αυτοί που είμαστε, να είμαστε υπομονετικοί, να γινόμαστε τα περισσότερα από αυτά που μπορούμε να γίνουμε στον τομέα μας και ταυτόχρονα να μην απομακρυνόμαστε απ’ το είναι μας. Να μην είμαστε εγωπαθείς δαίμονες για τον εαυτό μας. Να προχωράμε προς το σημείο που ξεκινήσαμε να πάμε. Τίποτα άλλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Θέλει πολλή σοφία μια τέτοια στάση ζωής. Προσωπικά, δεν την έχω.</b> «Το να ξέρει κανείς τι του αρέσει είναι η αρχή της σοφίας και των γηρατειών» (R. L. Stevenson). Στα βιβλία υπάρχει αρκετή από αυτή την σοφία, γι’ αυτό αναζητήστε την. Ως τότε να δώσετε στον ορισμό της «επιτυχίας στη ζωή» την εξής έννοια: Ταπεινότητα στα όνειρα, Ευγνωμοσύνη και Διαχείριση στην επιτυχία, Υπομονή και Ανθεκτικότητα στην αποτυχία. Εσείς που θεωρείτε τον εαυτό σας σοφό επειδή το Εγώ σας ακμάζει, όνειρα γλυκά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ζήστε στην αφάνεια, μείνετε σιωπηροί.</b> Η σιωπή είναι η παύση των δυνατών και σίγουρων για τον εαυτό τους ανθρώπων. Εκείνων που δεν χρειάζονται ούτε τους προβολείς ούτε την αναγνώριση και μπορούν να αναπνέουν χωρίς συνεχή επιβεβαίωση του Εγώ τους, γιατί είναι αυτάρκεις και ανεξάρτητοι, είναι ελεύθεροι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><u>Υ.Γ. Το άρθρο το αφιερώνω στον εαυτό μου, στους γελοίους και στις γελοίες που νιώθουν επιτυχημένοι επειδή λατρεύουν το Εγώ τους (εσείς που τώρα διαβάζετε αυτές τις γραμμές και λέτε «εγώ δεν είμαι έτσι», μαντέψτε… για εσάς λέω) και σε όλους εκείνους τους υπέροχους ανθρώπους που είναι πραγματικά επιτυχημένοι αλλά το ξέρουν μόνο οι ίδιοι. </u></i></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-88443505353729448592017-11-14T00:07:00.001-08:002017-11-14T00:07:27.158-08:00Οφείλουμε να επιβεβαιώνουμε τη δημοκρατία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-pjOmE-0fXF0/WgqiCAduFcI/AAAAAAAAADk/pwb0o5xjIFkTLefn2TLWogm2dDRbsLfZQCLcBGAs/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="650" height="239" src="https://3.bp.blogspot.com/-pjOmE-0fXF0/WgqiCAduFcI/AAAAAAAAADk/pwb0o5xjIFkTLefn2TLWogm2dDRbsLfZQCLcBGAs/s320/%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: inherit;">Άλλοι το λένε γοητεία κι άλλοι αυτοαναίρεση. Η δημοκρατία είναι ο τρόπος διακυβέρνησης που αντιτίθεται σε κάθε εκδήλωση φασισμού, απολυταρχισμού και ολοκληρωτισμού, καμία άσκηση εξουσίας εντός της δημοκρατίας δεν είναι προϊόν επιβολής και με κανέναν τρόπο δεν εμποδίζει τη διαμόρφωση, ανάπτυξη και διάδοση οποιασδήποτε ιδέας. Γνωστά πράγματα. </span></b><span style="font-family: inherit;"><b>Η δημοκρατία διαθέτει χώρο ακόμη και για τους δηλωμένους εχθρούς της, τους ορκισμένους αντιπάλους της, τους φανατικούς πολέμιους των ιδανικών της. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Αυτοαναιρείται με αυτόν τον τρόπο ή ακριβώς αυτή είναι η γοητεία της, ότι δηλαδή επιτρέπει στους εχθρούς της να υπάρχουν, να την πολεμούν, να την πληγώνουν αλλά η ίδια τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με αρχές και όπλα υψηλού ηθικού βεληνεκούς; Η απάντηση εξαρτάται από την οπτική καθενός ή υπάρχει μία και μοναδική; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Οι σκέψεις αυτές με παρασύρουν στον <b>προβληματισμό</b> που ενίοτε παρατηρώ να υφίσταται στις δημόσιες συζητήσεις. Όταν είσαι φασίστας, εθνικιστής, μισαλλόδοξος, ομοφοβικός, υπερασπιστής και θύτης κάθε φασίζουσας συμπεριφοράς, φλύαρος αρνητής ιστορικών γεγονότων και γενικώς θιασώτης όλου του προγραμματικού περιεχομένου του φασισμού, <b>πώς πρέπει να σε αντιμετωπίζουμε;</b> Να σε λογοκρίνουμε, να σε δαχτυλοδείχνουμε, να σε περιθωριοποιούμε και να σε θεωρούμε κουτό; Ή να αναγνωρίζουμε την ύπαρξή σου συμβιβαστικά και με σεβασμό; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><b>Στη δημοκρατία ταιριάζει η δεύτερη επιλογή </b>εμπλουτισμένη με ανεκτικότητα, κατανόηση, αποδοχή και προβληματισμό ως προς τις συνθήκες παραγωγής μέσα σου του φασισμού. Βέβαια, αυτή η επιλογή περιλαμβάνει τη δυνατότητα <b>να καταπνίξω την οργή μου, την απέχθεια, την αποστροφή μου γι’ αυτό που είσαι,</b> ενώ ταυτόχρονα προβληματίζομαι για τα αίτια της αντιδημοκρατικής ολίσθησής σου. Ακόμη και σ’ αυτή τη στάση, αναδεικνύεται η διαφορά ανάμεσα στον πολεμοχαρή με την ευρεία έννοια φασίστα και τον φιλειρηνικό δημοκράτη. <b>Το δίπολο ειρήνη - πόλεμος είναι εννοιολογικό δεδομένο της απόστασης δημοκρατίας – φασισμού. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Στην ουσία ο προβληματισμός έγκειται στο εξής ερώτημα: πότε ένας δημοκράτης ολισθαίνει προς τον φασισμό με αμιγώς πολιτικά κριτήρια; Όταν λέει σε έναν φασίστα να το βουλώσει γιατί δεν μπορεί να τον ακούει ή όταν ανέχεται υπομονετικά τις φασίζουσες συμπεριφορές και προσπαθεί να κατευνάσει τις φασιστικές απόψεις του με αντιπαράθεση των δημοκρατικών αρχών; Ξέρετε κανέναν φασίστα να καταλαβαίνει από δημοκρατία; Μεταχειρίζεται τη δημοκρατία για να υπάρχει, δεν την καταλαβαίνει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: inherit;">Αναπτύσσεται η τάση να κατηγορούμαστε ότι </span><span style="font-family: inherit;">πολύ εύκολα </span></b><span style="font-family: inherit;"><b><span style="font-family: inherit;">βαφτίζουμε</span> πλέον κάποιον φασίστα. Αναθεωρείται και τείνει να ξεπλυθεί ο εθνικισμός, προκειμένου οι φασίστες να μην ντρέπονται πια να «εκδηλωθούν» και να αποτάξουν την καμμένη ταμπέλα του φασίστα. Η ηπιότερη ηχώ του εθνικιστή δίνει σήμερα το έναυσμα σε ανθρώπους με φασίζουσες συμπεριφορές να ιδεολογικοποιούν την στάση τους σε πληθώρα πολιτικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και οικονομικών ζητημάτων. Βλέπουμε και ακούμε, λοιπόν, από ανθρώπους που δεν το περιμέναμε, επώνυμους και ανώνυμους, να παίρνουν θέση για ζητήματα επικαιρότητας. Και η θέση αυτή μας σοκάρει, όταν είναι φασίζουσα υπό εθνικιστικό μανδύα και υποβάλλεται με το φθηνό άλλοθι του πατριωτισμού ή του γονεϊκού προστατευτισμού (το επιχείρημα «εσύ να δεχθείς να έχεις άριστη κόρη και να δώσουν τη σημαία σε μια μαύρη αφρικανή»).</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Η <b>κρίση</b> δημιούργησε τις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης και διοχέτευσης στην κοινωνία μισαλλόδοξων πρακτικών και φασιστικών συμπεριφορών, οι οποίες υπήρχαν αλλά ως μεμονωμένα περιστατικά. Γνωστό. Η δημοκρατία οφείλει να απαντάει στους εχθρούς της. Γνωστό κι αυτό. Άγνωστο παραμένει για πολλούς, ωστόσο, <b>τι είδους απάντηση ενδείκνυται να δίνει ένας δημοκράτης </b>σε όλα αυτά που κατακλύζουν πλέον την κοινωνική του ζωή και λανσάρονται ως προϊόντα εθνικισμού ή αφελούς πατριωτισμού, ενώ στην ουσία τους αποτελούν ξεκάθαρη απεικόνιση αντιδημοκρατικού μένους και γνήσιου φασιστικού DNA. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><b>Οφείλουμε να επιβεβαιώνουμε τη δημοκρατία.</b> Να εφαρμόζουμε τα ιδανικά της: ειρήνη, σεβασμό στη διαφορετικότητα, ανεκτικότητα, αποδοχή. Αλλά μόνο υπό έναν όρο: ότι μαχόμαστε και αγωνιζόμαστε να αναδείξουμε πως η πρόοδος και το κοινό καλό συμπορεύονται με τη δημοκρατία σε αντίθεση με το σκοτάδι που φέρνει ο φασισμός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: inherit;"><b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b> </span></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-59216252846354531972017-11-10T03:39:00.002-08:002017-11-10T03:41:23.921-08:00Ευγνώμων για τον Γιάνη Βαρουφάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-pQzGr1Wj4ds/WgWJZPV5elI/AAAAAAAAADU/ssbq9qIl62kvKo45tfdEkF_JolTdWQgAwCLcBGAs/s1600/varoufakis-book.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="855" data-original-width="570" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-pQzGr1Wj4ds/WgWJZPV5elI/AAAAAAAAADU/ssbq9qIl62kvKo45tfdEkF_JolTdWQgAwCLcBGAs/s320/varoufakis-book.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το Βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη περιγράφει όλα όσα διαδραματίστηκαν εντός, εκτός και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ευρώπης κατά την περίοδο πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015 και κυρίως κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων καθώς και των συνθηκών διεξαγωγής του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 ως και την τελική υπογραφή του τρίτου ελληνικού μνημονίου. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να μπορείς να καταλάβεις την ιστορικότητα εκείνων των στιγμών, πρέπει να πιστεύεις στη δημοκρατία. Μόνο αν πιστεύεις στη δημοκρατία μπορείς να κατανοήσεις και να αναγνωρίσεις ότι αυτός ο άνθρωπος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή, εξάντλησε τα όρια του εαυτού του για να ανταποκριθεί στο καθήκον που είχε ο Υπουργός Οικονομικών μιας πτωχευμένης χρεοδουλοπαροικίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<b>Είναι ο άνθρωπος που τόλμησε κάτι πρωτόγνωρο στην πολιτική και ανέλαβε συνειδητά το βάρος των πράξεών του: αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων να υλοποιήσει και να τιμήσει κάθε λέξη από αυτά που πίστευε και κήρυττε πριν εκλεγεί και κατά τη διάρκεια της βουλευτικής και υπουργικής του θητείας. Αυτό αρκεί και εξηγεί το μένος που προξένησε σε εγχώριους και ευρωπαϊκούς θώκους η πορεία του. </b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ελληνική Άνοιξη του 2015, αποτελεί προσωπική εκτίμηση, θα φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Γιάνη Βαρουφάκη. Θα έχω στο νου μου πάντα τη μάχη που έδωσε αυτός ο άνθρωπος κόντρα σε θεούς και δαίμονες του εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου. <b>Μού χάρισε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια που είχα ανάγκη ως πολίτης της Ευρώπης, αξίες τις οποίες συστηματικά και τσογλανικά μού έκλεψε η εγχώρια και ευρωπαϊκή ελίτ της χρεοδουλοπαροικίας. </b>Παρ ' όλο που όλα όσα γράφει στο Βιβλίο του ο συγγραφέας αποτελούν καταγραφή των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών του ως Υπουργού Οικονομικών με τους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών, της ελληνικής κυβέρνησης και με λοιπά πρόσωπα διεθνών οργανισμών και να μην μπορούσε να αποδείξει ούτε λέξη από το Βιβλίο του, είναι τέτοιο το ποιόν του ακαδημαϊκού και πολιτικού του χαρακτήρα που θα εμπιστευόμουν και το τελευταίο «και» του Βιβλίου. <b>Άλλωστε, είναι εμφανές σε κάθε κεφάλαιο ότι υπάρχει αρκετή αντικειμενικότητα και αρκετή αυτοκριτική του συγγραφέα. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν αυτά που ξέρετε για τον Υπουργό Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά που διέδιδαν και διαδίδουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης στην Ελλάδα αλλά και τα διεθνή μέσα (ακόμη και το Reuters), ειλικρινά πλανάστε πλάνην οικτράν. Ο λυσσαλέος πόλεμος που δεχόταν και η υπονόμευση με την οποία ερχόταν αντιμέτωπος καθ’ όλη τη διάρκεια των σκληρών διαπραγματεύσεων με την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού ο Υπουργός Οικονομικών μιας ευρωπαϊκής χώρας είναι μια θλιβερή στιγμή για τη δημοκρατία στην Ευρώπη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 ήταν το χρονικό μιας <b>προαναγγελθείσας συνέχισης εις το διηνεκές της ύπαρξης του Μνημονιστάν.</b> Πρόκειται για την παράδοση άνευ όρων μιας κυβέρνησης που πιέστηκε απελπιστικά και στραγγαλίστηκε και υπονομεύτηκε φρικτά, προκειμένου να υπογράψει την ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και την ες αεί συνέχιση της υπόστασης του ελληνικού κράτους ως μόνιμης χρεοδουλοπαροικίας.
<b>Ενώ περιγράφεται εκτενώς το ψυχολογικό υπόβαθρο του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του,</b> ώστε αναδεικνύονται καθαρά πολλά από αυτά που γνωρίζει ή υποψιάζεται ο μέσος συνετός πολίτης, σε τελική ανάλυση <b>η συνθηκολόγηση στο τρίτο ελληνικό μνημόνιο ήταν αποτέλεσμα της μη εφαρμογής ως το τέλος του βασικού Plan A και του εναλλακτικού σχεδίου που είχαν εκπονηθεί και συμφωνηθεί από τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Αλέξη Τσίπρα και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής τους. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο Βιβλίο αποδεικνύεται πόσο βαθιά ριζωμένα είναι στην χώρα τα φαινόμενα διαπλοκής, φθηνής πολιτικής επιβίωσης, πτωχοτραπεζοκρατίας, ελλείμματος πολιτικών με ηθικό ανάστημα και γενικώς αποδεικνύεται γιατί κανένας άνθρωπος που δεν μετέχει στα παραπάνω φαινόμενα δεν μπορεί να γίνει πολιτικός σε αυτή την Ευρώπη. Ο Γιάνης Βαρουφάκης ξεδιπλώνει στους πολίτες όλου του κόσμου το δράμα μιας ευρωπαϊκής χρεοδουλοπαροικίας και τον <b>απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων</b>, που καθορίζουν μεν την τύχη ολόκληρων λαών αλλά η επιβίωσή τους δεν αποτελεί ποτέ κριτήριο για τη λήψη μιας απόφασης. <b>Οι σελίδες του Βιβλίου είναι μια ευκαιρία να μάθουμε </b>και τι τελικά
ισχύει για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ή για περιστατικά όπως η
«επίσκεψη του Λαφαζάνη στο Νομισματοκοπείο» αλλά και να διαπιστωθεί από
όλους τους ευρωπαίους πολίτες πόσο αγαστή είναι η συνεργασία πολιτικών –
τραπεζών – μέσων μαζικής αποβλάκωσης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υπό αυτές τις συνθήκες, μού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση ο τρόπος με τον οποίο ο Γιάνης Βαρουφάκης κόμισε αρχές όπως η ειλικρίνεια, η αξιοπρέπεια, η παρρησία, η εντιμότητα, το θάρρος σε έναν κόσμο, στον οποίο βασιλεύουν το ψέμα, το ηθικό ξεπούλημα, ο κυνισμός, η ανεντιμότητα, η αναισθησία, η δειλία και η θρησκευτική παραβίαση της λογικής. </b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γράφω αυτές τις γραμμές, γιατί χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη στον Γιάνη Βαρουφάκη για δύο λόγους. <b>Πρώτον,</b> στον πόλεμο με την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού βγήκε νικητής, γιατί ακολούθησε ως το τέλος το αρχικό σχέδιο της κυβέρνησης και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα ακολουθούσε και το Plan B, αν η κυβέρνηση ήταν πρόθυμη. <b>Δεύτερον,</b> επειδή έγραψε αυτό το Βιβλίο. <b>Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 με ποσοστό συμμετοχής 62,5% απαντήσαμε ΟΧΙ το 61,3% των πολιτών. Αποδείξαμε τι λαός είμαστε και αποδείχτηκε τι πολιτικούς έχουμε. Στο Βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη αναδεικνύονται και τα δύο. </b></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-22928652621534888822017-09-30T03:39:00.001-07:002017-09-30T03:39:17.096-07:00Είστε όλοι Υποκριτές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-7_vCi6vDrDI/Wc9xvZm9wgI/AAAAAAAAAC0/pnVcxO6EtEUbW9YaxcRIoFAw4x171dO8QCLcBGAs/s1600/1213.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-7_vCi6vDrDI/Wc9xvZm9wgI/AAAAAAAAAC0/pnVcxO6EtEUbW9YaxcRIoFAw4x171dO8QCLcBGAs/s1600/1213.jpg" /></a></div>
<b>Αν σκεφτείτε εξ αποστάσεως τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, θα διαπιστώσετε ότι σε ελάχιστες εκφάνσεις της ζωής μας είμαστε αυθεντικοί. Υποκρινόμαστε συνεχώς. Λίγες στιγμές περνάμε με τον αληθινό εαυτό μας και ακόμη λιγότερες λανσάρουμε την προσωπικότητά μας χωρίς προσωπείο.
Η υποκρισία νοείται στις ακόλουθες γραμμές όχι μόνο με την έννοια της παράστασης μιας ψευδούς κατάστασης σαν αληθινής αλλά και υπό την οπτική «αποκρύπτω ότι σιχαίνομαι κάτι επειδή εξαναγκάζομαι να το κάνω». </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί υποκρινόμαστε; Για πολλούς λόγους. Φοβόμαστε την απόρριψη, τα μέσα δικτύωσης επηρεάζουν τον τρόπο που θέλουμε να μας βλέπουν οι άλλοι, η κρίση ταυτότητας γίνεται εντονότερη λόγω των συνθηκών ζωής (ανεργία, οικονομικά προβλήματα, επιφανειακές διαπροσωπικές σχέσεις), δεν ξέρουμε να λέμε όχι, δεν τηρούμε τις αρχές μας. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Μέγιστη εκδήλωση υποκρισίας είναι <b>ο τρόπος ζωής των γυναικών.</b> Στην προσπάθεια να μοιάζουν όλες αδύνατες, μοντέρνες, όμορφες και ό,τι άλλο φαντασιώνονται, οι γυναίκες είναι ικανές να βλάψουν τον οργανισμό τους και να προσποιούνται είκοσι τέσσερις ώρες ότι είναι όλα τα παραπάνω. Το κάνουν και αυτές που είναι όντως αδύνατες, μοντέρνες και όμορφες αλλά κι αυτές που μπορεί και να μην είναι. Ψεύτικα αξεσουάρ (βλεφαρίδες, εξτένσιον μαλλιών, ενισχυμένα εσώρουχα), φωτογραφίες στο ίνσταγκραμ που καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν, καθώς υπάρχουν εφαρμογές στα smartphones που εξαφανίζουν μέχρι και την κυτταρίτιδα και έχουν ανακαλυφθεί ακόμα και από την κουτσή Μαρία οι πόζες που παρουσιάζουν το σώμα «μαζεμένο» ή σμιλεμένο ενώ δεν είναι (!), γελοία απομίμηση του στυλ των celebrities. Kοιτούν από πάνω ως κάτω η μία την άλλη και την βαθμολογούν για την εμφάνισή της. Όσο για τις φιλίες τους, είναι θέμα χρόνου να τσακωθούν με την φίλη τους γιατί κάποια στιγμή βγαίνει στην επιφάνεια ο κομπλεξισμός και η ζήλια. Νομίζουν ότι όποιος τις κοιτάει θέλει και να κοιμηθεί μαζί τους, επιδεικνύουν τα σώματά τους σαν έργα τέχνης ακόμα κι αν δεν είναι και γενικώς <b>ζούνε κυρίως για το φαίνεσθαι και το θεαθήναι. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μερικά ισχύουν και για μας, αλλά διαφέρουμε στις φιλίες μας. Οι αντρικές φιλίες είναι συνήθως γερές και κρατάνε σχεδόν για πάντα, γιατί η αρρενωπότητα και η λεβεντιά μας δεν επιδέχονται ιδιαίτερη επεξεργασία και δίνουμε λιγότερη σημασία στο φαίνεσθαι γενικώς. Οι άντρες υποκρίνονται κυρίως για σοβαρότερα πράγματα, όπως ο χαρακτήρας τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Θρησκεία. Ρεσιτάλ υποκρισίας. </b>Οι άνθρωποι που δεν εφαρμόζουν ούτε μία λέξη από τον Λόγο του Θεού στη ζωή τους και από το πρωί ως το βράδυ συμπεριφέρονται σαν θηρία είναι οι ίδιοι που δηλώνουν Πίστη σε κάτι που δεν έψαξαν ποτέ και δεν εφαρμόζουν σε καμία πτυχή της ζωής τους, τρέχουν να προσκυνήσουν κάθε τόσο οποιοδήποτε προϊόν εξαπάτησης «βγάλει στην αγορά» μια Εκκλησία, τιμωρούν και ατιμάζουν οποιονδήποτε αμφισβητεί την Πίστη τους και συγχωρούν τις αμαρτίες τους επικαλούμενοι την ανηθικότητα του 21ου αιώνα. Όταν ακούσουν ότι έχει καταντήσει ψιλικατζίδικο ο Οίκος του Θεού με τόσα αντικείμενα που πωλεί καθώς και τα σκάνδαλα που εμπλέκονται ιερείς και θρησκευτικοί ηγέτες αλλά και την απροθυμία συνδρομής στα χρόνια της κρίσης, τότε λένε ότι άλλο ο Ιερέας κι άλλο ο Θεός ή ότι από κάπου πρέπει να βγάλει λεφτά κι η Ενορία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο απόλυτος φαρισαϊσμός είναι η κοινή γνώμη.</b> Η πιο περίφημη μπαρούφα των σύγχρονων κοινωνιών. Η εφεύρεση του ανόητου πολίτη που δεν βάζει το νου του σε λειτουργία ποτέ. Όλοι επικαλούνται την κοινή γνώμη για να αποδείξουν μια άστοχη τοποθέτησή τους, τάσσονται με την κοινή γνώμη για ζητήματα που δεν ξέρουν επειδή είναι η γνώμη της πλειοψηφίας, δεν τολμούν να εναντιωθούν στην κοινή γνώμη γιατί για να είναι κοινή θα είναι και η σωστή! Υποκρίνονται όλοι τους. Αυτό που αποκαλείται κοινώς αποδεκτή γνώμη δεν είναι παρά η γνώμη δύο ή τριών ατόμων. Αν γινόταν να παρακολουθήσουμε πώς σχηματίζεται η κοινή γνώμη, δεν θα αμφέβαλλε κανείς σας. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να σκεφτούν, αλλά όλοι θέλουν να έχουν άποψη δική τους, έστω κι αν την πήραν έτοιμη από άλλον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σπουδαία εκδήλωση της κοινωνικής υποκρισίας είναι <b>οι συγγενικές συναναστροφές.</b> Κανείς δεν θέλει να βλέπει κανέναν και παρ’ όλα αυτά στο όνομα ενός σαθρού οικογενειακού δεσμού συναντιούνται σε γιορτές για να γλωσσοφάει ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχει σόι στην Ελλάδα να μιλιέται όλο και να μην έχει γίνει μπάχαλο για κληρονομικά! Αδέρφια τσακωμένα για την μοιρασιά, ξαδέρφες που κράζουν η μία την άλλη επειδή είχαν διαφορετικές τύχες, κουμπάροι που κοιμούνται με τη νύφη, μυστικά που βγαίνουν στην επιφάνεια, υπεξαιρέσεις από λογαριασμούς μιας θείας μακαρίτισσας. Ωστόσο, στη δύσκολη στιγμή όλοι θα κλάψουν μαζί και μετά μετράνε πόσο στεναχωρήθηκε ο καθένας, θα κάνουν Πάσχα μαζί και μετά θα κουτσομπολέψουν για τα κιλά που πήρε η ξαδέλφη, θα χαρούν με το ποδαρικό που τους έκανε η συνυφάδα και μόλις φύγει θα λιβανίζουν να διώξουν το κακό το μάτι! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η τελειότερη μορφή υποκρισίας είναι <b>οι ελληνικοί γάμοι. </b>Πεντακόσιοι καλεσμένοι που σιχτιρίζουν, άλλοι γιατί χάνουν το ντέρμπι κι άλλοι γιατί ήθελαν να περάσουν το Σάββατο με shopping, την ώρα και τη στιγμή που διάλεξε το ζευγάρι να παντρευτεί. Σέρνονται βαριεστημένοι με ρούχα και παπούτσια άβολα σ’ ένα απομακρυσμένο κτήμα, όπου, μετά από τρεις ώρες αναμονής του ζευγαριού για φωτογράφιση, τρώνε σαν λυσσασμένοι ένα απαίσιο φαγητό για ν’ αλλάξει η τραγική γεύση της σαγκρία που είχαν πιει στην υποδοχή και μετά αράζουν στο τραπέζι κοιτάζοντας το ρολόι να σηκωθούν να φύγουν. Τριάντα άνθρωποι από τους πεντακόσιους χορεύουν και χαίρονται με την χαρά του ζευγαριού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ερωτικές σχέσεις.</b> Πάνω απ’ όλα η ελευθερία. Άνθρωποι ανίκανοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Όλοι τα εύκολα και τα γρήγορα. Όλοι θέλουν να έχουν σχέση και ταυτόχρονα να μην έχουν. Βασιλιάς ο εγωισμός και το πείσμα. Στην εποχή που με ένα κλικ μπορείς να κάνεις σεξ, αν μιλήσει κανείς για αγάπη κατευθείαν λογίζεται γραφικός. Κάθε μπετόβλακας, κακάσχημος και ερωτικά απαίδευτος την πέφτει σ’ όποια να’ ναι, παντρεμένη, ανύπαντρη, σεμνή, πρόστυχη, μικρή, μεγάλη. Οι άντρες εκφράζονται με πορνογραφικούς όρους για το σεξ και σέβονται την γυναίκα λιγότερο από το κατοικίδιό τους, ενώ οι γυναίκες άλλοτε φέρονται σαν βιζιτούδες κι άλλοτε συμπεριφέρονται σαν άντρες. Έχουν καταργηθεί όλα, έχει χαθεί το μέτρο, έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι και όλοι παπαγαλίζουν την καραμέλα της ελευθερίας και διάφορες άλλες λέξεις κενές νοήματος αλλά γεμάτες υποκρισία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-8FcLpIdxw74/Wc9zp6_NKzI/AAAAAAAAADE/uWnj8VI_HdQpzjtbWlGoh43R331c2SuDQCLcBGAs/s1600/1567.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="298" data-original-width="350" height="272" src="https://3.bp.blogspot.com/-8FcLpIdxw74/Wc9zp6_NKzI/AAAAAAAAADE/uWnj8VI_HdQpzjtbWlGoh43R331c2SuDQCLcBGAs/s320/1567.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κατάλογος, ξέρετε, μπορεί να συνεχιστεί.<b> Ποιό είναι το ζητούμενο, ωστόσο; </b>Φυσικά, η κατάσταση αυτή προκαλεί ανησυχία σε κάποιον που έχει το θάρρος να αναγνωρίσει και να παραδεχτεί τις παραπάνω συμπεριφορές σχετικά με την κοινωνία στην οποία θέλουμε να ζούμε. Είναι τόσο έντονο το πρόβλημα της υποκρισίας των ανθρώπων που ακόμα κι αυτό το ζητούμενο - <i><b>της κοινωνίας στην οποία θέλουμε να ζούμε</b></i> – είμαι σίγουρος ότι κάποιοι το θεωρούν εξ ορισμού γραφικό! Δηλαδή, η υποκρισία έχει περάσει τόσο έντονα στο κοινωνικό τους DNA, ώστε αδυνατούν να προβληματιστούν σοβαρά για τις συμπεριφορές αυτές. Όπως και να’ χει, η πραγματική ζωή επιβεβαιώνει κάθε γραμμή που διαβάσατε. Είτε αντέχετε να αναγνωρίσετε τους εαυτούς σας στις παραπάνω συμπεριφορές είτε όχι, ο προβληματισμός οφείλει να μας ανησυχήσει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η ζωή δικαιώνει την αλήθεια. Την αλήθεια του εαυτού μας, των επιλογών μας, των σκέψεών μας. </b>Ο φόβος, τα κόμπλεξ, οι κοινωνικές επιταγές, οι νόμοι της αγοράς εξαρτώνται ως προς την αντιμετώπισή τους από την επιλογή μας. Μόνο όφελος αποκομίζει κανείς όντας ο εαυτός του από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την ώρα που κοιμάται. Πρέπει να το τολμάμε. Να μην μας επηρεάζουν τα στερεότυπα ούτε τα κοινώς αποδεκτά συστήματα συμπεριφοράς. Όλα αυτά που μας κάνουν να υποκρινόμαστε είναι οι συνθήκες ζωής που η ίδια η κοινωνία επιβάλλει. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το τίμημα από την αληθινή παρουσίαση του εαυτού μας στους άλλους είναι κάτι που πρέπει να πληρώσουμε, όταν είμαστε αυθεντικοί,</b> αλλά αν το δοκιμάζαμε<b>,</b> θα θέταμε σε κίνηση τον πραγματικό μηχανισμό κοινωνικής αποδοχής ή απόρριψης και συνεπώς θα αποκτούσαμε κίνητρο για την αυτοβελτίωση, την αυτομόρφωσή μας. Αντιλαμβάνεστε τη συμβολή μας, σε αυτή την περίπτωση, στο κοινό καλό, στην πρόοδο; Δεν είναι αυτό το ζητούμενο; Στην κρίση που βιώνουμε δεν είναι ζητούμενο να εγκαταλείψουμε την υποκρισία και να αλλάξουμε τις νοοτροπίες που μας χρεοκόπησαν; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υ.Γ.</b> <i>Η χρεοκοπία είναι και κοινωνική. Η σύνδεση των ζητημάτων της κοινωνικής υποκρισίας με την κρίση θα αναλυθεί σε επόμενο άρθρο. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/_-rJ5Bo236U/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/_-rJ5Bo236U?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-68240434771034604452017-08-31T04:22:00.000-07:002017-08-31T04:22:13.785-07:00Χτυπά η φύση την καμπάνα για τον Τραμπ; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-auITLMTwekk/Wafsoued2ZI/AAAAAAAAACY/SbsGqwX8epI05zGaM2EDpn9mb2E2m96SgCLcBGAs/s1600/ntonalnt-trab-den-pistevi-stin-klimatiki-allagi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="500" height="255" src="https://2.bp.blogspot.com/-auITLMTwekk/Wafsoued2ZI/AAAAAAAAACY/SbsGqwX8epI05zGaM2EDpn9mb2E2m96SgCLcBGAs/s320/ntonalnt-trab-den-pistevi-stin-klimatiki-allagi.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο Ντόναλντ δεν αστειευόταν με όλα. Κάποιες υπερβολές ή μεγαλοστομίες του ή εθνολαϊκίστικες κορώνες φαίνεται πως τις εννοούσε. Από την ανάληψη των καθηκόντων του, επέδειξε επιθετικές τάσεις σε βάρος μιας σειράς δραστηριοτήτων και πρωτοβουλιών που στοχεύουν στον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής. Πριν τρεις μήνες, ανακοίνωσε την απόσυρση από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή (δέσμευση των ΗΠΑ για μείωση των εκπομπών έως το 2025).</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρά την διεθνή κατακραυγή, ο Τραμπ δεν συγκινείται ιδιαίτερα από τα 650 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα που αναμένεται να κοστίσουν στην ανθρωπότητα οι αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές του. Γι' αυτό, τον Αύγουστο προέβη στη μείωση των περιβαλλοντικών κανονισμών για τα κυβερνητικά κατασκευαστικά προγράμματα σε περιοχές ευάλωτες στις πλημμύρες στο πλαίσιο υλοποίησης της πρότασής του για επισκευή των παλαιών υποδομών. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Τί γίνεται όμως κάθε φορά που επιδεικνύουμε αλαζονεία και ασέβεια σε βάρος της φύσης; Η ίδια η φύση και η ζωή φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν συνέπειες και κίνδυνοι από μια παράλογη φαντασίωση της ανθρώπινης παντοδυναμίας ή από μια συνειδητή αγνόηση της συμπαντικής τάξης. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον απόηχο, λοιπόν, των αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών Τραμπ, στα μέσα του περασμένου Ιουλίου μια ομάδα Βρετανών Επιστημόνων, που παρακολουθεί από το 1995 την Δυτική Ανταρκτική, είδε να πραγματοποιείται η αποκόλληση ενός τεράστιου παγόβουνου στην συγκεκριμένη περιοχή, όγκου άνω του ενός τρισεκατομμυρίου τόνων. Φυσικά, ακολούθησε παγκόσμιος θόρυβος σχετικά με την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην αποκόλληση του παγόβουνου, χωρίς βέβαια να μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι η αυξανόμενη θερμοκρασία του αέρα και των υδάτων συνδέονται με την ρωγμή. Πάντως, οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι είναι θέμα χρόνου να αποκολληθεί ολόκληρη η περιοχή στην οποία βρισκόταν το παγόβουνο και να σημειωθεί σημαντική αύξηση της στάθμης της θάλασσας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ίδια κλιματική αλλαγή είναι, πιθανόν, υπεύθυνη και για την τροπική καταιγίδα Χάρβεϊ που σάρωσε ήδη το Τέξας, καθώς συνδυάζεται με την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και κατ' επέκταση την ποσότητα υγρασίας στην ατμόσφαιρα, σύμφωνα και με την μετεωρολογική υπηρεσία του ΟΗΕ. Οι ειδικοί τόνισαν από την πρώτη μέρα πως σε περιπτώσεις Χάρβεϊ η κλιματική αλλαγή "εμφανίζεται" με μεγαλύτερες ποσότητες βροχής από τις συνηθισμένες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-tz3TctFWM04/Wafw6m4JlhI/AAAAAAAAACk/Y-i8BPUxupMiJDtJWcY-Zi_dUgT9KF1wACLcBGAs/s1600/hgkujh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://3.bp.blogspot.com/-tz3TctFWM04/Wafw6m4JlhI/AAAAAAAAACk/Y-i8BPUxupMiJDtJWcY-Zi_dUgT9KF1wACLcBGAs/s320/hgkujh.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Προφανώς, δεν υπάρχει λογική απάντηση στον αν η φύση χτυπάει την καμπάνα για τον Ντόναλντ! Το σίγουρο είναι πως, όταν γυρίζεις μια δεκαπενταετία πίσω τις ΗΠΑ σε θέματα περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής, κάθε φορά που συμβαίνει ένα εξαιρετικό καιρικό φαινόμενο ή μια απρόσμενη μεταβολή στην περιβαλλοντική τάξη, ο Ντόναλντ θα γίνεται στόχος παγκόσμιας καταδίκης και διεθνούς έκθεσης. Το τελευταίο που δείχνει να ενδιαφέρει τον Αμερικανό Πρόεδρο, ωστόσο, είναι η κριτική για την περιβαλλοντική του συνείδηση και τις σχετικές αποφάσεις του.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η απάντηση στον Ντόναλντ έρχεται από μια ομάδα ακτιβιστών υπέρ του περιβάλλοντος που θα υλοποιήσουν μια διεθνή εκστρατεία δενδροφύτευσης ξεκινώντας μπροστά από τον Λευκό Οίκο στις 24 Δεκεμβρίου 2017. Το "Δάσος του Τραμπ", όπως θα λέγεται η εκστρατεία, φιλοδοξεί να γεμίσει όλες τις χώρες του κόσμου με 10 δισεκατομμύρια δένδρα και φυτά. Όπως λένε οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας, "ο αριθμός είναι μεγάλος αλλά τόσα περίπου θα χρειαστούν για να αντισθμιστεί η άγνοια του Τραμπ και να νικήσουμε στον πόλεμο που έχει κηρύξει ο νέος πρόεδρος κατά του υγιούς κλίματος στη Γη". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Ντιν νταν, Ντιν νταν, Ντιν νταν... Ντόναλντ; </i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-64916043689953369162017-08-29T08:21:00.000-07:002017-08-29T08:21:18.783-07:00Το Grexit πήγε θάλασσα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Wb52_e-a-BI/WaV-_oQ-C9I/AAAAAAAAACI/sqvBtyst7D8RSXv6PXvRwHFTZK0wiMf4gCLcBGAs/s1600/%25CF%258456.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="585" data-original-width="800" height="234" src="https://3.bp.blogspot.com/-Wb52_e-a-BI/WaV-_oQ-C9I/AAAAAAAAACI/sqvBtyst7D8RSXv6PXvRwHFTZK0wiMf4gCLcBGAs/s320/%25CF%258456.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Είσαι νέος άνθρωπος, έχεις δουλειά, έχεις ψηφίσει μία φορά Αλέξη Τσίπρα και είπες και όχι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Έκτοτε, βιώνεις την πραγματικότητα του Σύριζα με τις γνωστές κυβιστήσεις και την επικοινωνιακή αγιοποίηση κάθε μνημονιακής συμμόρφωσης. Το γνωστό πολιτικό αφήγημα περί "διαφορετικότητας" στην εφαρμογή των μνημονίων με το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς είναι καθεστώς. Τί επεφύλασσε, ωστόσο, το φετινό καλοκαίρι σε αυτόν τον κλασσικό τύπο; </b><br />
<br />
Είναι δυνατόν να συζητάει Έλληνας, στην Ελλάδα του 2017, σε ξαπλώστρα για την δραχμή; Κι όμως, το Grexit πήγε θάλασσα. Ούτε μία ούτε δύο αλλά τρεις παρέες νεοελλήνων συνάντησα σε διαφορετικούς τόπους, οι οποίες συζήτησαν για τουλάχιστον πέντε λεπτά το ζήτημα του Grexit και της δραχμής, ενώ άραζαν σε ξύλινες ξαπλώστρες (τις καλές με τα λευκά χοντρά στρώματα). Από τα συμφραζόμενα συμπέρανα ότι πρόκειται για ανθρώπους με δουλειά και οικογένεια που απλώς τα φέρνουν βόλτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Μελετώντας τις συνέπειες ενός Grexit,</b> η πικρή αλήθεια είναι ότι παραμένοντας στην Ευρωζώνη υφίστασαι εξίσου βαρύ κόστος με την έξοδο. Βέβαια, οι φιλελέδες μάς λένε ότι τα μνημόνια θα μας φανούν παιδική χαρά, αν επιστρέφαμε στη δραχμή. Όπως και να' χει, αν βάλεις στην άκρη το νομισματικό φονταμενταλισμό των συστημικών οργάνων της ΕΕ, την τρομολαγνεία των φιλελεύθερων και συντηρητικών παπαγάλων και την απουσία σοβαρής δημόσιας ρητορικής για την δραχμή, μπορεί να καταλήξεις ότι προτιμάς να ταλαιπωρείσαι με εθνικό νόμισμα. Είναι μια ανώριμη και αφελής τοποθέτηση ενός αστοιχείωτου πολίτη που δεν φαντάζεται τι λέει ή μήπως φαίνεται μοναδική και απαραίτητη λύση για την πολυπόθητη παραγωγική ανασυγκρότηση; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει έξοδος από τη λιτότητα εντός του ευρώ, το γνωρίζει κι ο Στέφανος Beachοbarόπουλος! Επίσης, η πτώχευση ήταν η πιο σοβαρή προοπτική για την έξοδο από την κρίση, όπως πανθομολογείτο από αρκετούς οικονομολόγους από το μακρινό 2010, ενώ η προσφορά νέων δανείων σε ένα υπερχρεωμένο κράτος ήταν αν μη τι άλλο ανώφελη ή πιθανότερα στημένη. Αυτά τα ξέρουμε. <b>Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αν κάποτε δρομολογηθεί είτε ως επιβληθείσα από τους έξω είτε ως πολιτική κίνηση μιας ελληνικής κυβέρνησης, προφανώς δεν θα είναι μια διαδικασία σύντομη, εύκολη και ανώδυνη.</b> Θα είναι μια βασανιστική κατάσταση για όλους (κράτος, τράπεζες, πολίτες), με αναστατώσεις, προβλήματα, πρωτόγνωρες καταστάσεις για τους νεοέλληνες και δεν θα κρατήσει λιγότερο από μια δεκαετία στο ευτυχέστερο σενάριο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ερευνώντας και συλλέγοντας οικονομικά στοιχεία από το τεύχος 63 του περιοδικού Unfollow και την σχετική αρθρογραφία των συντακτών του, η έξοδος από την Ευρωζώνη μπορεί να περιγραφεί ως εξής. <i><b><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">«</span></b>Άμεσο πάγωμα εισροών προς την Ελλάδα από το ΕΣΠΑ, περιορισμοί στις συναλλαγές, περιορισμοί στα καύσιμα, ελλείψεις σε προϊόντα, υποτίμηση της αξίας της νέας δραχμής από τις αγορές σε μεγάλο ποσοστό, ακριβότερες τιμές προϊόντων. Για την κοινωνία τα πράγματα θα είναι δύσκολα αρκετό καιρό, καθώς τα αεροπορικά ταξίδια θα ακριβύνουν και άδεια ράφια, αδυναμία αποστολής χρημάτων στο εξωτερικό σε παιδιά που σπουδάζουν, δυσκολία επιχειρήσεων να εισάγουν πρώτες ύλες, πληρωμές μόνο σε ηλεκτρονική μορφή, περικοπή ορισμένων μετακινήσεων με Ι.Χ., ακριβότερα αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα, εξαρτήματα υπολογιστών λόγω περιορισμών στο ταξιδιωτικό συνάλλαγμα, μείωση της αξίας των καταθέσεων των πολιτών θα συνθέτουν τη νέα πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Επιπλέον η διαδικασία αυτή συνεπάγεται νέα capital controls, δημόσιο και εθνικό έλεγχο της Τραπέζης της Ελλάδος, παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους και σίγουρα θα έχει και μερικά θετικά στοιχεία. Η δυνατότητα υποτίμησης θα ενισχύσει την εγχώρια παραγωγή και τις εξαγωγές, τον τουρισμό και την αγροτική παραγωγή και η χώρα θα επιστρέψει αναγκαστικά σε βασικές βιομηχανίες για την παραγωγή προϊόντων αναγκαίων για την καθημερινότητα των πολιτών. Αυτά σημαίνουν ότι θα υπάρξει εθνικός έλεγχος της οικονομικής πολιτικής και η κυβέρνηση θα μπορεί να σχεδιάσει μόνη της την ανάκαμψη της χώρας<b><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">»</span></b></i><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--> (Unfollow, τεύχος 63).<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/eZUA_BkeFvc/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/eZUA_BkeFvc?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Οι άνθρωποι, λοιπόν, μιλούν στην ξαπλώστρα τους για όλα αυτά.</b> Ανασφάλεια, αβεβαιότητα, άγχος εύκολα υποθέτει κανείς ότι κατακλύζουν την ελληνική κοινωνία για πράγματα που κάποτε δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν. Τώρα τα συζητάει και μάλιστα μέσα "στα μπάνια του λαού". Μαζί με την στάση του Αντεντοκούνμπο απέναντι στην Εθνική Μπάσκετ, τις διακοπές του Ντάνου, τον Βαρουφάκη και την Καϊλή, ο νεοέλληνας συζητάει για τις συνέπειες ενός Grexit. Κι όλα με την ίδια περισυλλογή. Σα να έχουν την ίδια βαρύτητα για την ζωή του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σοβαρά, θα αντέχαμε εκτός Ευρωζώνης και μια διαδικασία επιστροφής σε εθνικό νόμισμα; Κανείς δεν ξέρει. <b>Η ελληνική κοινωνία έχει αντέξει πολλά τα μνημονιακά χρόνια και ίσως είναι ωριμότερη να ακούσει εναλλακτικές λύσεις για την έξοδο από την κρίση.</b> Αλλά ακόμα βρισκόμαστε σε εμβρυακό στάδιο, αφού φαίνεται ότι όποιοι πολίτες απαντούν θετικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο περισσότερο από απελπισία βλέπουν τη δραχμή ως απόδραση από μια συνθήκη που τους έχει εξουθενώσει και δεν βγάζει πουθενά. Πάντως, ο δημόσιος διάλογος δεν θα αργήσει να γίνει επίσημος αναφορικά με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, καθώς τα κόμματα και οι φωνές που θέτουν ανοιχτά το ζήτημα οργανώνονται και εκπονούν σχέδια εξόδου από την ευρωζώνη, προκειμένου να παρουσιάσουν, επιτέλους, κάτι απτό στους πολίτες γι' αυτό το ζήτημα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ή ακόμη και η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούν στις παρούσες συνθήκες (άνοδος ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, ενίσχυση ευρωπαϊκής ακροδεξιάς κλπ) να ιδωθούν ως απόλυτη καταστροφή. <b>Αφελής είναι, τελικά, όποιος μετά από εφτά χρόνια λιτότητας και μνημονίων τρομάζει στην ιδέα της δραχμής. </b>Το μόνο σίγουρο είναι, προς το παρόν, ότι δεν είναι οι ξαπλώστρες ο κατάλληλος τόπος για να συζητείται το Grexit. Αλλά στην χώρα αυτή, τα θέματα ταμπού αντιμετωπίζονται με χλεύη και όσοι τα συζητάνε ως γραφικοί ή άσχετοι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πάντως, δεν ανησυχώ. Αφού το Grexit πήγε θάλασσα φέτος, του χρόνου μπορεί να πάει στη Βουλή...</b></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Φοίβος Γ. Ξενάκης</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-22593030755261887272017-08-04T04:12:00.000-07:002017-08-31T01:47:05.103-07:00Ο Νεϊμάρ, το Ποδόσφαιρο και η μόνη προοπτική για την Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-0FQ2KGmrNwI/WYRUl5vBKLI/AAAAAAAAAB0/45UHTjVrFQoSXptt1UB2i7AJXuuw2fXmgCLcBGAs/s1600/Neymar-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="620" height="201" src="https://4.bp.blogspot.com/-0FQ2KGmrNwI/WYRUl5vBKLI/AAAAAAAAAB0/45UHTjVrFQoSXptt1UB2i7AJXuuw2fXmgCLcBGAs/s320/Neymar-1.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Χωρίς πρόθεση ειρωνείας αλλά με διαπιστωτικό ύφος ξεκαθαρίζω ότι η κομμουνιστική προσέγγιση του ποδοσφαίρου με αναλύσεις "τόσα εκατομμύρια επειδή κλωτσάνε μια μπάλα, ενώ θα μπορούσαν να σωθούν χιλιάδες νοικοκυριά", δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει αλλάξει εδώ και δεκαετίες και τα ποσά που παίζουν στην αγορά είναι αυτά που ακούμε και ταραζόμεθα. </b><br />
<br />
Η μεταγραφή του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν κόστισε 222 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία πληρώθηκαν "ντούκου" με επιταγή ημέρας, διότι πρόκειται για πληρωμή ρήτρας.<b> </b>Υπενθυμίζω συνοπτικά ότι τα προηγούμενα χρόνια η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξόδεψε 104 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τον Πολ Πογκμπά, η Ρεάλ Μαδρίτης 92,5 εκατομμύρια για τον Γκάρεθ Μπέιλ και παλιότερα 89 εκατομμύρια για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Με μια γρήγορη αναδρομή μαθαίνεις ότι η Μπαρτσελόνα κάποτε με 14,5 εκατομμύρια πήρε τον Ρονάλντο - τον φαινόμενο - ενώ η Νιούκαστλ με μεταγραφή-ρεκόρ για τους Άγγλους αγόρασε 16,7 εκατομμύρια ευρώ τον Άλαν Σίρερ και αργότερα η Ίντερ 35,7 εκατομμύρια εν έτει 1999 τον Κριστιάν Βιέρι. Το 2001 τα 52 εκατομμύρια που κόστισε η μετακίνηση του Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης θεωρείτο αστρονομικό ποσό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σήμερα με αυτά τα ποσά παίρνεις παίκτη για τον πάγκο ή την εξέδρα. </b>Το θέμα είναι ότι τα ποσά αυτά δεν αποτυπώνονται πάντα σε θέαμα και ουσία στο χορτάρι (αναρίθμητα παραδείγματα), όπως περιμένουν οι φίλαθλοι των ομάδων που τα σκάνε, αλλά είναι συμπτώματα της αλλαγής που έχει συντελεστεί στο άθλημα. Τις περισσότερες φορές, οι ομάδες δεν βγαίνουν χαμένες ούτε μπαίνουν μέσα από τέτοιες μεταγραφές. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι όλες οι μεγάλες ομάδες λειτουργούν εδώ και χρόνια κυρίως σαν επιχειρήσεις και δεν θα έκαναν τέτοια ανοίγματα αν δεν ήταν προς το συμφέρον τους και από εταιρική και από ποδοσφαιρική σκοπιά. Πουλάνε δυο τρεις αναπληρωματικούς τους και το μισό ποσό γυρίζει εύκολα στο ταμείο. Με την εμπορικότητα που συνοδεύει τους παίκτες που κοστίζουν τόσα εκατομμύρια και πάλι εύκολα επιστρέφει το υπόλοιπο ποσό από αυτό που δαπανήθηκε στο ταμείο. <b>Ούτε γάτα ούτε ζημιά για το μαγαζί</b> και παράλληλα οι φίλαθλοι να παραληρούν με τη μεταγραφή-ρεκόρ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Για τη μεταγραφή του Νεϊμάρ, ο Μπουφόν είπε:</b> "<i>Δεν μπορώ να καταλάβω πλέον πως κοστολογείται ένας ποδοσφαιριστής
από τον σύλλογό του... Όλα βρίσκονται στα χέρια των οικονομικά δυνατών.
Σήμερα είναι 10 εκατ.ευρώ, αύριο είναι 100 εκατ.ευρώ", </i>ενώ τόνισε πως πρόκειται για "<i>μπαλόνι που όλο φουσκώνει και όλο φουσκώνει και στο τέλος σκάει...". </i><b>Στο ίδιο μοτίβο ο προπονητής της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ, είπε:</b> «<i>νόμιζα ότι το δίκαιο παιχνίδι παίζεται έτσι ώστε τέτοιες καταστάσεις να
μην μπορούν να συμβούν. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια πρόταση.
Δεν το καταλαβαίνω, δεν ξέρω πώς συμβαίνει</i>».<b> Στον αντίποδα, ο Μουρίνιο δήλωσε:</b> «<i>Ακριβοί είναι αυτοί που φτάνουν σε ένα ορισμένο επίπεδο χωρίς κάποια
ποιότητα ... Για 200 εκατ. λίρες, δεν νομίζω ότι ο Νεϊμάρ είναι
ακριβός. Νομίζω ότι είναι ακριβό το γεγονός ότι τώρα έχεις περισσότερους
παίκτες στις 100 εκατομμύρια λίρες, περισσότερους παίκτες στα 80
εκατομμύρια και περισσότερους παίκτες στα 60 εκατομμύρια και νομίζω ότι
αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Νεϊμάρ είναι ένας από τους καλύτερους
παίκτες στον κόσμο, εμπορικά είναι πολύ ισχυρός και σίγουρα το σκέφτηκε
αυτό η Παρί Σ.Ζ. Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Νεϊμάρ, νομίζω ότι το
πρόβλημα είναι οι συνέπειες του Νεϊμάρ</i>». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο ίδιος ο παίκτης, ο Νεϊμάρ,</b> ευχαρίστησε δημοσίως την Μπαρτσελόνα δείχνοντας σεβασμό στο αντίο του προς τον κόσμο της Καταλωνίας κάνοντας λόγο για "ξεχωριστό έθνος στην Ισπανία" και τίμησε τους συμπαίκτες του, ιδίως τον Μέσι και τον Σουάρες με τους οποίους κατέκτησε τα πάντα, ενώ μίλησε για την ανάγκη νέων προκλήσεων στην καριέρα του και για επιλογή που έκανε με ωριμότητα. Πάντως, ό,τι κι αν έκανε δεν θα γλίτωνε από τα σχόλια που τον θέλουν να ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά και γι΄αυτό δεν άξιζε να παίξει για την ομάδα που είναι "mes que un club" ή να μην θέλει πια να είναι στη σκιά του Μέσι και αρκετά πιο καυστικά, καθώς δεν έλειψαν και φαινόμενα φωτιάς στις φανέλες του παίκτη. <b> Ο Νασέρ Αλ Κελαΐφι,</b> <b>ιδιοκτήτης της Παρί Σεν Ζερμέν, είπε: </b><i>"Με τον Νεϊμάρ θα καταφέρουμε να φτάσουμε στην εκπλήρωση των μεγάλων μας ονείρων". </i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-pBa-5AGnHog/WYRVWCbK3PI/AAAAAAAAAB4/n8o3JzATvysgUs-d8i1InXWHQT8mK2kigCLcBGAs/s1600/1-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="266" data-original-width="500" height="170" src="https://2.bp.blogspot.com/-pBa-5AGnHog/WYRVWCbK3PI/AAAAAAAAAB4/n8o3JzATvysgUs-d8i1InXWHQT8mK2kigCLcBGAs/s320/1-2.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πιο ουσιώδες της υπόθεσης είναι ότι, όσο αλλάζει διαρκώς το ποδόσφαιρο και εξελίσσεται, οι ομάδες με τα μεγαλύτερα μπάτζετ θα καθορίζουν και τους νόμους της αγοράς και τα ποσά που θα παίζουν. <b>Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει βαλτώσει. Καμία ομάδα δεν μπορεί να πάρει πια τον παίκτη που θέλει, αν δεν ξοδέψει το μπάτζετ πέντε ομάδων μαζί. </b>Έχει αγριέψει η αγορά, οι ομάδες με κανονικά έσοδα καταδικάζονται σε μέτριες λύσεις και σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα, τελικά χαμένος μοιάζει να βγαίνει μόνο ο φίλαθλος και το ποδόσφαιρο. Όσοι ασχολούνται και με το backstage του αθλήματος ξέρουν πως με τη μεταγραφή αυτή η Παρί μέσα στην επόμενη τετραετία θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Χάνονται σιγά σιγά όσα μάς κάνουν να αγαπάμε το ποδόσφαιρο.</b> Αυτό που συναρπάζει, η πεμπτουσία, όλη η ομορφιά του ποδοσφαίρου έχει να κάνει με όσα περιλαμβάνει ένα παιχνίδι: μάχες σώμα με σώμα, ιδρώτας, σκληρή προπόνηση, τακτική, φάσεις, ρυθμός, κόσμος... <b>Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, δεν αργεί η μέρα που το ποδόσφαιρο θα έχει απολέσει οριστικά τη γοητεία του, που δεν είναι άλλη από το να κερδίζει ο Δαβίδ τον Γολιάθ. </b>Τα χρήματα θα είναι αυτά που θα καθορίζουν τα πάντα, ο ανταγωνισμός θα γίνει προνόμιο των ισχυρών και τα ποδοσφαιρικά θαύματα θα εκλείψουν. Θα γίνουν όλα τόσο προβλέψιμα. <br />
<br />
Μπροστά σε αυτό το τοπίο, οι ελληνικές ομάδες και το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως είναι, προκαλούν γέλιο και μόνο στην απόπειρα να τα συνδέσεις με όσα συμβαίνουν ταυτόχρονα στον υπόλοιπο ποδοσφαιρικό κόσμο. Ίσως, να υπάρχει ελπίδα σε πολλά χρόνια από τώρα να μιλάει κανείς και για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο με όρους σύγκρισης και να μπορέσουν ελληνικές ομάδες να ακολουθήσουν τα ποσά που παίζουν στην αγορά, αν γίνει στην χώρα μας κάτι αυτονόητο. <b>Να ασχοληθούν σοβαρά οι Σύλλογοι με τις Ακαδημίες και να βγάλουν παίκτες από αυτές. Τόσο κλισέ, αλλά μοναδική επιλογή.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: right;">
<b>Γεώργιος - Φοίβος Ξενάκης</b></div>
</div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-19122248718156639602017-07-19T06:33:00.000-07:002017-07-19T06:33:10.400-07:00Θανάσης Λουβερδής: «Ως του Μυαλού την Ξαστεριά»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; height: 356px; margin-right: 1em; text-align: left; width: 332px;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-0t0rRam40FM/WW8uNx42omI/AAAAAAAAABg/adgT_aom5jUcHZPpcYtfw77yDRvUkHADQCLcBGAs/s1600/%25CE%2595%25CE%259E%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%259F_%25CE%2598%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%25A3_%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="576" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-0t0rRam40FM/WW8uNx42omI/AAAAAAAAABg/adgT_aom5jUcHZPpcYtfw77yDRvUkHADQCLcBGAs/s320/%25CE%2595%25CE%259E%25CE%25A9%25CE%25A6%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259B%25CE%259F_%25CE%2598%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%25A3_%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>ΣΚΟΡΠΙΣΕ Η ΠΑΝΔΩΡΑ ΣΥΜΦΟΡΑ</b><b> </b><br />
<b>ΟΜΩΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ</b></td></tr>
</tbody></table>
<b>Ο Φουριόζος εγκαινιάζει την ενότητα του Πολιτισμού έχοντας την χαρά να φιλοξενεί έναν νέο καλλιτέχνη, ο οποίος στα είκοσι έξι του χρόνια ήδη απολαμβάνει τους καρπούς της επίμονης ενασχόλησης με την τέχνη που αγαπάει, τη λατρεία του κοινού, το ταξίδι της δημιουργίας.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Ο Θανάσης Λουβερδής είναι τραγουδοποιός και ερμηνευτής. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Ιουνίου 1991, μεγάλωσε στην Πετρούπολη και οι συμμετοχές του σε διάφορα Φεστιβάλ της Αθήνας είναι πολυάριθμες. Τον περασμένο Δεκέμβριο κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό δίσκο με τίτλο «Ως Του Μυαλού Την Ξαστεριά», που αριθμεί δέκα τραγούδια σε μουσική και στίχους του ιδίου. </b></div>
<a name='more'></a><br />
<b>Τί σημαίνει για σένα ότι ο δίσκος σου κυκλοφορεί «ανεξάρτητα» και πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; </b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περισσότερη ελευθερία ευτυχώς αλλά και περισσότερα έξοδα δυστυχώς… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Λίγα λόγια για το περιεχόμενο του πρώτου σου άλμπουμ και όσους συνετέλεσαν στο εγχείρημα αυτό. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το άλμπουμ αυτό αποτελείται από δέκα προσωπικές μου δημιουργίες όσον αφορά στον στίχο και στη μουσική. Κάποιες από αυτές έχουν πιο έντονο το στοιχείο της παράδοσης, ενορχηστρωμένες άλλοτε με ακουστικά και παραδοσιακά όργανα και άλλοτε με ένα πάντρεμα αυτών με ηλεκτρικό ήχο. Άλλες χαρακτηρίζονται από έναν πιο σύγχρονο και πειραματικό ήχο, που πότε γίνεται χαλί για ατμοσφαιρικές μπαλάντες και πότε για πιο ροκ και ρυθμικά τραγούδια.
Βέβαια, στο να πάρει σάρκα και οστά αυτό το έργο συνέβαλαν πολλοί αγκαλιάζοντάς το από την πρώτη στιγμή. Την ενορχήστρωση επιμελήθηκαν οι Γιάννης Ζαχαριουδάκης (ηλεκτρική – ακουστική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, κρητικό λαούτο) και Δήμος Μάρκος
(Programming synthesizer), ενώ ο δεύτερος είναι υπεύθυνος και για την παραγωγή του δίσκου στο Block 25 Studios. Τύμπανα έπαιξε ο Σπύρος Καλαϊτζόγλου, στο βιολί ήταν η Πολυξένη Μιγκούλη, στα φωνητικά η Εβίτα Μπενετάτου και στο φλάουτο ο Βασίλης Μπέτζελος. Τo artwork ανέλαβε ο Κυριάκος Στεφανίδης πάνω σε σκίτσο της Ιωάννας Αναγνωστοπούλου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιός ή τί σε εμπνέει, σε επηρέασε και σε επηρεάζει και πώς προέκυψε η μουσική ως τρόπος έκφρασης στη ζωή σου; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ίδια η ζωή είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης μέσω εμπειριών, προβληματισμών, συναισθημάτων. Τώρα σχετικά με τις καλλιτεχνικές επιρροές είναι πολυάριθμες. Ως έφηβος υπήρξα λάτρης του Ροκ, κυρίως του ελληνόφωνου. Αγάπησα, επίσης, τα τραγούδια της μεταπολιτευτικής εποχής του τόπου μας και το λαϊκό τραγούδι. Δεν κράτησα ποτέ στεγανά μεταξύ των ειδών της μουσικής. Λατρεύω τα παραδοσιακά τραγούδια, το ρεμπέτικο, το hip hop. Γύρω στα δεκατέσσερα, αν θυμάμαι καλά, πήρα την πρώτη μου κιθάρα και άρχισα κάποια μαθήματα επιθυμώντας να μάθω να παίζω τραγούδια που αγαπούσα και αγαπάω. Τώρα, το πώς πέρασε μέσα μου το «μικρόβιο» της δημιουργίας και η ανάγκη για έκφραση μέσω αυτής της μορφής τέχνης δεν κατάφερα να το αναλύσω ποτέ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Δύο στιγμές που ξεχωρίζεις στην έως τώρα πορεία σου. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η συμμετοχή μου στο opening της συναυλίας του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (Σεπτέμβριος 2011 στο θέατρο Πέτρας), του οποίου υπήρξα φανατικός θαυμαστής σαν έφηβος.
Η ζωντανή παρουσίαση του δίσκου μου (Απρίλιος 2017 στο ΙΛΙΟΝ PLUS) και η αγάπη που εισέπραξα από το κοινό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της»; Η μουσική, αντίστροφα, έχει κάνει όσα περιμένει ο κόσμος σε καιρούς κρίσης; Ποιος είναι τελικά ο εχθρός του νέου δημιουργού – καλλιτέχνη στην υπάρχουσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η αλήθεια είναι πως δυσκολευόμαστε πλέον να ονειρευτούμε. Μακάρι μέσα από το σκοτάδι της εποχής αυτής να γεννηθεί κάτι νέο και πιο ουσιαστικό. Να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας και τις σχέσεις μας. Οι τέχνες απ’ την πλευρά τους έπαιζαν, παίζουν και θα παίζουν σημαντικό ρόλο στην πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου. Η αληθινή τέχνη οφείλει να μη σωπαίνει, οφείλει να οξύνεται, να κρίνει, να ενώνει, πολλές φορές και να στρατεύεται στο πλευρό των καταπιεσμένων. Το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών που κρατούν τα πόστα στα "πολιτιστικά" δρώμενα του τόπου μας, για ευνόητους λόγους, δεν την προβάλλουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τολμώ να χαρακτηρίσω τα τραγούδια σου «ποιήματα». Γεμάτα λογοτεχνικά σχήματα, μεταφορικό λόγο, μυθολογικά στοιχεία και στίχους που αγγίζουν ταυτόχρονα νου και ψυχή, μελοποιημένα με τρόπο που αναδεικνύει αυτό ακριβώς που θες να μοιραστείς με κάθε ξεχωριστό τραγούδι. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σ’ ευχαριστώ!
Με γοήτευε πάντα το γεγονός ότι μέσω ενός τετράστιχου μπορείς να πλάσεις τόσες εικόνες. Η ελληνική γλώσσα είναι αστείρευτη, μπορείς να περιγράψεις μια κατάσταση με ποικίλους τρόπους, άλλοτε πιο άμεσα, άλλοτε πιο έμμεσα, αναλόγως την στιγμή και την διάθεση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η νοοτροπία της εύπεπτης και επιφανειακής διασκέδασης της πλειοψηφίας των νέων ανθρώπων σε απογοητεύει, σε διεγείρει καλλιτεχνικά ή σε θυμώνει; Μιλάω για «την κλίκα των γαμάτων»…</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα έλεγα ότι με διεγείρει καλλιτεχνικά και μου δίνει τροφή για σκέψη και για δημιουργία. Σου δίνουν ένα Σάββατο να βγεις, να ξεσκάσεις, να μη σκέφτεσαι και να μην προβληματίζεσαι. Βέβαια, δεν θέλω να παριστάνω κάποιον υπέρμαχο της κουλτούρας. Σε όλους τους μουσικούς χώρους μπορείς να βρεις ομορφιές. Δεν με απασχολεί αν το τραγούδι θεωρείται ελαφρύ, έντεχνο ή οτιδήποτε άλλο, απ’ την στιγμή που η αλήθεια του δημιουργού φτάνει σε εμένα. Απ’ την άλλη, βαριέμαι υπερβολικά όταν ακούω γλυκανάλατα τραγουδάκια, τα οποία επιτηδευμένα ακολουθούν μια πεπατημένη με μόνο στόχο το κέρδος και την εφήμερη επιτυχία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το ταξίδι της δημιουργίας, η επιτυχία, η αναγνώριση, η εσωτερική πρόκληση, τα λεφτά, η αποδοχή. Τί είναι σημαντικό και τι περιττό; Υπάρχει ιεραρχία; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρώτο και σημαντικότερο όλων είναι να αποτυπώνεις την ψυχή σου και την αλήθεια σου πάνω στο χαρτί. Είναι πολύ όμορφο το να μπορείς να την μοιραστείς με φίλους, γνωστούς, με μικρά η μεγάλα ακροατήρια. Τώρα, το χρήμα είναι ένα εργαλείο το οποίο θα σε βοηθήσει στο να πλαισιώσεις το δημιούργημα σου και να το προβάλεις. Δεν πρέπει να πέσεις στην παγίδα και να γίνει το χρήμα αυτοσκοπός της τέχνης σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όταν άκουσα για πρώτη φορά τα τραγούδια σου, ένιωσα ότι κάθε φορά που πέφτω θα ακούω το cd σου για να παίρνω δύναμη και να σηκώνομαι. Ήταν αυτός ένας από τους στόχους σου; Να καίει τα όνειρά μας «του κόσμου η φωτιά»; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εγώ κάθε φορά που έπεφτα, ξεσπούσα στο χαρτί. Ήταν μια μορφή λύτρωσης για μένα, ήταν η σωτηρία μου, το καταφύγιό μου. Η ικανοποίηση είναι διπλή όταν αυτό το έργο αγκαλιάζει, επηρεάζει, συγκινεί κι άλλους ανθρώπους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όλα σου τα τραγούδια ουρλιάζουν για ανθρωπιά. Είναι τελικά το αντίδοτο στην κρίση; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα έλεγα, πιο συγκεκριμένα, ουρλιάζουν για αυτοκριτική. Η ανθρωπιά είναι το αντίδοτο σε όλα τα δεινά, από τις οικονομικές κρίσεις μέχρι και τις κρίσεις πανικού (χιούμορ). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>«Κουτσαίνουν τα συστήματα, ζητάνε πατερίτσες και σπείρανε φασίστες μέσα στη γειτονιά…<span style="color: black; font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">»</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σκοταδιστικές οργανώσεις που προάγουν τον ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις μετατρέπονται σε πολιτικά κόμματα, τα οποία φορώντας έναν "αντισυστημικό" μανδύα προσηλυτίζουν νέους και ηλικιωμένους πολίτες. Γάμησέ τα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/tE0ZZQAUtQ0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/tE0ZZQAUtQ0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Και πώς να σπείρω πάνω στ' άφορο το πέτρωμα,</b></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>ως του μυαλού την ξαστεριά, </b><br />
<b>ως των θεριών μου το ημέρωμα.</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,</b><br />
<b>έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.</b></div>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Και πώς να σπείρω πάνω στ’ άφορο το πέτρωμα,
δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,
ως του μυαλού την ξαστεριά, ως των θεριών μου το ημέρωμα.
Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα
κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,
έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα
μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.<br />
Πηγή: <a href="http://www.musicpaper.gr/invitation/item/8407-thanasis-louverdis-os-tou-myaloy-tin-ksasteria">www.musicpaper.gr</a></div>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Και πώς να σπείρω πάνω στ’ άφορο το πέτρωμα,
δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,
ως του μυαλού την ξαστεριά, ως των θεριών μου το ημέρωμα.
Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα
κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,
έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα
μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.<br />
Πηγή: <a href="http://www.musicpaper.gr/invitation/item/8407-thanasis-louverdis-os-tou-myaloy-tin-ksasteria">www.musicpaper.gr</a></div>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Και πώς να σπείρω πάνω στ’ άφορο το πέτρωμα,
δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,
ως του μυαλού την ξαστεριά, ως των θεριών μου το ημέρωμα.
Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα
κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,
έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα
μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.<br />
Πηγή: <a href="http://www.musicpaper.gr/invitation/item/8407-thanasis-louverdis-os-tou-myaloy-tin-ksasteria">www.musicpaper.gr</a></div>
<div style="left: -99999px; position: absolute;">
Και πώς να σπείρω πάνω στ’ άφορο το πέτρωμα,
δέντρο να βγει να σκαρφαλώσω πιο ψηλά,
ως του μυαλού την ξαστεριά, ως των θεριών μου το ημέρωμα.
Ο κόσμος έξω διασκεδάζει στα ξενέρωτα
κι έχω αρπάξει την απόγνωση αγκαλιά,
έχω ταυτίσει με την θάλασσα τον έρωτα
μα πάει καιρός που οι βάρκες δέσαν στη στεριά.<br />
Πηγή: <a href="http://www.musicpaper.gr/invitation/item/8407-thanasis-louverdis-os-tou-myaloy-tin-ksasteria">www.musicpaper.gr</a></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-215390634592012567.post-81789504730392789392017-07-02T01:39:00.000-07:002017-08-31T01:47:31.870-07:00Η ευτυχία είναι όντως επιλογή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-LLyzg5N0z90/WVipLhlcUbI/AAAAAAAAAA4/o1zWISu2sscgZaY3L1PapUPvCbRxL8WxQCLcBGAs/s1600/444444444444.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="851" height="184" src="https://2.bp.blogspot.com/-LLyzg5N0z90/WVipLhlcUbI/AAAAAAAAAA4/o1zWISu2sscgZaY3L1PapUPvCbRxL8WxQCLcBGAs/s320/444444444444.jpg" width="320" /></a><b>Τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν μάχεσαι. Συχνά, το μόνο που αξίζει είναι να παλεύεις ακόμη και για τα ασήμαντα. Δεν επιτρέπεται να τα παρατάς. Οι άνθρωποι βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες, για να μην κάνουν το δύσκολο. Το αποφεύγουν. Το κακό είναι ότι με τις εύκολες επιλογές στη ζωή, ποτέ δεν γεύεσαι την ευτυχία στον βαθμό που μπορείς, επειδή η επιλογή σου δεν ήταν η δύσκολη. </b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Το ίδιο ισχύει και με το γέλιο. Για να γελάς «πιο συχνά κι ανεπιτήδευτα», χρειάζεται να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Η βασική είναι ν’ απαρνηθείς την πιθανότητα να μην πάνε καλά τα πράγματα. Είναι τόσο δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι σε κάθε συμφορά η φύση έχει φροντίσει να επέρχεται ισορροπία με κάποια θετική εξέλιξη; Οφείλεις να ψάχνεις από το πρωί ως το βράδυ χιλιάδες τρόπους για να χαμογελάς. Ερωτεύσου, κάνε οτιδήποτε σ’ ευχαριστεί, μην αφήνεις τις συνθήκες να σε αδρανοποιούν, βγες, μπες, όπου θες και πέρνα καλά. Ζήσε. Σα να πρόκειται να μην έχεις τίποτα αύριο από αυτά που σήμερα απολαμβάνεις. </div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Δεν τη μπορώ τη σιωπή στις γειτονιές. </b>Την ησυχία την αγαπώ από βρέφος. Αλλά δεν πρέπει να μαζεύουμε τα παιδιά σε οθόνες και κλειστούς χώρους. Θέλω την φασαρία που ανέκαθεν θυμάμαι να ξεκινάει τον Ιούνιο και να σταματάει μέσα Σεπτέμβρη σε κάθε γειτονιά. Θέλω να βλέπω στα μπαλκόνια παρέες να γελάνε, να μιλούν και να χαλαρώνουν. Δεν έχουν σημασία τα προβλήματα. Αν είναι υγείας έχουν και μόνο τότε. Τα υπόλοιπα οφείλουμε να δουλέψουμε με τη νοοτροπία μας και να τα ιεραρχήσουμε τοποθετώντας τα όπου αξίζουν. Είναι δύσκολο. Αλλά <b>η εύκολη επιλογή, που είναι να απελπιστούμε και να δημιουργούμε βουνά
από έγνοιες και άγχη,</b> είναι ο δρόμος που στρώνουμε για να μας κλέβουν το χαμόγελο.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Επίσης, δεν αντέχω τη σιωπή των ανθρώπων.</b> Δεν χρειάζονται σε όλα οι ψυχολόγοι, τους οποίους έχουμε περί πολλού. Οι φίλοι ήταν πάντα οι ψυχολόγοι όλων μας. Κι έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν ζητούν αμοιβή και σ’ αγαπούν τζάμπα. Μην παρεξηγηθώ, χρειάζονται κι οι ψυχολόγοι αλλά όχι για όλα τα προβλήματα. Ν’ αρχίσουμε να μιλάμε ξανά, να ξενυχτάμε στα μπαλκόνια συζητώντας, πίνοντας και ρεμβάζοντας. Μην κλείνεστε, αν δεν είναι απαραίτητο. Δώστε μάχη κάθε μέρα για να γελάτε. Κάντε επισκέψεις στον γείτονά σας, βοηθήστε τον να πάει τα σκουπίδια, μιλήστε, πείτε τα νέα σας. Δεν γίνεται να συντηρούμε τις ανθρώπινες σχέσεις με νεύματα από μακριά. Κι όταν γλεντάει κάποιος στη γειτονιά να χαίρεστε, μην ενοχλείστε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Επιλέξτε να είστε καλά, με προβλήματα ή χωρίς. Πάρτε δύσκολες αποφάσεις.</b> Όσοι συνηθίζετε τις εύκολες λύσεις σε όλα, θα εκπλαγείτε μόλις πάρετε την πρώτη δύσκολη. Ακόμα και για το πιο ανούσιο ζήτημα. <b>Το να γελάτε είναι το ωραιότερο δικαίωμα που έχετε μετά από το δικαίωμα να ζείτε. </b>Αξιοποιήστε το. Τώρα. Σε δύσκολες εποχές. Τώρα που δεν έχουμε λεφτά, τώρα που δεν μπορούμε να πάμε διακοπές ούτε σε συναυλία ή θερινό κινηματογράφο, που μας πνίγουν τα χρέη, οι υποχρεώσεις κι οι δυσκολίες, που αρρωστήσαμε και πρέπει να νοσηλευτούμε, που αποτύχαμε σε όλους τους στόχους μας, που πονάμε γιατί μας εγκατέλειψαν, που χάσαμε τη δουλειά μας. Τώρα επιλέξτε να δίνετε μάχες, να παλεύετε, να βάζετε όλες σας τις δυνάμεις, ώστε μέσα στην ημέρα σας να γελάτε και μετά να αντιμετωπίζετε τα προβλήματα, να βρίσκετε λύσεις, να απογοητεύεστε, να σηκώνεστε, να τρώτε τα μούτρα σας. Βέβαια, αν γελάτε, συνήθως τα περισσότερα από αυτά θα τα αποφύγετε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εξοπλιστείτε με όσα απαιτεί ο τρόπος ζωής σας.</b> <b>Αν δεν τα έχετε τώρα, φροντίστε να τα έχετε αύριο, σε έξι μήνες ή σε πέντε χρόνια.</b> Αν νομίζετε ότι σας λείπουν δεξιότητες ή μόρφωση, τρέξτε να τις αποκτήσετε. Αν σας λείπει αγάπη, αφήστε τον εαυτό σας να εμπιστευθεί κι ας απογοητευτεί. Αν σας λείπουν χρήματα, ξεκαθαρίστε τους λόγους που τα χρειάζεστε, βάλτε προτεραιότητες και μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια μέχρι να τα βρείτε. Αν σας λείπουν υλικά αγαθά, σκεφτείτε τι έχετε, εκτιμήστε αυτά που έχετε τώρα και συνειδητοποιήστε ότι σας λείπουν υλικά αγαθά, δηλαδή δεν σας λείπει κάτι σημαντικό.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-GdKyxM-Q5Kw/WVinv-qEfAI/AAAAAAAAAAw/cNnNtwrnrjkxx7M_YNy3iCZWIhQcKDaCACLcBGAs/s1600/333333.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="334" data-original-width="500" height="212" src="https://2.bp.blogspot.com/-GdKyxM-Q5Kw/WVinv-qEfAI/AAAAAAAAAAw/cNnNtwrnrjkxx7M_YNy3iCZWIhQcKDaCACLcBGAs/s320/333333.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πάντως, μην αφήσετε τις συνθήκες να σας παρασύρουν, μην κρύβεστε πίσω από άπειρες δικαιολογίες. </b>Χρειάζεται να πάρετε πίσω το γέλιο σας από οποιονδήποτε ή οτιδήποτε σάς το έκλεψε. Είναι φανταστικό που ο νους σας εφευρίσκει μοναδικές δικαιολογίες για να παρουσιάσετε ένα πρόβλημά σας ως άλυτο και κατ’ επέκταση να ισχυριστείτε ότι δεν έχετε λόγο να γελάτε, αλλά, όταν πρόκειται για αναζήτηση λύσεων, ο νους σας σαστίζει. <b>Αξιοποιήστε την ενέργεια που ξοδεύετε για να μην γελάτε σε ένα τέταρτο επίμονης προσπάθειας να βρείτε λύση σε κάτι που σας βασανίζει. </b>Πιθανόν να αποκτήσετε σοβαρό λόγο για να γελάτε, να βγείτε στο μπαλκόνι να ουρλιάξετε και να μην σας ενοχλούν ούτε τα οικονομικά προβλήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κλείνω όπως άρχισα.<b> Θεωρούσα το γέλιο πολυτέλεια σε όλα τα φοιτητικά μου χρόνια. Για τους λόγους μου κι εγώ. </b>Κάποια στιγμή, αποφάσισα να κάνω μια δύσκολη επιλογή, επειδή βαρέθηκα τις εύκολες λύσεις. Ξαφνικά, μέσα σε έξι μήνες το 70% της νοοτροπίας μου για τη ζωή έχει αλλάξει, κάθε αναποδιά μου βγαίνει σε καλό, συναντιέμαι με ανθρώπους που τυχαίνει να έχουν περισσότερα προβλήματα από εμένα και παρ’ όλα αυτά είναι πιο ευτυχισμένοι και γι’ αυτό διψάω να τους μοιάσω, έρχονται αναποδιές και συνήθως τα καταφέρνω, δημιουργώ καλύτερες σχέσεις με τους γύρω μου και ακόμη κι όταν όλα δεν πάνε καλά, βρίσκω πάντα τρόπο να απαλύνω έστω τις αρνητικές συνέπειες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Νομίζω ότι άρχισα να κάνω το αυτονόητο.</b> Να συνειδητοποιώ πόση δύναμη έχω ή μπορώ να αποκτήσω για να είμαι όρθιος στα περισσότερα που συμβαίνουν. Άρχισα να εφαρμόζω τις συμβουλές της οικογένειάς μου, αυτά που διαβάζω στα βιβλία, όσα μου λένε φίλοι και γνωστοί. Κυρίως, φροντίζω να παίρνω δύσκολες αποφάσεις και όποτε βλέπω εύκολη λύση στον ορίζοντα, αλλάζω πλέον διαδρομή. Από το πρωί ως το βράδυ αναζητώ λόγους να χαμογελώ, αποφορτίζομαι μετά από κάθε πράγμα που με βασάνισε κατά τη διάρκεια της ημέρας και φροντίζω να γελάω με τους ανθρώπους που αγαπώ. <b>Οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε μου κλέβει το γέλιο, πάω και το παίρνω πίσω.</b> Δεν τα καταφέρνω πάντα. Αλλά σκυλιάζω, μάχομαι και παλεύω να έχω λόγους να γελάω. Δεν είναι φάρμακο για όλα. <b>Ωστόσο, δεν περνάει ημέρα που δεν έχω τουλάχιστον κάμποσες στιγμές ευτυχίας να θυμάμαι από χθες.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i><b>Φοίβος Γ. Ξενάκης </b></i></div>
</div>
Foivos G. Xenakishttp://www.blogger.com/profile/15999340786412699711noreply@blogger.com0